Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Grzyby są szczególnym królestwem reprezentowanym przez wiele gatunków, zarówno jadalnych, jak i trujących. Dlatego przed odebraniem tego produktu należy upewnić się, że jest bezpieczny. Zastanów się nad rodzajami płatków, dość powszechnymi grzybami, które mogą być zarówno użyteczne, jak i smaczne, i całkowicie niejadalne.

Opis botaniczny

Scaly lub foliota to rodzaj grzyba należącego do rodziny Strofariyevów. Ciało owocu grzyba ma rozmiar 5-11 cm, składa się z płytek, które są przylegające lub rozkładające się, częste. Ich kolor jest różny: czasami żółty, rdzawy, brązowy.

Grzyb ma półkulistą lub dzwonową czapkę, która może się otwierać i stawać bardziej wypukła. Skórka ma najczęściej kolor żółty, brązowy lub czerwony. Top grzybowy suchy lub lekko śluzowy. Może mieć grube łuski. Łuszcząca się skóra charakteryzuje się mięsistą, gorzką miąższem. Stopa ma 7–13 cm wysokości, jest wyśrodkowana lub ekscentryczna. Jest owinięty w włóknisty pierścień, który znika po tym, jak grzyb rośnie. Na czapce u większości gatunków widoczne są łuski, które z czasem mogą odpaść.

Dystrybucja i siedlisko

Płatki Scaly występują w Chinach, Rosji, Japonii, Europie, Australii, Ameryce Północnej.

Grzyby tego rodzaju rosną w grupach w martwym drewnie lub lasach liściastych, na ziemi i na drzewach.

Skład chemiczny

Pieczarki płatkowe zawierają fosfor, magnez, potas, żelazo, sód, witaminy C, E, B1, B2, PP. Zawierają wiele kwasów tłuszczowych, monosacharydów, disacharydów, błonnika pokarmowego.

Wartość energetyczna i kalorie

Pieczarki Scaly są uważane za niskokaloryczne, ponieważ w 100 gramach produktu jest tylko 22 kcal. Białka wytwarzają 2, 2 grama (9 kcal), tłuszcze - 1, 2 grama (11 kcal), węglowodany - 0, 5 grama (2 kcal). W procentach jest to 40% białka, 49% tłuszczu, 9% węglowodanów.

To ważne! Przed jedzeniem folio upewnij się, że ten rodzaj grzyba jest jadalny i nie jesteś uczulony na ten produkt.

Przydatne właściwości

  1. Flegma, która znajduje się na owocach, jest przydatna dla ludzi. Przywraca energię, poprawia funkcjonowanie mózgu.
  2. Według mikologów, z pomocą miazgi tych grzybów, można poprawić układ odpornościowy, uzupełnić brakujące rezerwy aminokwasów.
  3. Miąższ zawiera żelazo i magnez, które poprawiają krążenie krwi, przyspieszają pracę impulsów nerwowych, pomagają lepiej syntetyzować białko.
  4. Folios ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze.
  5. Przy pomocy skrobiozydy w foliocie można uniknąć napadów bólu podczas dny.
  6. Naukowcy stworzyli leki zawierające folio. Są stosowane w leczeniu raka.

Nie mniej przydatne są takie grzyby jak grzyby shiitake, grzyby Reishi, białe podgruzoviki, świnie, cep, borowiki, grzyby mleczne, borowiki, kurki, borowiki, grzyby osiki i pieczarki.

Zastosowanie w medycynie tradycyjnej

W folio ludzi przygotuj leczniczy rosół i nalewkę. Z ich pomocą leczą choroby układu krążenia, miażdżycę tętnic, nadciśnienie tętnicze, żylaki, zakrzepowe zapalenie żył.

Z pomocą magnezu i żelaza w składzie grzyba, hemoglobina może być zwiększona w celu leczenia anemii, chorób, które wpływają na tarczycę. Folio z celulozy i miazgi łagodzi zaparcia. Dlatego popularne wśród nich stosowanie popularnego odwaru płatkowego.

Radzenie sobie z takim problemem, jak zaparcia, również pomoże: uniki, liście buraków, goryczka, boćwina, szałwia, rodzynki, rumianek i pelargonia.

Typy skal

Obecnie mikolodzy znaleźli 140 gatunków folio. Rozważmy najczęściej.

Gruby (adiposa)

Grube folio ma okrągłą, wypukłą, gęstą, grubą czapkę z błyszczącą i lepką powierzchnią. Biało-żółta miękka część ma płytki, które wyrastają do nogi. Są koloru żółto-brązowego. Jasnobrązowy proszek wyróżnia się z zarodników. Łodyga grzybowa żółta, łuszcząca się.

Adiposa rośnie w lasach liściastych na jesionach, wiązach i brzozach od lipca do października. Grzyby można bardzo łatwo oskubać rękami bez użycia noża. Grube łuski można jeść marynowane, solone, świeże. Bez leczenia ma gorzki smak.

