Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Jeśli zostaniemy poproszeni o wymienienie kilku najbardziej znanych rodzajów grzybów - szybko, bez zastanowienia - prawdopodobnie wraz z bielą, muchomorem, kurkami i grzybami, przypominamy sobie brązowy borowik i grzyby osiki, znane nam z bajek z dzieciństwa. Ale co wiemy o tych grzybach, oprócz tego, że rosną pod drzewami o tej samej nazwie i co dokładnie dziewczyna Masha je zebrała, zanim zgubiła się w lesie?

Grzyb borowikowy: opis

Przedstawiciele królestwa grzybów, posiadający porowaty hymenofor, taki jak borowik, biel i poler, tworzą rodzinę gatunków pod wspólną nazwą Boletae, liczącą około 1300 gatunków według niektórych źródeł. W obrębie tej rodziny, zgodnie z klasyfikacją pewnych cech, naukowcy wyróżniają rodzaj Obabok (łacińska nazwa Leccinum, Leccinum), licząca około 25 przedstawicieli pod wspólnymi nazwami borowików i borowików. Wiesz? Przez długi czas naukowcy nie mogli dojść do wspólnej opinii na temat przynależności grzybów do świata zwierząt lub roślin. Zawartość i skład białek, tych niesamowitych organizmów bardziej dla zwierząt oraz węglowodanów i minerałów są bardziej jak rośliny. Wszystkie spory rozstrzygnięto dopiero w 1960 roku. Kompromis polegał na rozpoznaniu królestwa grzybów oddzielonego od zwierząt i roślin. Wszyscy członkowie rodzaju Leccinum żyją w pobliżu drzew iglastych i liściastych. Większość gatunków osiedliła się w lasach strefy klimatu umiarkowanego, ale niektóre z nich można znaleźć nawet w subtropikalnych i subpolarnych regionach. Główne różnice w formie to duża, gładka, lekko aksamitna w dotyku czapka o półkulistym kształcie stonowanych brązowych odcieni, zawsze matowa, więcej światła w młodych małych pubach. Dowiedz się, jak suszyć grzyby ostrygowe, kurki marynowane, grzyby mrożone, grzyby, kurki, boczniaki i białe grzyby. Masywny rurowy hymenofor o biało-szarawym kolorze łatwo oddziela się od czapeczki i ciemnieje wraz z wiekiem grzyba. Łuskowaty lub włóknisty pień, gęsty, cylindryczny, czasem długi. Miąższ jest biały, gęsty, poplamiony w miejscu cięcia, a następnie staje się czarny podczas obróbki termicznej. Praktycznie wszyscy przedstawiciele tego gatunku (z wyjątkiem grzyba żółciowego) są smacznymi grzybami jadalnymi drugiej kategorii.

Różne rodzaje borowików

Rosyjska nazwa „borowik” odnosi się tylko do niektórych gatunków borowików, a mianowicie do gatunków borowików zwyczajnych (Leccinum scabrum), które tworzą mikoryzy bezpośrednio z brzozy. Inne typy są bardziej poprawne, aby nazwać to pubem. Poznaj grzyby jadalne. W naszych lasach można znaleźć różne rodzaje borowików. Na terytorium byłego ZSRR, w strefie klimatu umiarkowanego, istnieje około dziesięciu odmian siedlisk odpowiednich do spożycia przez ludzi. Wśród najbardziej godnych uwagi należy wymienić borowik zwyczajny, szary, szorstki, różowy.

Surowe

Borowik surowy (w niektórych źródłach - twardy) nie jest gatunkiem bardzo pospolitym. Być może jest to jeden z najcenniejszych przedstawicieli tego rodzaju. Ma szarobrązową czapkę o ciepłych odcieniach, ciemniejszą z wiekiem. Noga tej obabki jest gruba, masywna, cylindryczna, w młodym wieku pokryta licznymi małymi łuskami, które znikają z wiekiem. Grzyb ma doskonały smak, gęsty smak grzybów i może być wykorzystany do przygotowania pierwszego i drugiego dania. Do długotrwałego przechowywania stosuje się suszenie lub zamrażanie.

