Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Wszyscy wiedzą, że ogrodnicy są pracowitymi ludźmi i skłonni do eksperymentowania. Jest to również widoczne w wielu obszarach, w których znane gatunki i odmiany współistnieją z rzadkimi uprawami, z których pobiera się próbki. I często takie testy dają namacalne rezultaty. Jedną z tych roślin jest czufa, którą warto przyjrzeć się bliżej.
Opis
Chufa (także gliniane migdały lub jadalne syt) wygląda jak dzika turzyca. Jest to gęsty krzew średniej wielkości: dorasta do wysokości 30-90 cm. 
Proste, cienkie łodygi o przekroju trójściennym w przekroju poprzecznym uwalniają wiązki liści, z których każda ma 3-11 liści o szerokości 3-10 cm Małe kwiaty biseksualne są zbierane przez „parasol” - nieokreślony brązowy kolor jest zapylany przez wiatr. Dowiedz się o dobroczynnych właściwościach takich orzechów, jak orzechy makadamia, orzechy pekan, pistacje, orzeszki piniowe, orzechy brazylijskie, orzechy laskowe, orzechy nerkowca. Ale główną różnicą tego gatunku jest oczywiście kłącze. Jest dobrze rozwinięty: rozłogi zaczynają się od korzeni, nabijane licznymi małymi ukłonami, podobnie jak orzechy.
Dzięki długości do 3 cm i szerokości do 1, procesy te przypominają orzechy migdałowe do smaku, dzięki czemu gatunek ma swoją drugą nazwę. Białe miąższ bulw jest słodki i raczej twardy.
Jego kolor zmienia się od bogatego brązu do różowego lub żółtawego, a na powierzchni widoczne są poprzeczne rowki w ilości 3-6 sztuk. 
To ważne! Bruzdy są najwyraźniej widoczne podczas przechowywania - powierzchnia świeżo zebranych owoców będzie gładsza w dotyku.
Roślina trafiła do nas z Włoch i Hiszpanii, skąd pochodziła z Afryki Północnej - w pierwotnym zasięgu chufa była spożywana już 4000 lat temu (był to przysmak Egipcjan, mieszkańców Maroka i Sudanu).
Ziemne migdały nie są szczególnie wymagające dla gleby, ale nadal najlepsze plony są usuwane z żyznych i luźnych gleb - w takich warunkach korzenie mogą produkować 400-800 (a nawet 1000) okrągłych bulw.
W umiarkowanych szerokościach geograficznych czufa jest uprawiana jako roślina jednoroczna, natomiast w ciepłym klimacie okres szybkiego kwitnienia i owocowania rozpoczyna się w drugim roku. 
Skład
Na 100 g tego produktu mają:
- 18, 6 g białek;
- 53, 7 g tłuszczu;
- 13 g węglowodanów;
- co najmniej 10 g skrobi;
- trochę wody i błonnika pokarmowego, wśród których pierwszeństwo ma włókno.
Taka struktura wartości odżywczej znajduje również odzwierciedlenie w zawartości kalorii - 609 kcal / 100 g. Okazuje się, że chufa jest trzy razy wyższa niż migdały w tym wskaźniku, a 150 g produktu dziennie całkowicie pokrywa dzienne zapotrzebowanie na tłuszcze roślinne (dietetycy twierdzą, że w kwasach roślinnych).
Wiesz? W starożytnym Egipcie liście i korzenie chufy były używane do odświeżania i aromatyzowania domu i odzieży. 
Jeśli przyjrzysz się uważnie, okaże się, że bulwy zawierają również:
- witaminy A, B, C, E (większość substancji z grupy B);
- lipidy;
- kwas oleinowy omega-9;
- żelazo i cynk;
- inne pierwiastki śladowe w postaci miedzi i potasu, selenu i jodu, wapnia i fosforu, a także sodu.
Z tak cennego produktu poprzez tłoczenie na zimno uzyskać zdrowy olej, właściwości nie są gorsze od oliwek, ale z wyraźnym smakiem migdałów. 
Przydatne właściwości
Chufa ma wiele przydatnych właściwości, wśród których wyróżniają się:
- poprawa aktywności mózgu i mięśni (wielkie naczynia są wprawione w ton);
- efekt tonizujący, powodujący wzrost siły i zwiększający wydajność;
- jako naturalny przeciwutleniacz gliniane migdały usuwają z organizmu toksyny, sole metali ciężkich i radionuklidy (zarówno w postaci surowej, jak i po dodaniu orzechów do herbaty);
- rozszerzenie naczyń krwionośnych, zmniejszając ryzyko zakrzepicy i miażdżycy;
- obniżenie poziomu cukru we krwi i nadmiaru cholesterolu we krwi;
- wzmocnienie aparatu kostnego;
- poprawa odporności - jako element nalewek, chufa pomaga zwalczać przeziębienia;
- normalizacja trawienia dzięki działaniu antybakteryjnemu;
- wsparcie układu nerwowego - nerwowość znika po spożyciu, objawy przeciążenia są usuwane.
