Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Aby pobrać Rozdział 5.3 OLC 7 w formacie PDF, wystarczy kliknąć link: Rozdział 5.3 OLC.

Zakres

5.3.1. Niniejszy rozdział zasad dotyczy silników elektrycznych i ich urządzeń przełączających w stacjonarnych instalacjach przemysłowych i innych pomieszczeń do różnych celów. Instalacje te podlegają również wymaganiom podanym w 5.1.11, 5.1.13, 5.1.17, 5.1.19 i odpowiadającym im wymaganiom innych rozdziałów w zakresie, w jakim nie zostały zmodyfikowane przez ten rozdział.

Ogólne wymagania

5.3.2. Środki zapewniające niezawodność zasilania powinny być wybierane zgodnie z wymaganiami rozdziału 1.2, w zależności od kategorii odpowiedzialności odbiorców energii. Środki te można zastosować nie do pojedynczych silników elektrycznych, ale do transformatorów i podstacji przekształcających, rozdzielnic i punktów zasilających je.

Redundancja linii zasilającej bezpośrednio silnik nie jest wymagana bez względu na kategorię niezawodności zasilania.

5.3.3. Jeżeli konieczne jest zapewnienie ciągłości procesu technologicznego w przypadku awarii silnika elektrycznego, jego urządzeń przełączających lub linii bezpośrednio zasilającej silnik elektryczny, należy wykonać kopię zapasową, instalując zapasowy zespół technologiczny lub w inny sposób.

5.3.4. Silniki elektryczne i ich urządzenia przełączające powinny być dobrane i zainstalowane w taki sposób i, jeśli to konieczne, wyposażone w układ chłodzenia, aby ich temperatura podczas pracy nie przekraczała dopuszczalnej (patrz także 5.3.20).

5.3.5. Silniki elektryczne i urządzenia powinny być zainstalowane tak, aby były dostępne do kontroli i wymiany, a także, jeśli to możliwe, do naprawy w miejscu instalacji. Jeśli instalacja elektryczna zawiera silniki elektryczne lub urządzenia o masie 100 kg lub większej, należy zapewnić urządzenia do ich olinowania.

5.3.6. Obracające się części silników elektrycznych i części łączące silniki elektryczne z mechanizmami (sprzęgła, koła pasowe) muszą być chronione przed przypadkowym dotknięciem.

5.3.7. Silniki elektryczne i ich urządzenia przełączające muszą być uziemione lub wyzerowane zgodnie z wymaganiami Ch. 1.7.

5.3.8. Wydajność silników elektrycznych musi być zgodna z warunkami środowiskowymi.

Wybór silnika

5.3.9. Parametry elektryczne i mechaniczne silników elektrycznych (moc znamionowa, napięcie, prędkość, względny czas trwania okresu pracy, momenty początkowe, minimalne, maksymalne, granice regulacji prędkości itp.) Muszą odpowiadać parametrom mechanizmów, które napędzają we wszystkich trybach pracy w tej instalacji .

5.3.10. W przypadku mechanizmów, które pozostają w eksploatacji po krótkotrwałych przerwach w zasilaniu lub podnapięciach spowodowanych zwarciem, działaniem automatycznego ponownego załączenia lub automatycznym przeniesieniem, jest to konieczne ze względu na warunki technologiczne i dopuszczalne zgodnie z warunkami bezpieczeństwa, należy zapewnić ich silniki elektryczne.

Zasadniczo nie jest konieczne stosowanie silników elektrycznych i transformatorów o większej mocy niż jest to wymagane dla ich normalnej długotrwałej pracy dla mechanizmów z samoczynnym uruchamianiem.

5.3.11. Do napędzania mechanizmów, które nie wymagają kontroli prędkości, niezależnie od ich mocy, zaleca się stosowanie synchronicznych lub asynchronicznych silników elektrycznych z klatką wiewiórki.

Aby napędzać mechanizmy o trudnych warunkach rozruchu lub pracy lub wymagające zmiany prędkości obrotowej, silniki elektryczne powinny być stosowane z najprostszymi i najbardziej ekonomicznymi metodami uruchamiania lub regulacji prędkości obrotowej możliwej w tej instalacji.

5.3.12. Synchroniczne silniki elektryczne z reguły powinny mieć urządzenia do wymuszania wzbudzenia lub łączenia.

5.3.13. Synchroniczne silniki elektryczne, w przypadkach, w których mogą, zgodnie ze swoją mocą, zapewniać regulację napięcia lub tryb mocy biernej w danym obciążeniu, powinny mieć APB zgodnie z 3.3.39.