Szary

Boletus grey (grabovik) - najczęstszy z pubów. Ma dużą (w wieku dojrzałym) czapkę do 15 cm średnicy, lekko pomarszczoną, suchą w dotyku, z przeważającymi odcieniami od ciemnej oliwki do brązowawo brązowego. To ważne! Drugie imię tego gatunku ma nieco złowieszczy dźwięk, ale jest napisane w „a”, a nie w „o” i nie ma nic wspólnego z trumną, grobem i śmiercią. Grab, jak wiadomo, jest drzewem z rodziny brzozy, z którym ten gatunek często tworzy mikoryzę (stabilne połączenie między grzybnią grzyba a systemem korzeniowym roślin wyższych). Przy suchej pogodzie skórka kapelusza dojrzałego grzyba jest często pęknięta. Gęsta miąższ ma doskonały smak na białym, gdy w kontakcie z powietrzem staje się purpurowo-szary kolor, z czasem zmienia się z ciemnoniebieskiego na czarny. Pokrojony grzyb szybko staje się bezużyteczny, dlatego młode i świeże kopie należy wysłać do koszyka.

Zwykły

Główną cechą wspólnego borowika jest długa noga, która może osiągnąć 20 cm wysokości. Grzyb, osiadający na polanie lub skraju lasu, jakby próbował rozciągnąć się nad trawą i zastąpić słońce jego dużym półkulistym kapeluszem o jasnobrązowym kolorze z odcieniem od szarego do brązowego. Miąższ na kawałku jest biały, gęsty, słodkawy w smaku, ciemnieje podczas przetwarzania. Do stosowania w żywności zaleca się młode, nie przejrzałe grzyby.

Kiedy zbierać

Wszystkie powyższe rodzaje borowików mogą tworzyć owocniki od końca maja do połowy listopada, aż do pierwszych mrozów. Okresy trwałego owocowania: sierpień - październik. Jednak doświadczeni grzybiarze zawsze przewidują czas pojawienia się pierwszych przedstawicieli borowika w zależności od wielu warunków: czy miniony rok był „grzybowy” (jak mówią, rok nie jest konieczny w danym roku), w jakim stopniu minęło ostatnie lato i jak mroźna była miniona zima. Znów wiadomo, że okresy wysokich plonów grzybów, w pewnym wzorze, występują na przemian z okresami całkowitego braku grzybów. Wiesz? Ludzie nadal wierzyli, że zbyt grzybowy rok zwiastuje wojnę. Być może jest to zbieg okoliczności, ale jesienią 2014 r. Ukraińscy grzybiarze wracali z „cichego polowania” z naprawdę bezprecedensowymi plonami … Wielu doświadczonych grzybiarzy zna między innymi swoje własne, ale są to znane miejsca grzybowe, które odwiedzili czy iść na ciche polowanie, czy, jak mówią, „nie przeznaczenie”. W procesie zbierania należy pamiętać, że borowik jest bardzo „wrażliwym” grzybem. W rezultacie pogarsza się bardzo szybko. Dlatego pożądane jest zbieranie tylko świeżych młodych okazów. Przejrzały grzyb z dużą nasadką i wilgotnym, silnie przyciemnionym hymenoforem (dolna część rurkowa czapki) jest mało prawdopodobne, aby żył do etapu przygotowania i najprawdopodobniej zostanie wyrzucony. Położone znalezione borowiki należy oddzielić od innych rodzajów grzybów w twardej, „oddychającej” pojemności, która nie pozwala na zacieranie zbiorów podczas zbiorów. Idealne do tego są wiklinowe kosze wykonane z naturalnych lub sztucznych materiałów (wiklinowe lub plastikowe pręty), można stosować szerokie wiadra, jednak plastikowe torby na śmieci są całkowicie nieodpowiednie do tego celu. Interesujące będzie nauczenie się, jak odróżnić blady muchomor i trujące grzyby rosnące na drzewach, od jadalnych fal i borowików. Ważne jest również, aby nie zapominać, że grzyb to tylko owocowy owoc ogromnego organizmu, grzybni, która może być łatwo uszkodzona w wyniku niewłaściwego zbierania. Aby temu zapobiec, znalezisko należy przyciąć ostrym nożem tak blisko ziemi, jak to możliwe, lub ostrożnie „skręcić” jak śrubę w ciągu półtora lub dwóch obrotów. Ostatnio druga metoda, którą większość specjalistów mikologów uważa za bardziej humanitarną.

