Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Kwiaty łechtaczki mogą być pięknym dodatkiem do projektowania krajobrazu. Jest bezpretensjonalny, dlatego zyskał popularność wśród fanów roślin ozdobnych.
Jednak niewielu wie, że ten piękny kwiat może być używany jako herbata lub lekarstwo.
W tym artykule omówimy opiekę, reprodukcję i zastosowanie łechtaczki.
Opis
Łechtaczka to wieloletnia, wiecznie zielona liana, odmiana rodziny roślin strączkowych, rosnąca w klimacie tropikalnym i umiarkowanym. Większość gatunków tej rośliny to pnącza, chociaż istnieją krzewy. Miejscem narodzin tego kwiatu jest Azja, a niektóre gatunki pochodzą z Ameryki.
Nazwa łacińska rośliny to Clitoria, co oznacza „łechtaczkę”, to ta część kobiecego ciała przypominająca pączek niemieckiemu botanikowi G. E. Rumefowi.
Brytyjczycy nazywają ten kwiat tylko grochem ćma lub „skrzydłami gołębi”, w Niemczech nazywają go także „kwiatem bezwstydnym”.
Długość rośliny może osiągnąć 3, 5 m. Trawiasta lisza - tak niektóre źródła nazywają łechtaczkę - ma nieparzystą liczbę liści, które znajdują się wzdłuż głównego przeszczepu. Ich długość sięga nie więcej niż 7 cm, zakres kolorów waha się od ciemnozielonego do niebieskawo-zielonego.
Wiesz? Świeże i suszone kwiaty łechtaczki są używane do dekoracji świątecznego stołu.
Kwiaty tej rośliny są pojedyncze, tylko u niektórych gatunków mogą być zbierane w małych kwiatostanach. Pączek powstaje w łonie liści, dlatego nazywany jest również kwiatem pachowym, ma rurowy kubek o długości 1, 5 cm, kwiaty łechtaczki mają podobny kształt do kwiatostanu przedstawicieli rodzaju grochu.
Korona ma typ motyla i składa się z 5 płatków, które tworzą żagiel. Płaty boczne są nazywane wiosłami i narastają niższe - łódź. Razem przypominają przegrzebek. Wielkość pąka może osiągnąć 5 cm, a kolor może być biały, różowy, liliowy i odcień niebieskiego. 
Kolor kwiatu zależy od rodzaju łechtaczki. Zapylanie jest wytwarzane przez owady, które latają na pyłki. Okres kwitnienia grochu ćmy trwa 5 miesięcy (od maja do września).
Przedstawiciele tego rodzaju roślin strączkowych mają płaskie owoce o formie sznurka, których długość waha się od 4 do 13 cm.
Rodzina roślin strączkowych ma ponad 20 tysięcy gatunków, w tym fasolę, groch, orzeszki ziemne, karaganę, lucernę, fasolę, koniczynę, wykę, glicynię, akację, łubin, dolichos i miotłę.
Gatunki
Ten rodzaj roślin strączkowych ma do 70 przedstawicieli . Na przykład łechtaczka jest biało kwitnąca, wąskolistna, roczna, drzewiasta, brazylijska, karłowa i inne gatunki. Najbardziej rozpowszechnione gatunki, takie jak Atlantyk i trójskładnik (Ternatsky):
- Atlantycki „kontrowersyjny kwiat” rozprzestrzenił się w USA, rośnie w rzadkich lasach i krzewach, wysokość winorośli wynosi 60 cm i ma jasnoniebieskie kwiaty, ozdobione żyłkami o ciemniejszym kolorze w połączeniu z jasnymi żółtymi plamami. Roślina ta nie jest wykorzystywana w ogrodnictwie, ponieważ jest słabo zakorzeniona w nowej glebie;
- trójlistkowa łechtaczka jest dobrze znana w tropikalnych regionach Azji, gdzie jest szeroko rozpowszechniona. Ta odmiana pnącza traw wyróżnia się cienkimi pędami, które osiągają długość 3, 5 metra, oraz niebieskim kwiatem w połączeniu z żółtym środkiem. Rozmiar średnicy kwiatu sięga 5 cm.