5.3.14. Silniki prądu stałego mogą być stosowane tylko w przypadkach, gdy silniki prądu przemiennego nie zapewniają wymaganych właściwości mechanizmu lub są nieekonomiczne.

5.3.15. Silniki elektryczne zainstalowane w pomieszczeniach o normalnym środowisku, z reguły muszą mieć wydajność IP00 lub IP20.

5.3.16. Silniki elektryczne zainstalowane na wolnym powietrzu muszą mieć co najmniej IP44 lub specjalną wersję, odpowiadającą warunkom ich pracy (na przykład dla otwartych zakładów chemicznych, w szczególnie niskich temperaturach).

5.3.17. Silniki elektryczne instalowane w pomieszczeniach, w których pył i inne substancje zakłócające naturalne chłodzenie mogą osadzać się na ich uzwojeniach, powinny mieć wydajność co najmniej IP44 lub być zasilane czystym powietrzem. Obudowa dmuchanego silnika, kanały powietrzne i wszystkie wiązania i złącza powinny być dokładnie uszczelnione, aby zapobiec zasysaniu powietrza do systemu wentylacyjnego.

Przy wydmuchiwanej wersji silnika elektrycznego zaleca się zapewnienie zaworów, aby zapobiec wlotowi powietrza otoczenia, gdy silnik jest zatrzymany. Ogrzewanie powietrza zewnętrznego (zimnego) nie jest wymagane.

5.3.18. Silniki elektryczne instalowane w mokrych lub szczególnie mokrych miejscach muszą mieć wydajność co najmniej IP43 i izolację zaprojektowaną dla wilgoci i pyłu (ze specjalną powłoką, odporną na wilgoć itp.).

5.3.19. Silniki elektryczne instalowane w miejscach z chemicznie aktywnymi oparami lub gazami muszą mieć wydajność co najmniej IP44 lub być oczyszczane za pomocą dopływu czystego powietrza zgodnie z wymaganiami podanymi w 5.3.17. Dozwolone jest również stosowanie silników elektrycznych o wydajności co najmniej IP33, ale z izolacją odporną na chemikalia oraz z zamknięciem otwartych, nieizolowanych części przewodzących prąd za pomocą zatyczek lub w inny sposób.

5.3.20. W przypadku silników elektrycznych zainstalowanych w pomieszczeniach o temperaturze powietrza powyżej + 40 ° C należy podjąć środki zapobiegające ich niedopuszczalnemu nagrzewaniu (na przykład wymuszona wentylacja z dopływem powietrza chłodzącego, zewnętrznym przepływem powietrza itp.).

5.3.21. Z zamkniętym wymuszonym systemem wentylacji silników elektrycznych należy zapewnić urządzenia do monitorowania temperatury powietrza i wody chłodzącej.

5.3.22. Silniki elektryczne wyposażone w wskaźniki termiczne wbudowane w uzwojenia lub rdzenie magnetyczne muszą mieć wnioski z tych ostatnich na specjalnych ekranach, które zapewniają wygodę prowadzenia pomiarów okresowych. Oprzyrządowanie tarczowe do tego, co do zasady, nie powinno być zapewnione.

Instalacja silników elektrycznych

5.3.23. Silniki elektryczne powinny być wybierane i instalowane w taki sposób, aby wyeliminować możliwość dostania się wody, oleju, emulsji itp. Na ich uzwojenia i odbieraki prądu, a wibracje urządzeń, fundamentów i części budynku nie przekraczają dopuszczalnych wartości.

5.3.24 . Hałas wytwarzany przez silnik elektryczny wraz z napędzanym przez niego mechanizmem nie powinien przekraczać poziomu dopuszczalnego przez normy sanitarne.

5.3.25. Przejścia konserwacyjne między fundamentami lub obudowami silników elektrycznych, między silnikami elektrycznymi i częściami budynku lub wyposażenia muszą być określone co najmniej w Ch. 5.1.

5.3.26. Silniki elektryczne i urządzenia, z wyjątkiem stopnia ochrony co najmniej IP44, oraz rezystorów i reostatów wszystkich wersji muszą być zainstalowane w odległości co najmniej 1 m od konstrukcji budynków wykonanych z materiałów palnych.

5.3.27. Synchroniczne maszyny elektryczne o mocy 1 MW i większej oraz maszyny prądu stałego o mocy 1 MW i większej muszą mieć izolację elektryczną jednego z łożysk od płyty podstawy, aby zapobiec tworzeniu się obwodu prądu zamkniętego przez wał i łożyska maszyny. W tym przypadku maszyny synchroniczne muszą być izolowane od strony patogenu i wszystkich łożysk patogenu. Rury olejowe tych maszyn elektrycznych muszą być odizolowane od ich obudów łożyskowych.