Miejsca wzrostu

Cała trawa zielona rośnie w mieszanych lasach liściastych w klimacie umiarkowanym całej półkuli północnej kontynentu, preferuje miejsca z dobrze nawilżoną i ogrzaną słońcem ziemią. W zależności od gatunku tworzą mikoryzę z brzozy, osiki, grabu, topoli białej itp. Czy wiesz? Największy borowik na świecie został znaleziony w regionie Tomska w Federacji Rosyjskiej jako zbieracz grzybów o nazwisku King odpowiednim do okazji. Masa znaleziska wynosiła 2, 4 kg, średnica nasadki wynosiła 360 mm, a długość nogi wynosiła 280 mm. Co ciekawe, przy tak imponujących rozmiarach pub był w doskonałym stanie, nie został uszkodzony przez robaki i mógł zrobić pełnowartościowy obiad dla małej rodziny. Borowik zwyczajny osiada w lasach mieszanych (z brzozą), w młodych gajach brzozowych, w trawie; istnieją pojedyncze osobniki i małe grupy. Borowik ostro preferuje lasy z osikami i topolami białymi. Szary bolepot występuje częściej w bukowych lasach zmieszanych z grabami, lasami topolowymi, czasem na krawędziach wokół brzozy.

Fałszywy borowik

Inny przedstawiciel rygla - grzyb żółciowy (fałszywy borowik). W niektórych źródłach określa się go jako trujący, ale byłoby bardziej poprawne nazywanie go nieodpowiednim ze względu na nieznośnie gorzki smak. Tak gorzkie, że nawet robaki tego nie zjadają! Rzeczywiście, aby uzyskać poważne zatrucie tym grzybem, musisz użyć go za dużo, co jest bardzo problematyczne ze względu na jego smak. W tym przypadku gorycz nie będzie mogła się w żaden sposób pozbyć. Wszelkie przetwarzanie tych grzybów (gotowanie, smażenie itp.) Tylko wzmacnia ten smak. To ważne! Jeśli przynajmniej jeden kawałek fałszywego borowika niedbale dostanie się na danie główne wraz z innymi „dobrymi” grzybami, nieuchronnie otrzymasz wynik w postaci muchy w maści w beczce miodu. Być może jest to wszystko, czego należy się obawiać w przypadku grzyba żółciowego - fałszywego borowika. W kształcie nóg i czapek grzyb żółciowy jest prawie nie do odróżnienia od zwykłego borowika. Zewnętrzne cechy charakterystyczne - jest to kolor czapki, w której występują zielonkawo-żółte trujące tony. Dzięki temu grzyb zawsze przyciąga wzrok, jak przystojna Amanita. Dolna część czapki ma różowy lub brudny różowy odcień (w przeciwieństwie do „prawdziwego” grzyba, w którym jest biały). Miąższ grzyba żółciowego jest różowy i ostatecznie staje się czerwony. Zła wiadomość jest taka, że dla niedoświadczonego grzybiarza, w trakcie cichego polowania, łatwo pomylić fałszywy borowik ze zwykłym grzybem wysokiej jakości. Dobra wiadomość: główna wada tego grzyba - gorycz - jest w rzeczywistości główną cechą wyróżniającą, dzięki której oddziela się go od „prawdziwego” borowika. Nie bój się lekko polizać grzyba przy cięciu nogi - uwierz mi, wszystko stanie się dla ciebie jasne. Wszystkie prawdziwe borowiki na kawałku mają przyjemny słodkawy grzybowy smak, bez cienia goryczy. Wiele witamin w sobie ma grzyby osikowe.