Ten gatunek ma kilka odmian dekoracyjnych: ciemnoniebieski, purpurowy frotte, bladoniebieski, niebieski i inne. W naszym kraju ten rodzaj winorośli jest niezwykle rzadki. Jako roślina wewnętrzna lub ogrodowa możesz kupić łechtaczkę trójlistną Legendę. To nie tylko piękny kwiat, ale także bardzo przydatny. 
Pielęgnacja roślin
Ten rodzaj winorośli z roku na rok zyskuje coraz większą popularność. Ale jeśli zdecydujesz się wyhodować łechtaczkę w swoim ogrodzie lub jako roślinę doniczkową, musisz znać jej cechy.
Zapoznaj się z zawiłościami dbania o rośliny tropikalne w domu: aphelandra, tillandia, albition, hypoestes, adiantum, cordilina, nepenthes, jacaranda, aglaonema, echema, azimine, longan.
Oświetlenie
Clitoria to kwiat tropikalnych regionów, gdzie jest dużo światła i ciepła. W związku z tym, do jego uprawy wymaga dobrego oświetlenia, aw pokoju lepiej umieścić go na południowym oknie . To prawda, że nie toleruje bezpośrednich promieni, dlatego konieczne jest zacienienie w gorącym okresie czasu. W okresie letnim łechtaczka może być sadzona w ziemi.
To ważne! Jeśli kwiat nie otrzyma wystarczającej ilości światła, pąki nie uformują się na nim.
Temperatura
Optymalna temperatura dla łechtaczki waha się od +20 do +25 stopni . Zimą dobrze znosi temperatury w zakresie od +12 do +15 stopni, ale nie powinien spaść poniżej + 10 stopni. W związku z tym, jeśli zdecydujesz się posadzić łechtaczkę w swoim ogrodzie, na zimę będziesz musiał ją wykopać i przenieść do ogrzewanego pomieszczenia. 
Podczas uprawy kwiatu w środowisku wewnętrznym należy pamiętać, że nie lubi przeciągów.
Gleba
Groch motyli sadzi się w luźnym podłożu, które składa się z mieszanki darni, piasku, próchnicy i torfu . Aby uniknąć skostnienia, konieczne jest użycie dobrze osuszonej gleby. Włóż dziurkowaną doniczkę.
Przeczytaj także o rodzajach gleby i wykorzystaniu torfu jako nawozu.
Podlewanie
Klitorii należy regularnie podlewać, ale nie przesadzaj. Do nawadniania lepiej jest używać oddzielonej wody w temperaturze pokojowej. W zimie podlewanie jest ograniczone do minimum.
Wilgotność
Kwiat nie wymaga specjalnego nawilżania powietrza, ale można okresowo spryskiwać, co będzie profilaktyczne wobec szkodników.
Top dressing
Łechtaczka rośnie bardzo dobrze przy regularnym nawożeniu podczas kwitnienia. W związku z tym w okresie od wiosny do jesieni konieczne jest zwabienie kwiatu nawozami mineralnymi raz na dwa tygodnie. 
Przycinanie
Podczas uprawy wieloletnich gatunków łechtaczki w okresie wiosennym należy ją ciąć i przesadzać do nowej większej doniczki.
Kwiat można uprawiać w formie krzewu, dla którego młode sadzonki są przypięte do formy i nadają roślinie niezbędny kształt za pomocą przycinania. Do wspinaczki winorośli użyj podpory.
Hodowla
Łechtaczka jest rozmnażana przez sadzonki i nasiona.