5.3.28. Silniki elektryczne o mocy powyżej 1 kV mogą być instalowane bezpośrednio w pomieszczeniach produkcyjnych, przestrzegając następujących warunków:

  1. Silniki elektryczne z przewodami pod stojanem lub wymagające specjalnych urządzeń do chłodzenia powinny być zainstalowane na fundamencie z komorą (fundamentem).
  2. Otwór podstawy silnika elektrycznego musi spełniać wymagania dla kamer ZRU powyżej 1 kV (patrz rozdz. 4.2).
  3. Wymiary studzienki fundamentowej nie powinny być mniejsze niż dopuszczalne dla tuneli półprzewodowych (patrz 2.3.125).

5.3.29. Kable i przewody podłączone do silników elektrycznych zainstalowanych na podstawach odpornych na wibracje powinny mieć elastyczne przewody miedziane w obszarze między ruchomymi i stałymi częściami podstawy.

Urządzenia przełączające

5.3.30. W przypadku grupy silników elektrycznych, które służą do napędzania pojedynczej maszyny lub kilku maszyn wykonujących pojedynczy proces technologiczny, zwykle konieczne jest użycie wspólnego urządzenia lub zestawu urządzeń przełączających, jeżeli jest to uzasadnione wymogami wygody lub bezpieczeństwa pracy. W innych przypadkach każdy silnik elektryczny musi mieć oddzielne urządzenia przełączające.

Urządzenia przełączające w obwodach silnika muszą jednocześnie odłączyć od sieci wszystkie przewody pod napięciem. Dopuszcza się umieszczenie w łańcuchach poszczególnych silników elektrycznych urządzenia, które wyłącza nie wszystkie przewody, jeśli urządzenie jest zainstalowane we wspólnym obwodzie grupy takich silników elektrycznych, co powoduje odłączenie wszystkich przewodów.

5.3.31. Jeśli istnieje zdalne lub automatyczne sterowanie silnikiem elektrycznym mechanizmu znajdującego się w pobliżu tego ostatniego, musi być zainstalowane urządzenie wyłączające awaryjnie, z wyłączeniem możliwości zdalnego lub automatycznego uruchamiania silnika elektrycznego, zanim urządzenie nie zostanie zmuszone do powrotu do pierwotnego położenia.

Nie ma potrzeby instalowania awaryjnych urządzeń wyłączających w mechanizmach:

a) znajduje się w zasięgu wzroku;

b) dostępne tylko dla wykwalifikowanego personelu serwisowego (na przykład zamontowane na dachu wentylatory, wentylatory i pompy zainstalowane w oddzielnych pomieszczeniach;

c) którego konstrukcja eliminuje możliwość przypadkowego kontaktu z ruchomymi i obracającymi się częściami; niektóre plakaty ostrzegające o możliwości zdalnego lub automatycznego uruchomienia powinny być dostarczone w pobliżu tych mechanizmów;

d) posiadanie aparatu sterowania lokalnego z ustalaniem polecenia wyłączenia.

Możliwość instalacji lokalnych urządzeń sterujących (rozruch, wyłączenie) w pobliżu zdalnie lub automatycznie sterowanych mechanizmów powinna być określona w projekcie, w zależności od wymagań technologii, bezpieczeństwa i organizacji zarządzania tą instalacją.

5.3.32. Obwody sterowania silnikiem mogą być zasilane zarówno z obwodów głównych, jak iz innych źródeł energii elektrycznej, jeżeli jest to spowodowane koniecznością techniczną.

Aby uniknąć nagłego rozruchu silnika po przywróceniu napięcia w obwodach głównych, należy zapewnić połączenie blokujące, aby zapewnić automatyczne odłączenie obwodu głównego we wszystkich przypadkach awarii zasilania w nim, chyba że zapewniony jest samoczynny rozruch.

5.3.33. W przypadku urządzeń sterujących i urządzeń odłączających należy umieścić wyraźne znaki, aby ułatwić rozpoznanie pozycji włączania i wyłączania dźwigni sterującej urządzenia. W przypadkach, w których operator nie może określić na podstawie stanu urządzenia, czy główny obwód silnika elektrycznego jest włączony czy wyłączony, zaleca się zapewnienie sygnalizacji świetlnej.