To ważne! Największa korzyść pochodzi z części roślin rosnących na czystych, nie przesyconych nawozami i pestycydami gleby. 
Zwróć uwagę na zdolności lecznicze oleju. Jest silnym środkiem antyseptycznym, a po nałożeniu na skórę wnika głęboko w warstwę komórkową - w rezultacie starzenie się komórek jest zahamowane, a skóra staje się bardziej elastyczna i bardziej miękka.
Ten surowiec nie tylko odżywia skórę, ale także pomaga utrzymać zdrowy wzrost włosów i paznokci.
Dorastanie
Po przeczytaniu listy użytecznych cech tego gatunku, wiele osób jest natychmiast zainteresowanych tym, jak samodzielnie uprawiać tę roślinę.
Nic skomplikowanego: przygotowane bulwy lub wcześniej sadzone sadzonki są sadzone na otwartym terenie. Aby to zrobić, użyj całego owocu (spróbuj wziąć większy). Wybrany materiał przemywa się, traktuje roztworem nadmanganianu potasu 5% i przemywa ponownie, suszy. 
Upewniając się, że guzki są suche, umieszcza się je w szklanym słoju przykrytym pokrywką, a sam pojemnik umieszcza się w chłodnym miejscu o stabilnym + 4 … + 7 ° С.
Sam proces nie ukrywa żadnych specjalnych sztuczek dla doświadczonego ogrodnika, ale wciąż są pewne niuanse. Rozważ je, wiedząc dokładnie, jak wygląda czufa lądowania na naszych szerokościach geograficznych.
Lądowanie
Przed sadzeniem w otwartym terenie korzenie są trzymane przez 2-3 dni w wodzie o temperaturze pokojowej, nie zapominając o wymianie 2 razy dziennie.
Wiesz? W Paryskiej Izbie Miar i Skali przechowywany jest metr sześcienny czarnej ziemi, który jest standardem płodności. 
Odbywa się to w połowie późnego maja, kiedy zagrożenie mrózem w końcu minęło (temperatura powietrza nie spada poniżej + 13 … + 15 ° C), a gleba w górnej warstwie zdołała się ogrzać do + 12 ° C.
Wszystko zaczyna się od wyboru odpowiedniej strony:
- Chufa uwielbia lekkie, luźne i pożywne gleby, choć dobrze radzi sobie w cięższych obszarach. Najważniejsze - krzew powinien rosnąć w otwartej przestrzeni (zacienione kąty ogrodu nie są odpowiednie);
- w jednym z miejsc z dobrym oświetleniem kopać dziury wykopane 6-8 cm;
- napełniając je niewielką ilością (do 2 litrów) wody i pozwalając, by wilgoć lekko nasiąkła, w każdym otworze kładzie się 3 bulwy - uzyskuje się coś w rodzaju gniazda. Odległość między otworami powinna wynosić około 40-50 cm (jeśli zastosujesz mniejszy odstęp, tuleje po prostu się blokują). Między rzędami zostaw 60-65 cm;
- pozostaje wypełnić dziurę ziemią, lekko je ubijając.
Przy dobrej pogodzie pędy odbędą się po 10-14 dniach.
Zdarza się, że pod koniec maja temperatura zaczyna spadać do +10 ° C i wieją silne wiatry.
W takich przypadkach niedojrzali młodzieńcy pokrywa się folią rozciągniętą na łukach.
Aby zapobiec zbrylaniu się roślin, są one przewiewane przez usunięcie powłoki w ciągu dnia. Wraz z nadejściem lata nie jest już konieczne.
To ważne! Zwróć uwagę na głębokość wód gruntowych: im niżej przechodzą, tym lepiej dla glinianych migdałów (podmokłość powoduje gnicie korzeni).
Wiele osób praktykuje sadzenie sadzonek - w regionach o chłodnym klimacie jest to jedyna gwarancja zbiorów. 