Sadzonki
W celu rozmnażania grochu motyla tą metodą konieczne jest przygotowanie sadzonek od kwietnia do lipca. Korzeniają się dobrze, ponieważ można stosować tabletki torfowe, luźną glebę z dobrą wilgotnością lub piaskiem. Możliwe jest stymulowanie powstawania korzeni specjalnymi środkami, ale nie jest to konieczne, ponieważ łechtaczka jest dobrze zakorzeniona.
Nasiona
Wysiew nasion rozpoczyna się w ostatnim miesiącu zimy lub w marcu. Przed siewem nasiona są moczone w ciepłej wodzie przez 10-15 godzin. Lepiej namocz nasiona w termosie. Po namoczeniu są sadzone w glebie z luźną i odżywczą bazą. Pojemnik na nasiona jest pokryty szkłem i pozostawiony w pomieszczeniu w temperaturze +21 … + 24 stopni z okresowym nawilżaniem gleby. Nasiona kiełkują 10–20 dni po posadzeniu, ale w niektórych przypadkach okres ten może zająć 4–5 miesięcy. Sadzone sadzonki rosnące w ziemi mogą być tylko w ciepłym sezonie. 
Aplikacja
„Gołębie skrzydła” są znane nie tylko ze względu na ich piękno, ale także ze względu na ich korzystne właściwości. W krajach azjatyckich roślina ta była używana zarówno do celów medycznych, jak i do gotowania. Wartość reprezentuje wszystkie części zakładu.
Używanie narkotyków
Społeczność naukowa bada dobroczynne właściwości łechtaczki tylko przez ostatnie dziesięciolecia, chociaż w medycynie ludowej jest stosowana od wielu wieków. Tak więc korzystne właściwości łechtaczki były znane w starożytnych Indiach. Jego korzenie są wykorzystywane do tworzenia leków ajurwedyjskich, które stymulują aktywność mózgu.
Wiesz? „Gołębie skrzydła” to jeden z głównych rodzajów ziół stosowanych w tradycyjnej medycynie w Indiach.
Wszystkie części grochu mogą być używane do tworzenia kosmetyków i leków. Na ich podstawie przygotuj różne nalewki. Clitoria jest stosowana w leczeniu niepłodności męskiej i zwiększa libido. Jego stosowanie pomaga w normalizacji cyklu miesiączkowego u kobiet. 
Silny lek przeciwdepresyjny to wywar oparty na kwiatach łechtaczki. Właściwości antydepresyjne tej winorośli zostały potwierdzone we współczesnych badaniach:
- Podczas leczenia krztuśca stosuje się proszek korzeniowy.
- Może być również stosowany w leczeniu astmy typu oskrzelowego, kaszlu i różnych chorób gardła.
- Korzeń łechtaczki jest stosowany w ukąszeniach węży i owadów.
- Substancje czynne, które tworzą roślinę, pozwalają na użycie odwaru z grochu ćmy do leczenia ran.
- Zastosowanie wywaru zapobiega powstawaniu ropy i sprzyja gojeniu.
- Na bazie tej rośliny wytwarzamy makaron, którego użycie pomaga pozbyć się dyskomfortu związanego z hemoroidami. W przypadku zaparć i wrzodziejących chorób przewodu pokarmowego stosuje się nasiona łechtaczki.
- Pąki „kwiatu” są używane do wytwarzania herbaty, która poprawia krążenie krwi w dnie. Regularne spożywanie tego napoju zmniejsza ryzyko utraty wzroku. Jest to naturalny środek do leczenia jaskry i zaćmy. Łechtaczka jest również używana do wytwarzania kropli do oczu.
- Rosoły i ekstrakty na bazie łechtaczki pomagają przywrócić mieszek włosowy i stymulują jego krążenie krwi. W kosmetologii na bazie tej rośliny przygotowywane są szampony lecznicze.
Warto przeczytać o właściwościach i zastosowaniu roślin tropikalnych: chlorophytum, maniok, rambutan, pistacje, słodkie ziemniaki, feijoa, ananas, kumkwat, papryka chili.