5.3.34. Urządzenia przełączające muszą bez uszkodzenia i nieprawidłowego przełączania zużywać najwyższe prądy normalnych trybów pracy sterowanego przez siebie silnika elektrycznego (rozruch, hamowanie, bieg wsteczny, praca). Jeśli cofanie i hamowanie nie odbywają się w trybie normalnym, ale są możliwe przy niewłaściwych operacjach, urządzenia przełączające w obwodzie głównym muszą dojeżdżać do tych operacji bez zniszczenia.

5.3.35. Urządzenia przełączające muszą być odporne na obliczone prądy zwarciowe (patrz rozdz. 1.4).

5.3.36. Zgodnie z ich parametrami elektrycznymi i mechanicznymi, urządzenia przełączające muszą odpowiadać charakterystykom mechanizmu napędzanego we wszystkich trybach jego działania w tej instalacji.

5.3.37. Zastosowanie wtykowych złączy stykowych do sterowania przenośnymi silnikami elektrycznymi jest dozwolone tylko wtedy, gdy moc silnika nie przekracza 1 kW.

Złącza stykowe wtykowe, które służą do podłączenia mobilnych silników elektrycznych o mocy większej niż 1 kW, muszą mieć blokadę, w której połączenie można wyłączyć i włączyć tylko wtedy, gdy pozycja startowa jest wyłączona w głównym (zasilającym) obwodzie silnika elektrycznego.

5.3.38. Uzwojenia przełączające rozruszników magnetycznych, styczników i wyłączników automatycznych w sieci do 1 kV z uziemionym punktem neutralnym można doprowadzić do napięcia międzyfazowego lub fazowego.

Gdy uzwojenia powyższych urządzeń są włączone dla napięcia fazowego, wszystkie trzy fazy odgałęzienia do silnika powinny być automatycznie wyłączane przez wyłącznik, a gdy są zabezpieczone bezpiecznikami, specjalne urządzenia działające w celu wyłączenia rozrusznika lub stycznika, gdy bezpieczniki ulegną przerwaniu w jednej lub dwóch fazach.

Gdy uzwojenie jest włączone dla napięcia fazowego, jego wyjście zerowe musi być niezawodnie podłączone do zerowego przewodu roboczego przewodu zasilającego lub oddzielnego izolowanego przewodu podłączonego do punktu zerowego sieci.

5.3.39. Urządzenia przełączające silników elektrycznych, zasilane według schematu transformatorowo-elektrycznego silnika, powinny z reguły być instalowane na wejściu z sieci zasilającej jednostkę, bez instalowania ich na wejściu do silnika elektrycznego.

5.3.40. Jeśli istnieje zdalne lub automatyczne sterowanie mechanizmami, należy podać alarm wstępny (przed startem) lub dźwiękowy o nadchodzącym uruchomieniu. Taki alarm i taki alarm nie muszą być zapewnione w mechanizmach, w pobliżu których instalacja awaryjnego urządzenia wyłączającego nie jest wymagana (patrz 5.3.31).

5.3.41. Przewody i kable łączące rezystory rozruchowe z wirnikami fazowymi asynchronicznych silników elektrycznych powinny być wybierane przez długoterminowy dopuszczalny prąd dla następujących warunków:

  • praca ze zwarciem pierścieni silnika elektrycznego: z początkowym momentem statycznym mechanizmu, nie przekraczającym 50% nominalnego momentu obrotowego silnika elektrycznego (łatwy start), - 35% znamionowego prądu wirnika, w innych przypadkach - 50% znamionowego prądu wirnika;
  • praca bez zwarcia pierścieni zwarcia silnika - 100% znamionowego prądu wirnika.

5.3.42. Uruchomienie asynchronicznych silników elektrycznych ze zwartym wirnikiem i synchronicznymi silnikami elektrycznymi powinno odbywać się z reguły przez bezpośrednie połączenie z siecią (bezpośredni start). Jeśli bezpośrednie uruchomienie nie jest możliwe, należy rozpocząć od reaktora, transformatora lub autotransformatora. W szczególnych przypadkach dozwolone jest użycie początku ze wzrostem częstotliwości sieci od zera.

Zabezpieczenie silników asynchronicznych i synchronicznych o napięciu powyżej 1 kV

5.3.43. Silniki elektryczne zapewniają ochronę przed zwarciami wielofazowymi (patrz 5.3.46) oraz w przypadkach podanych poniżej, ochronę przed jednofazowymi zwarciami doziemnymi (patrz 5.3.48), zabezpieczenie przed przetężeniem (patrz 5.3.49) i zabezpieczenie podnapięciowe (patrz 5.3.52 i 5.3.53). Silniki synchroniczne powinny również zapewniać ochronę przed pracą asynchroniczną (patrz 5.3.50 i 5.3.51), która może być połączona z ochroną przed prądami przeciążeniowymi.