Skład

W miąższu obabka obecne:

  • białka - 35%;
  • tłuszcze - 4%;
  • cukier (w postaci mono - i disacharydów) - 14%;
  • węglowodany - do 25%;
  • witaminy: C, B1, B2, E, D, PP;
  • mikro i makroelementy: sód, magnez, wapń, potas, żelazo, fosfor i mangan;
  • woda
Wiesz? Naturalny mineralny selen przyczynia się do przywrócenia ludzkiego układu odpornościowego, dzięki czemu, jak pokazują badania, ryzyko rozwoju raka i innych chorób układowych jest znacznie zmniejszone. A jednym z najbogatszych źródeł selenu są grzyby. Kalorie (na 100 g mięsa) - 20 kcal.

Przydatne właściwości

Wartość odżywcza na tle niskiej zawartości kalorii jest główną zaletą grzybów, co pozwala na ich stosowanie w różnych dietach przeznaczonych dla osób z nadwagą, a także pacjentów z cukrzycą. Białka obecne w stadzie borowików zawierają wszystkie aminokwasy niezbędne dla ludzi, a ponadto wiele aminokwasów, które przyczyniają się do szybkiego powrotu do zdrowia organizmu zubożonego w wyniku infekcji. Z tego punktu widzenia tego rodzaju produkty są dobrym substytutem mięsa dla tych, którzy praktykują wegetarianizm. Przeczytaj także o rodzinie grzybów - Rosji. Dobroczynne właściwości dubów powinny również obejmować wysoką zdolność do wchłaniania toksyn w przewodzie pokarmowym człowieka. Ze względu na obecność tak zwanych „błonników” w składzie włókna borowików, cząsteczki szkodliwych substancji są związane w procesie trawienia i usuwane z organizmu. Do celów leczniczych pasza w pubie jest używana głównie w medycynie tradycyjnej. Na jego podstawie przygotowuje się nalewki, które pomagają w chorobach nerek, dysbakteriozie, chorobach przewodu pokarmowego itp.

Zasady gotowania

Grzyby borowikowe mają doskonały smak i doskonale nadają się do gotowania wszelkich potraw i do stosowania w wielu różnych wariantach. Mogą być solone, marynowane, smażone i gotowane, a do długotrwałego przechowywania odpowiednie jest suszenie lub zamrażanie na sucho. To ważne! Doświadczone gospodynie domowe wiedzą, że suche i mrożone grzyby mają znacznie bogatszy smak niż świeże. Przed gotowaniem borowik musi być oczyszczony. Jeśli zamierzasz wysuszyć lub zamrozić grzyby, nie należy ich zwilżać, we wszystkich innych przypadkach zbiory powinny być nie tylko dobrze umyte, ale idealnie nasączone w lekko ciepłej (najlepiej biegnącej) wodzie przez kilka godzin. Ta wstępna procedura jest potrzebna z dwóch powodów: po pierwsze, grzyby będą wtedy lepiej oczyszczone, po drugie, niektóre szkodliwe substancje obecne w produkcie (co oznacza, że nie są to trucizny grzybowe, ale raczej azotany i inne odpady przemysłowe), pozostanie w wodzie. Czyszczenie grzybów borowikowych jest bardzo łatwe, najważniejsze jest, aby zrobić to jak najszybciej, aż grzyby się zepsują. W przeciwieństwie do oleju, w którym trzeba zdjąć folię samoprzylepną na czapce, po czym bolesne jest mycie rąk przez dłuższy czas, lub, powiedzmy, niektóre rodzaje ryadovki „z głową” ukrywającą się w piasku, która jest zatkana w płytkach i nie chce się stamtąd wydostać prawie nigdy nie jest naprawdę brudny, a czyszczenie ich nie wymaga dużego wysiłku.