Łechtaczka nie jest rośliną toksyczną i dlatego nie ma przeciwwskazań do jej stosowania u zdrowych ludzi. Jedynymi przeciwwskazaniami są indywidualna nietolerancja, okres ciąży i laktacji. Powinieneś również powstrzymać się od używania go dzieciom.
W gotowaniu
Najczęściej łechtaczka używana w kuchni tajskiej. Niebieskie kwiaty są używane jako naturalny barwnik. Mieszkańcy krajów azjatyckich pomagają malować żywność, na przykład lepki ryż, który jest ulubionym przysmakiem Tajów. Pąki „kwiatu” są smażone w cieście, a roślina jest używana jako przyprawa. 
Na bazie kwiatów łechtaczki przygotowuje się herbatę, znaną jako tajska niebieska herbata . Wspaniały napój stymuluje aktywność mózgu, poprawia krążenie krwi. Bardzo często, aby dodać dodatkową kwasowość, do herbaty dodaje się sok z limonki. Ten dodatek nadaje herbacie purpurowy odcień.
To ważne! Najbardziej użyteczna herbata to niebieska herbata, podawana aż do całkowitego odbarwienia kwiatów.
Z owoców łechtaczki produkowane są zupy, przystawki i inne potrawy. Proces ich gotowania jest taki sam jak w przypadku innych roślin strączkowych.
W projektowaniu krajobrazu
Ogrodnicy i projektanci wykorzystują klitorię trójlistkową lub atlantycką jako dekorację miejsca. Możesz uprawiać te rośliny w regionach tropikalnych iw klimacie umiarkowanym.
W naszych szerokościach geograficznych, z powodu nietolerancji niskich temperatur, uprawia się go w zamkniętym terenie lub na otwartej przestrzeni, ale ze zmianą na zimę na doniczki lub wanny. Nawet ta liana może być używana jako roślina jednoroczna.
Z pomocą łechtaczki możesz ozdobić dowolną część. Może pięknie poruszać się po trawniku lub skręcać wokół łuku, a forma krzewu doskonale pasuje do projektu tarasu.
Choroby i szkodniki
Ten rodzaj winorośli jest odporny na większość szkodników i chorób. Jedynym niebezpieczeństwem jest pająk . Identyfikacja tego szkodnika jest łatwa: wystarczy dokładnie zbadać roślinę. Jeśli ma srebrną pajęczynę lub plamy jasnego i ciemnego koloru, to powinieneś wiedzieć, że przędziorek osiadł na roślinie.
Sprawdź rodzaje przędziorków, a także dowiedz się, jak radzić sobie z przędziorkami.
Jeśli ten pasożyt zostanie znaleziony, konieczne jest podjęcie odpowiednich środków, aby go zwalczyć, w przeciwnym razie kwiat może umrzeć. Do walki można użyć specjalnych narzędzi, które są sprzedawane w dowolnej kwiaciarni, lub zwiększyć liczbę sprayów.
Jeśli roślina znajdowała się na wolnym powietrzu, przed wprowadzeniem jej do pomieszczenia konieczne jest traktowanie zielonej części środkiem owadobójczym. To narzędzie pomaga pozbyć się szkodliwych owadów. 
Ten przedstawiciel roślin strączkowych nie jest szczególnie kapryśny, a ze względu na szybki wzrost i długi okres kwitnienia jest doskonałym dodatkiem do kolekcji pomieszczeń lub w ogrodzie. Kwiatostany łechtaczki są używane do produkcji herbaty lub przypraw, a jej korzystne właściwości sprawiły, że jest ona niezbędnym lekiem w krajach azjatyckich. Każdego roku te tradycje medyczne rozprzestrzeniają się na cały świat, co pozwala na używanie łechtaczki nie tylko w medycynie tradycyjnej, ale także w kosmetologii.