Zabezpieczenie silnika o zmiennej prędkości powinno być wykonywane dla każdej prędkości jako oddzielny zestaw działający na swój własny przełącznik.

5.3.44. W przypadku silników elektrycznych z wymuszonym smarowaniem łożysk należy zainstalować zabezpieczenie, które działa na sygnał i wyłącza silnik elektryczny, gdy temperatura wzrasta lub smar się zatrzymuje.

W silnikach elektrycznych z wymuszoną wentylacją należy zainstalować zabezpieczenie działające na sygnał i wyłączyć silnik elektryczny, gdy temperatura wzrasta lub wentylacja zatrzymuje się.

5.3.45. Silniki elektryczne z chłodzeniem wodnym uzwojeń i stali aktywnej stojana, jak również z wbudowanymi chłodnicami powietrza, chłodzonymi wodą, muszą mieć zabezpieczenie działające na sygnał, gdy przepływ wody spadnie poniżej określonej wartości i wyłączyć silnik elektryczny, gdy zatrzyma się. Ponadto należy zapewnić alarm działający na wygląd wody w obudowie silnika.

5.3.46. Aby zabezpieczyć silniki przed błędami wielofazowymi w przypadkach, gdy bezpieczniki nie są używane, należy zapewnić:

1. Prąd wyłączający pojedynczy przekaźnik bez opóźnienia czasowego, zbudowany z prądów rozruchowych przy usuniętych urządzeniach rozruchowych, z bezpośrednim lub pośrednim przekaźnikiem działania połączonym z różnicą prądów dwóch faz - dla silników elektrycznych o mocy mniejszej niż 2 MW.

2. Токовая двухрелейная отсечка без выдержки времени, отстроенная от пусковых токов при выведенных пусковых устройствах, с реле прямого или косвенного действия - для электродвигателей мощностью 2 МВт и более, имеющих действующую на отключение защиту от однофазных замыканий на землю (см. 5.3.48), а также для электродвигателей мощностью менее 2 МВт, когда защита по п. 1 не удовлетворяет требованиям чувствительности или когда двухрелейная отсечка оказывается целесообразной по исполнению комплектной защиты или применяемого привода с реле прямого действия.

При отсутствии защиты от однофазных замыканий на землю токовая отсечка электродвигателей мощностью 2 МВт и более должна выполняться трехрелейной с тремя трансформаторами тока. Допускается защита в двухфазном исполнении с дополнением защиты от двойных замыканий на землю, выполненная с помощью трансформатора тока нулевой последовательности и токового реле.

3. Продольная дифференциальная токовая защита - для электродвигателей мощностью 5 МВт и более, а также менее 5 МВт, если установка токовых отсечек по п. 1 и 2 не обеспечивает выполнения требований чувствительности; продольная дифференциальная защита электродвигателей при наличии на них защиты от замыканий на землю должна иметь двухфазное исполнение, а при отсутствии этой защиты - трехфазное, с тремя трансформаторами тока. Допускается защита в двухфазном исполнении с дополнением защиты от двойных замыканий на землю, выполненной с помощью трансформатора тока нулевой последовательности и токового реле.

Для электродвигателей мощностью 5 МВт и более, выполненных без шести выводов обмотки статора, должна предусматриваться токовая отсечка.

5.3.47. Для блоков трансформатор (автотрансформатор) - электродвигатель должна предусматриваться общая защита от многофазных замыканий:

1. Токовая отсечка без выдержки времени, отстроенная от пусковых токов при выведенных пусковых устройствах (см. также 5.3.46), - для электродвигателей мощностью до 2 МВт. При схеме соединения обмоток трансформатора звезда - треугольник отсечка выполняется из трех токовых реле: двух включенных на фазные токи и одного включенного на сумму этих токов.

При невозможности установки трех реле (например, при ограниченном числе реле прямого действия) допускается схема с двумя реле, включенными на соединенные треугольником вторичные обмотки трех трансформаторов тока.

2. Дифференциальная отсечка в двухрелейном исполнении, отстроенная от бросков тока намагничивания трансформатора, - для электродвигателей мощностью более 2 МВт, а также 2 МВт и менее, если защита по п. 1 не удовлетворяет требованиям чувствительности при междуфазном КЗ на выводах электродвигателя.

3. Продольная дифференциальная токовая защита в двухрелейном исполнении с промежуточными насыщающимися трансформаторами тока - для электродвигателей мощностью более 5 МВт, а также 5 МВт и менее, если установка отсечек по п. 1 и 2 не удовлетворяет требованиям чувствительности.