Jeśli jednak wysuszony liść lub źdźbło trawy przyklei się do kapelusza, wystarczy lekko go zeskrobać nożem, a nagromadzony kurz (może być obecny, jeśli plony zostały zebrane na skraju miasta, ale lepiej zostawić takie grzyby tam, gdzie rosły), po prostu spłukać lub pocierać mokra szmata. Badamy każdą próbkę pod kątem uszkodzeń spowodowanych przez robaki, gnicie lub inne wady, sortujemy według wieku i wielkości oraz decydujemy, co robić dalej. Najlepiej oddzielić nogę od czapki i lekko zeskrobać ją nożem, aby w końcu ją oczyścić. Ale jeśli przykro ci zniszczyć piękno małego, sprężystego, przystojnego, możesz zostawić je w całości. Kopii robaków nie należy wyrzucać. Namocz je na kilka godzin w zimnej wodzie, dodając do niej sól kuchenną w ilości 2 łyżek stołowych na litr, a następnie po prostu odetnij i usuń uszkodzone miejsca. To ważne! Niezależnie od tego, którą potrawę zamierzasz ugotować, węgorz borowikowy należy wcześniej zagotować. Czas obróbki cieplnej wynosi co najmniej 40 minut, a woda, w której gotowane są grzyby, musi być co najmniej raz zmieniona (spuścić i wlać do czysta, po umyciu grzybów). Oczywiście mówimy o grzybach elitarnych, które teoretycznie można smażyć natychmiast, bez wcześniejszego gotowania. Danie z pewnością będzie smaczniejsze i bardziej aromatyczne. Niemniej jednak zalecamy, aby nie lekceważyć powyższego środka ostrożności, ponieważ stan środowiska na świecie nie pozwala mówić o absolutnym bezpieczeństwie grzybów leśnych, nawet jeśli są one oczywiście jadalne.

Jeśli zdecydujesz się ugotować zupę z grzybów borowikowych, użyj do tego trzeciej wody (dwukrotnie wlej bulion i zalej czystą wodą). Do smażenia gotowane grzyby są miażdżone do smaku, a następnie smażone w mieszance warzyw i masła, bez przykrywania pokrywką (w przeciwnym razie zmienią się w owsiankę). Przed wyłączeniem, jeśli chcesz, możesz dodać śmietanę. W wytrawianiu gotowane pigułki umieszcza się w przygotowanym pojemniku (najlepsze są drewniane beczki, ale odpowiednie są także szkło lub ceramika) w warstwach, bogato posypanych solą, świeżymi zieleniami i przyprawami do smaku. Następnie poddajcie się presji w chłodnym ciemnym miejscu przez miesiąc. Warto jednak zauważyć, że solenie i marynowanie nie są odpowiednie dla pubu z punktu widzenia organoleptycznych (jest to raczej przepis na talerz, na przykład, gródź). Wiesz? Robaki są wiecznymi wrogami grzybów jadalnych. Ale okazuje się, że w naturze istnieje odwrotna sytuacja: są grzyby, które zjadają robaki! Tworzą pierścienie grzybni, jak gdyby tkali w rodzaju sieci. Ten niesamowity drapieżnik, uwięziony przez robaka, jak w hollywoodzkim horrorze, powoli pożera i trawi w ciągu dnia! Marynowanie jest jednym z najkorzystniejszych (a przy okazji najbezpieczniejszych) sposobów pieczenia ciasta. Marynowane grzyby są przygotowane w ten sposób. Na litr wody weź dwie łyżki soli, cztery łyżki cukru i dwie łyżki stołowe 9 procent octu. Solanka wody, cukru, soli i przypraw (pieprz gorzki, ziele angielskie, goździki, nasiona gorczycy itp.) Gotuje się przez 10 minut. В стерильные банки закладываются извлеченные из кипящей воды грибы, одновременно туда же добавьте несколько зубчиков чеснока, разрезанных пополам и, по желанию, пару-тройку долек перчика чили, затем в грибы заливается горячий рассол, в конце добавляется уксус, после чего банка закатывается, переворачивается вверх дном, накрывается полотенцем и оставляется до полного остывания. На три литра отварных грибов понадобится примерно 1, 3 литра рассола.