Zakładki algorytmów, zazwyczaj przeprowadzane na początku lub w połowie kwietnia, wyglądają tak:
- bulwy są przechowywane w ciepłej wodzie przez jeden dzień (w tym czasie konieczne będzie dwukrotne zmienianie cieczy);
- gdy materiał jest moczony, przygotowuje się ziemię. W doniczce o wysokości 8-10 cm lub kasecie masowej wylewaj glebę i przygotuj nawóz. Aby to zrobić, potrzebujesz superfosfatu (10 g na siedzenie), mocznika (6 g), siarczanów potasu i magnezu w dawce odpowiednio 5 i 2 g;
- Bulwy układa się w wilgotnej glebie na głębokość 6 cm i posypuje ziemią;
- pojemność umieszczona w ciepłym miejscu. Reżim temperaturowy jest niezwykle ważny dla typu ciepłolubnego: w ciągu dnia powietrze w pomieszczeniu powinno nagrzewać się do + 20 … + 25 ° C, a nocą - nie spadać poniżej + 15 ° C. Jeśli dom jest chłodny, garnki są pokryte folią, otwierając go do wentylacji;
- światło odgrywa znaczącą rolę: w krótkim dniu (na przykład w regionach północnych) trzeba będzie umieścić lampę do oświetlenia;
- Umiarkowane podlewanie odbywa się co 3-4 dni, dopóki nie zostanie użyty tylko oprysk. Przy tej samej przerwie gleba jest delikatnie rozluźniona - więc korzenie otrzymają niezbędną porcję tlenu;
- przed przeszczepem do otwartego terenu obowiązkowe jest jednorazowe karmienie. W 10 l wody dodaj ptasie odchody i dziewanny w proporcjach 1: 7 i 1: 3. Przesyłane są także superfosfat (15 g), siarczan potasu (8 g) i azotan amonu w dawce 7 g. Przygotowana mieszanina powinna zostać wchłonięta przez glebę, ale należy ją dodać bardzo umiarkowanie, aby nie utwardzić lub, co gorsza, nie spalić wrażliwych korzeni;
- około 10 dni przed przejściem do otwartej gleby pędy są stwardniałe: temperatura jest obniżana do +15 ° C, liczba podlewek jest zmniejszona. Przyspieszy to adaptację roślin na miejscu.
Wiesz? Przed „epicką kukurydzą” żywność była częścią programu rolniczego ZSRR.
Jak widać, nie ma nic zbyt skomplikowanego. Cała dalsza agrotechnologia w formie opieki jest również uważana za dość prostą.
Troska
Podlewanie wymaga jednorazowej, suchej pogody - dwa razy w tygodniu. W deszczową pogodę możesz się obejść bez korygowania kopców w dziurach i ostrożnego rozluźniania gleby. Bardziej dokładne hilling odbywa się 2 razy w sezonie: gdy łodygi rosną do 10-15 i 30 cm.
Opatrunek wierzchni przeprowadza się 3 razy, z przerwami 2 tygodni. W tym celu należy stosować nawozy mineralne o niskim stężeniu azotu - jego obfitość spowoduje szybki wzrost zielonej masy, która „przyciągnie” wszystkie użyteczne substancje z kłącza. Wybierz najbardziej odpowiedni nawóz mineralny: Ammophos, Plantafol, Sudarushka, Azofoska, Kristalon. Wiele osób obywa się bez „chemii”, z taką samą częstotliwością przynoszenia pod krzaki 1 litra zielonej infuzji ziół lub dziewanny. 
Pożądane jest ograniczenie zwalczania szkodników do stosowania improwizowanych kompozycji, takich jak roztwór mydła (popularny płyn Bordeaux jest zbyt silny dla danej kultury). W razie potrzeby wytwarza się proszki zapobiegawcze - specjalne granulki będą odsuwane od muf i niedźwiedzi, które przyciągają te krzaki.
Innym szkodnikiem jest drutowiec: zazwyczaj przesuwa się z plantacji warzyw, a następnie należy użyć środków owadobójczych, takich jak Bazudin, diazonin i Celeste TOP.
To ważne! Korzystając z tych chemikaliów, zapoznaj się z instrukcjami, zwłaszcza z sekcją dawkowania dla różnych upraw.
W połowie końca września lub na początku października liście zaczynają żółknąć i wysychać - nadszedł czas na zbiory . Guzki wykopuje się za pomocą widelców ogrodowych, oczyszcza z ziemi, myje i suszy na słońcu do wilgotności 10-15%. 
Widząc, że pojawiły się charakterystyczne rowki, zbiory są sortowane. Całe orzechy umieszcza się w kartonowym pudełku lub torbie: można je przechowywać zarówno w pokoju, jak iw piwnicy lub na poddaszu (jeśli oczywiście nie ma gryzoni).