Оценка чувствительности должна производиться в соответствии с 3.2.19 и 3.2.20 при КЗ на выводах электродвигателя.

Защита должна действовать на отключение выключателя блока, а у синхронных электродвигателей - также на устройство АГП, если оно предусмотрено.

Для блоков с электродвигателями мощностью более 20 МВт, как правило, должна предусматриваться защита от замыкания на землю, охватывающая не менее 85% витков обмотки статора электродвигателя и действующая на сигнал с выдержкой времени.

Указания по выполнению остальных видов защиты трансформаторов (автотрансформаторов) (см. 3.2.51 и 3.2.53) и электродвигателей при работе их раздельно действительны и в том случае, когда они объединены в блок трансформатор (автотрансформатор) - электродвигатель.

5.3.48. Защита электродвигателей мощностью до 2 МВт от однофазных замыканий на землю при отсутствии компенсации должна предусматриваться при токах замыкания на землю 10 А и более, а при наличии компенсации - если остаточный ток в нормальных условиях превышает это значение. Такая защита для электродвигателей мощностью более 2 МВт должна предусматриваться при токах 5 А и более.

Ток срабатывания защит электродвигателей от замыканий на землю должен быть не более: для электродвигателей мощностью до 2 МВт 10 А и для электродвигателей мощностью более 2 МВт 5 А. Рекомендуются меньшие токи срабатывания, если это не усложняет выполнения защиты.

Защиту следует выполнять без выдержки времени (за исключением электродвигателей, для которых требуется замедление защиты по условию отстройки от переходных процессов) с использованием трансформаторов тока нулевой последовательности, установленных, как правило, в РУ. В тех случаях, когда установка трансформаторов тока нулевой последовательности в РУ невозможна или может вызвать увеличение выдержки времени защиты, допускается устанавливать их у выводов электродвигателя в фундаментной яме.

Если защита по условию отстройки от переходных процессов должна иметь выдержку времени, то для обеспечения быстродействующего отключения двойных замыканий на землю в различных точках должно устанавливаться дополнительное токовое реле с первичным током срабатывания около 50-100 А.

Защита должна действовать на отключение электродвигателя, а у синхронных электродвигателей - также на устройство АГП, если оно предусмотрено.

5.3.49. Защита от перегрузки должна предусматриваться на электродвигателях, подверженных перегрузке по технологическим причинам, и на электродвигателях с особо тяжелыми условиями пуска и самозапуска (длительность прямого пуска непосредственно от сети 20 с и более), перегрузка которых возможна при чрезмерном увеличении длительности пускового периода вследствие понижения напряжения в сети.

Защиту от перегрузки следует предусматривать в одной фазе с зависимой или независимой от тока выдержкой времени, отстроенной от длительности пуска электродвигателя в нормальных условиях и самозапуска после действия АВР и АПВ. Выдержка времени защиты от перегрузки синхронных электродвигателей во избежание излишних срабатываний при длительной форсировке возбуждения должна быть по возможности близкой к наибольшей допустимой по тепловой характеристике электродвигателя.

На электродвигателях, подверженных перегрузке по технологическим причинам, защита, как правило, должна выполняться с действием на сигнал и автоматическую разгрузку механизма.

Действие защиты на отключение электродвигателя допускается:

  • на электродвигателях механизмов, для которых отсутствует возможность своевременной разгрузки без останова, или на электродвигателях, работающих без постоянного дежурства персонала;
  • на электродвигателях механизмов с тяжелыми условиями запуска или самозапуска.

Для электродвигателей, которые защищаются от токов КЗ предохранителями, не имеющими вспомогательных контактов для сигнализации об их перегорании, должна предусматриваться защита от перегрузки в двух фазах.

5.3.50. Защита синхронных электродвигателей от асинхронного режима может осуществляться при помощи реле, реагирующего на увеличение тока в обмотках статора; она должна быть отстроена по времени от пускового режима и тока при действии форсировки возбуждения.

Защита, как правило, должна выполняться с независимой от тока характеристикой выдержки времени. Допускается применение защиты с зависимой от тока характеристикой на электродвигателях с отношением КЗ более 1.

При выполнении схемы защиты должны приниматься меры по предотвращению отказа защиты при биениях тока асинхронного режима. Допускается применение других способов защиты, обеспечивающих надежное действие защиты при возникновении асинхронного режима.