Przeciwwskazania i szkody

Из противопоказаний к употреблению данного вида грибов следует отметить, пожалуй, лишь индивидуальную непереносимость элементов, входящих в состав мякоти. С осторожностью следует употреблять подберезовики (впрочем, как и любые другие грибы) людям с выраженными патологиями печени и почек. Впрочем, зная о наличии у вас подобных заболеваний, никогда не будет лишним проконсультироваться с врачом. Очень полезны есть такие грибы как: свинушка, белый гриб, маслята, моховик и шампиньоны. Среди отрицательных качеств данного вида продуктов следует назвать способность грибов, словно губка, впитывать в себя все вредное и токсичное, что находится в почве и воздухе. Именно по этой причине даже такими хорошо известными и съедобными грибами, как подберезовики, в принципе, можно отравиться. To ważne! Детям до шести лет лесные грибы категорически противопоказаны! И дело здесь не только в опасности отравления: эта пища является достаточно тяжелой для детского организма благодаря высокому содержанию пищевых волокон, затрудняющих всасывание в кровь других полезных микро- и макроэлементов.

Reguły przechowywania

Всегда хочется сохранить грибной урожай на длительное время. Это вполне возможно сделать, но лишь при одном условии: свежесобранный урожай должен быть переработан буквально сразу же после того, как вы вернетесь с «тихой» охоты. Лесные грибы нельзя хранить даже в холодильнике, в противном случае вы имеете все шансы получить серьезное кишечное отравление. В крайнем случае залейте добытое водой, в таком виде урожай вполне доживет до следующего утра, тем более, что, как было сказано выше, это рекомендуется сделать, если вы не собираетесь сушить либо морозить грибы. Для непродолжительного хранения очищенные, порезанные и отваренные 15-20 минут подберезовики следует хорошо промыть в проточной воде, залить чистой водой и поставить в холодильник. Нежелательно использовать для хранения полуфабриката металлические емкости (даже из нержавейки). На протяжении 1-2 дней данный полуфабрикат можно замариновать или использовать ломтики для приготовления вторых блюд. Во всех остальных случаях проводится полноценная заготовка. Это может быть маринование, засолка, квашение, переработка в грибную икру или грибной порошок, а также заморозка. To ważne! При всех своих отменных вкусовых качествах обабки, как правило, обладают не очень ярко выраженным грибным ароматом (во многих рецептах грибных блюд даже рекомендуется готовить подберезовики в смеси с другими грибами). По этой причине грибной порошок из подберезовиков делать нет смысла. Маринованный обабок, закатанный в стерилизованную банку, может храниться даже при комнатной температуре до полутора лет. Желательно использовать при этом самозакручивающиеся крышки с внутренним покрытием. Заморозка позволяет сохранить грибы до года, если температура в морозильной камере составляет не ниже 15-18 градусов мороза. Заморозить можно как вымытые и очищенные свежие целые грибы, так и порезанные, предварительно отваренные 10-15 минут. После размораживания продукт можно использовать для приготовления жареных, тушеных грибных блюд, приготовления супов. Разумеется, повторная заморозка совершенно недопустима. Сушка - еще один способ сохранить урожай надолго. Правильно высушенный гриб может сохранять все свои полезные свойства, питательные и вкусовые качества на протяжении от одного до двух лет при хранении в хорошо проветриваемом помещении с постоянной влажностью и вдали от сильных посторонних запахов. Для этого идеально подойдет небольшая кладовка, в которой сушеные грибы укладывают или развешивают, предварительно поместив в бумажные пакеты или тканевые мешки. Сушеные грибы, как правило, после вымачивания используют для приготовления супов. Ознакомьтесь с такими грибами как: белые подгруздки, осиновый груздь, лисички, сатанинский гриб, гриб подосиновик, сморчок и черный трюфель. Итак, мы видим, что Маша из сказки совсем не зря отправилась в темный лес. Подберезовики - это, действительно, те грибы, ради которых стоит встать пораньше и целый день бродить по лесным зарослям. К их несомненным достоинствам стоит отнести яркую внешность, позволяющую легко себя обнаружить, отсутствие по-настоящему опасных двойников и отличные вкусовые качества.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Ogrodnik