Z czasem materiał ten zostanie przeciążony i pomarszczony. Nie martw się: kiełkowanie trwa do 3 lat. Owoce średniej wielkości są zwykle układane na sadzonkach, które dzień wcześniej są moczone w wodzie.
Wszystko to jest dobre, ale proces czyszczenia jest bardzo czasochłonny ze względu na gęstą skórę. Opuszczanie nie jest zalecane: smak zostaje utracony. Aby tego uniknąć, świeżo zebrane bulwy są myte i umieszczane w czystej wodzie na kilka godzin. A potem - ile cierpliwości każdy będzie miał: owoce są postrzępione, dopóki większość skórki nie zostanie oddzielona.
Przy dużych plonach nie zawsze jest czas na takie manipulacje, dlatego podczas przechowywania w skórce orzechy wysychają, zmniejszając o połowę. Dlatego przed dalszym przetwarzaniem lub spożyciem są moczone przez 1-2 dni. 
Wiesz? Napój orchata (lub orshata), którego stałym składnikiem są te orzechy, jest uważany za jeden z symboli gastronomicznych Hiszpanii. Jeśli chodzi o zimowanie, w warunkach domowych praktykuje się go bardzo rzadko - nie klimat. Przetrwanie zimy chufa z ciętymi wierzchołkami może być tylko w ogrzewanej szklarni lub w otworze, skropionym niewielką ilością humusu zmieszanego z grubą (około 9-10 cm) warstwą ściółki od jesieni.
Przeciwwskazania i szkody
Wśród bezpośrednich przeciwwskazań do stosowania znajdują się:
- indywidualna nietolerancja;
- choroba wątroby;
- otyłość.
Szczególną ostrożność powinni zachować ci, którzy wcześniej nie próbowali takich potraw: podczas pierwszych testów starają się wziąć co najmniej owoce.
Zapewni to możliwość śledzenia reakcji organizmu i nie zaszkodzi żołądkowi, nadal nie mając do czynienia z takimi produktami. Brute force jest obarczona krótkotrwałą biegunką.
Aplikacja
Roślina jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach.
Pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest medycyna tradycyjna . Najpopularniejsze przepisy kulinarne ograniczają się do uzyskiwania odwarów i napojów, naparów i nalewek spirytusowych ze zmiażdżonych bulw. Liście są dodawane do leczniczej herbaty. 
To ważne! Po wylądowaniu chufu na „granicy” letniego domku przekonaj sąsiadów, że to nie jest chwast, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. Takie podobieństwo nieświadomie prowadzi do zniszczenia roślin.
Wszystkie te narzędzia są używane jako immunomodulatory i związki tonizujące, silne leki przeciwbakteryjne i uspokajające. Co więcej, jest także silnym adaptogenem zdolnym do podtrzymywania organizmu podczas powrotu do zdrowia po operacji lub zabiegu chirurgicznym.
W gotowaniu czufa jest ceniona za smak owoców. Są one łatwo zawarte w przepisach na domowe słodycze - chałwa, ciasta, babeczki itp. Z prażonych i mielonych orzechów zrobić naturalny napój energetyczny.
Wytwarzanie perfum nie jest kompletne bez mini-orzechów, których produkty przetwórcze (głównie olej i ekstrakt) nadają alkoholom i odświeżaczom subtelny migdałowy bursztyn. 
Znani chufa i kosmetyczki : jeśli poznasz skład płynów, kremów i szamponów, wiele z nich ma ten składnik w postaci przetworzonej. I całkiem zasłużenie: pod względem gojenia włosów i odmładzania skóry jest uważana za jedną z najbardziej skutecznych roślin.
W przemyśle stosuje się nie tylko bulwy używane przez cukierników do produkcji proszków i proszków, czekolady i batonów. Nie mniej niż „zawody” i liście - są obecne w łańcuchu technologicznym wytwarzania papieru, powłok izolacyjnych, fito paliw, uprzęży, lin i pościeli.
Wiesz? Archeolodzy uważają, że chufa była podstawą diety przodków współczesnych ludzi, którzy żyli w Afryce 2 miliony lat temu. 
Innym obszarem zastosowania tej rośliny jest hodowla zwierząt . Część siana jest porównywalna z trawami zbożowymi (konie bardzo to lubią). Gotowane owoce z paszą można podawać świniom.
Teraz wiesz, czym jest chufa, jak jest wartościowa i jak ją uprawiać na swoim terenie. Mamy nadzieję, że ta fabryka spodoba się naszym czytelnikom i przyniesie im wiele korzyści. Rekordowe zbiory!