5.3.51. Защита синхронных электродвигателей от асинхронного режима должна действовать с выдержкой времени на одну из схем, предусматривающих:

1) ресинхронизацию;

2) ресинхронизацию с автоматической кратковременной разгрузкой механизма до такой нагрузки, при которой обеспечивается втягивание электродвигателя в синхронизм (при допустимости кратковременной разгрузки по условиям технологического процесса);

3) отключение электродвигателя и повторный автоматический пуск;

4) отключение электродвигателя (при невозможности его разгрузки или ресинхронизации, при отсутствии необходимости автоматического повторного пуска и ресинхронизации по условиям технологического процесса).

5.3.52. Для облегчения условий восстановления напряжения после отключения КЗ и обеспечения самозапуска электродвигателей ответственных механизмов следует предусматривать отключение защитой минимального напряжения электродвигателей неответственных механизмов суммарной мощностью, определяемой возможностями источника питания и сети по обеспечению самозапуска.

Выдержки времени защиты минимального напряжения должны выбираться в пределах от 0, 5 до 1, 5 с - на ступень больше времени действия быстродействующих защит от многофазных КЗ, а уставки по напряжению должны быть, как правило, не выше 70% номинального напряжения.

При наличии синхронных электродвигателей, если напряжение на отключенной секции затухает медленно, в целях ускорения действия АВР и АПВ может быть применено гашение поля синхронных электродвигателей ответственных механизмов с помощью защиты минимальной частоты или других способов, обеспечивающих быстрейшую фиксацию потери питания.

Эти же средства могут быть использованы для отключения неответственных синхронных электродвигателей, а также для предупреждения несинхронного включения отключенных двигателей, если токи выключения превышают допустимые значения.

В электроустановках промышленных предприятий в случаях, когда не может быть осуществлен одновременный самозапуск всех электродвигателей ответственных механизмов (см. 5.3.10), следует применять отключение части таких ответственных механизмов и их автоматический повторный пуск по окончании самозапуска первой группы электродвигателей. Включение последующих групп может быть осуществлено по току, напряжению или времени.

5.3.53. Защита минимального напряжения с выдержкой времени не более 10 с и уставкой по напряжению, как правило, не выше 50% номинального напряжения (кроме случаев, приведенных в 5.3.52) должна устанавливаться на электродвигателях ответственных механизмов также в случаях, когда самозапуск механизмов после останова недопустим по условиям технологического процесса или по условиям безопасности и, кроме того, когда не может быть обеспечен самозапуск всех электродвигателей ответственных механизмов (см. 5.3.52). Кроме указанных случаев эту защиту следует использовать также для обеспечения надежности пуска АВР электродвигателей взаиморезервируемых механизмов.

На электродвигателях с изменяемой частотой вращения ответственных механизмов, самозапуск которых допустим и целесообразен, защиты минимального напряжения должны производить автоматическое переключение на низшую частоту вращения.

5.3.54. На синхронных электродвигателях должно предусматриваться автоматическое гашение поля. Для электродвигателей мощностью 2 МВт и более АГП осуществляется путем введения сопротивления в цепь обмотки возбуждения. Для электродвигателей мощностью менее 2 МВт допускается осуществлять АГП путем введения сопротивления в цепь обмотки возбуждения возбудителя. Для синхронных электродвигателей менее 0, 5 МВт АГП, как правило, не требуется. На синхронных электродвигателях, которые снабжены системой возбуждения, выполненной на управляемых полупроводниковых элементах, АГП независимо от мощности двигателя может осуществляться инвертированием, если оно обеспечивается схемой питания. В противном случае АГП должно осуществляться введением сопротивления в цепь обмотки возбуждения.

Защита электродвигателей напряжением до 1 кВ (асинхронных, синхронных и постоянного тока)

5.3.55. Для электродвигателей переменного тока должна предусматриваться защита от многофазных замыканий (см. 5.3.56), в сетях с глухозаземленной нейтралью - также от однофазных замыканий, а в случаях, предусмотренных в 5.3.57 и 5.3.58, - кроме того, защита от токов перегрузки и защита минимального напряжения. На синхронных электродвигателях (при невозможности втягивания в синхронизм с полной нагрузкой) дополнительно должна предусматриваться защита от асинхронного режима согласно 5.3.59.

Для электродвигателей постоянного тока должны предусматриваться защиты от КЗ. При необходимости дополнительно могут устанавливаться защиты от перегрузки и от чрезмерного повышения частоты вращения.

5.3.56. Для защиты электродвигателей от КЗ должны применяться предохранители или автоматические выключатели.

Номинальные токи плавких вставок предохранителей и расцепителей автоматических выключателей должны выбираться таким образом, чтобы обеспечивалось надежное отключение КЗ на зажимах электродвигателя (см. 1.7.79 и 3.1.8) и вместе с тем чтобы электродвигатели при нормальных для данной электроустановки толчках тока (пиках технологических нагрузок, пусковых токах, токах самозапуска и т. п.) не отключались этой защитой. С этой целью для электродвигателей механизмов с легкими условиями пуска отношение пускового тока электродвигателя к номинальному току плавкой вставки должно быть не более 2, 5, а для электродвигателей механизмов с тяжелыми условиями пуска (большая длительность разгона, частые пуски и т.п.) это отношение должно быть равным 2, 0-1, 6.

Для электродвигателей ответственных механизмов с целью особо надежной отстройки предохранителей от толчков тока допускается принимать это отношение равным 1, 6 независимо от условий пуска электродвигателя, если кратность тока КЗ на зажимах электродвигателя составляет не менее указанной в 3.1.8.

Допускается осуществление защиты от КЗ одним общим аппаратом для группы электродвигателей при условии, что эта защита обеспечивает термическую стойкость пусковых аппаратов и аппаратов защиты от перегрузок, примененных в цепи каждого электродвигателя этой группы.

На электростанциях для защиты от КЗ электродвигателей собственных нужд, связанных с основным технологическим процессом, должны применяться автоматические выключатели. При недостаточной чувствительности электромагнитных расцепителей автоматических выключателей в системе собственных нужд электростанций могут применяться выносные токовые реле с действием на независимый расцепитель выключателя.

Для надежного обеспечения селективности защит в питающей сети собственных нужд электростанций в качестве защиты электродвигателей от КЗ рекомендуется применять электромагнитные расцепители-отсечки.

5.3.57. Защита электродвигателей от перегрузки должна устанавливаться в случаях, когда возможна перегрузка механизма по технологическим причинам, а также когда при особо тяжелых условиях пуска или самозапуска необходимо ограничить длительность пуска при пониженном напряжении. Защита должна выполняться с выдержкой времени и может быть осуществлена тепловым реле или другими устройствами.

Защита от перегрузки должна действовать на отключение, на сигнал или на разгрузку механизма, если разгрузка возможна.

Применение защиты от перегрузки не требуется для электродвигателей с повторно-кратковременным режимом работы.

5.3.58. Защита минимального напряжения должна устанавливаться в следующих случаях:

  • для электродвигателей постоянного тока, которые не допускают непосредственного включения в сеть;
  • для электродвигателей механизмов, самозапуск которых после останова недопустим по условиям технологического процесса или по условиям безопасности;
  • для части прочих электродвигателей в соответствии с условиями, приведенными в 5.3.52.

Для ответственных электродвигателей, для которых необходим самозапуск, если их включение производится при помощи контакторов и пускателей с удерживающей обмоткой, должны применяться в цепи управления механические или электрические устройства выдержки времени, обеспечивающие включение электродвигателя при восстановлении напряжения в течение заданного времени. Для таких электродвигателей, если это допустимо по условиям технологического процесса и условиям безопасности, можно также вместо кнопок управления применять выключатели, с тем чтобы цепь удерживающей обмотки оставалась замкнутой помимо вспомогательных контактов пускателя и этим обеспечивалось автоматическое обратное включение при восстановлении напряжения независимо от времени перерыва питания.

5.3.59. Для синхронных электродвигателей защита от асинхронного режима должна, как правило, осуществляться с помощью защиты от перегрузки по току статора.

5.3.60. Защита от КЗ в электродвигателях переменного и постоянного тока должна предусматриваться:

1) в электроустановках с заземленной нейтралью - во всех фазах или полюсах;

2) в электроустановках с изолированной нейтралью:

при защите предохранителями - во всех фазах или полюсах;

при защите автоматическими выключателями - не менее чем в двух фазах или одном полюсе, при этом в пределах одной и той же электроустановки защиту следует осуществлять в одних и тех же фазах или полюсах.

Защита электродвигателей переменного тока от перегрузок должна выполняться:

  • в двух фазах при защите электродвигателей от КЗ предохранителями;
  • в одной фазе при защите электродвигателей от КЗ автоматическими выключателями.

Защита электродвигателей постоянного тока от перегрузок должна выполняться в одном полюсе.

5.3.61. Аппараты защиты электродвигателей должны удовлетворять требованиям гл. 3.1. Все виды защиты электродвигателей от КЗ, перегрузки, минимального напряжения допускается осуществлять соответствующими расцепителями, встроенными в один аппарат.

5.3.62. Специальные виды защиты от работы на двух фазах допускается применять в порядке исключения на электродвигателях, не имеющих защиты от перегрузки, для которых существует повышенная вероятность потери одной фазы, ведущая к выходу электродвигателя из строя с тяжелыми последствиями.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Baza wiedzy