To ważne! Jeśli nagle doznasz zranienia w lesie, możesz przyłączyć grzyb do miejsca siniaka lub niewielkiej rany, co zdezynfekuje zaatakowane miejsce.

Olcha (alnicola)

Płatki typu olcha mają wiele małych łusek pokrywających czapkę i łodygę grzyba. Czapka jest bardzo wąska i wypukła, ze śluzem w kolorze cytrynowym, w środku - brązowa. Noga może osiągnąć wysokość 13 cm. Zarodniki rozprzestrzeniają się w kolorze brązowego proszku.

Takie płatki mają predyspozycje do pasożytnictwa - mogą niszczyć drzewa i konstrukcje drewniane. Nie można ich jeść.

Szafranowo-czerwony (astragalina)

Szafranowo-czerwony kapelusz ma postać stożka lub dzwonka. W kolorze jest pomarańczowy, żółty, różowy lub morelowy. Te folio są gładkie, lepkie, śluzowate, wilgotne. Ich talerze są żółte. Wysokość osiąga 12 cm.

Zapach nie jest obserwowany. Ten grzyb smakuje gorzko. Nie jest spożywany, chociaż nie jest uważany za trujący. Rośnie w USA, Europie, na Syberii. Żyje na torfowiskach.

Złoty (aurivella)

Nazywane są również królewskimi grzybami miodowymi (wierzby). Grzyby te są koloru jasnożółtego lub złotego. Mają duże kapelusze; łuski na nich są czerwone. Rosną głównie na drzewach (brzoza, wierzba, olcha, świerk).

Wiesz? Niektóre grzyby mają zdolność świecenia (fosforescencja) z powodu specjalnych reakcji chemicznych.

Złote łuski można zjeść po obróbce cieplnej - ma wyraźny gorzki smak, ale po zagotowaniu znika.

Fire (flammans)

Ognisty grzyb może być pomarańczowy, czerwony, różowy. Jest mały (około 7 cm średnicy) i ma kształt stożka lub kuli. Powierzchnia pokryta jest śluzem. Najczęściej rośnie na martwych drzewach iglastych.

Uważa się, że nie nadaje się do użytku - jest zbyt gorzki. Jeśli odłamiesz kawałek nogi, możesz poczuć ziemię.

Żółknięcie (flawida)

Fluvida ma małą czapkę w kształcie dzwonu z zakrzywionymi krawędziami. Kolor - szaro-żółty. Ma żółty miąższ o delikatnym smaku, ale nieprzyjemny aromat. Płyty mają kształt goździków; są cienkie, grube, brązowe. Nogi mają pierścieniowe pogrubienie czerwonego koloru.

Flavidę można zobaczyć na pniach sosny rosnących w małych grupach. Przede wszystkim pojawia się na początku jesieni. To nie może być.

Pomocne będzie ustalenie, które grzyby są jadalne.

Gummy (gummosa)

Gummy mają zielono-żółty kolor. Jego wierzch jest wypukły, tuberculate z cienką nogą. Powierzchnia ma łuski na sobie, ale wkrótce znikają, na ich miejsce pojawia się śluz. Wysokość wynosi maksymalnie 8 cm, Gummos jest bardzo płodny. Jej ciało jest bezwonne. Grzyby pojawiają się w sierpniu, rosną do połowy jesieni. Dojrzała na pniach starych drzew.

Gummos uważane za warunkowo jadalne. Ludzie mogą je jeść gotując się we wrzącej wodzie.

Opieka - żużel (highlandensis)

Garevuyu wyróżnia się otwartym kapeluszem o średnicy 6 cm, pomalowanym na brązowo. Podczas błota górna część grzyba staje się lepka. Fale są widoczne wzdłuż krawędzi; ścięty pagórek jest widoczny na środku góry. Płyty są rzadkie, szary odpływ. Wysokość grzyba rośnie do 6 cm.

Płatek żużla charakteryzuje się gęstym, gęstym miąższem o jasnożółtym odcieniu. Bez smaku i bez zapachu.

Występuje w sierpniu w miejscu pożarów i na spalonych drzewach. Sposób rozmnażania grzyba nie został zbadany. On nie jest zjedzony.

Glina żółta - klej (lenta)

Gumowe łuski wyróżniają się dojrzewaniem późną jesienią lub nawet zimą na ziemi, odległym od drzew i krzewów. Może być dodawany do żywności. Jest bardzo mokry i ma śluz, więc ma nazwę „soplyushka”. Nieletni mają łuski.

Charakteryzuje się niskim wzrostem i małą czapką koloru ochry. Płyty są grube i blade, pokryte pajęczynami. Lepki płatek ma cienką, zakrzywioną, mięsistą nogę.

Wiesz? Grzyby, podobnie jak ludzie, mogą produkować witaminę D i odpowiednio opalać się z wystarczającą ilością światła. W związku z tym zmieniają kolor czapek.

Można go jeść, ale wszystko jest pokryte śluzem, dlatego jest niezwykle nieatrakcyjne. Nie ma zapachu, gorzki smak.

Drewno (lignicola)

Płatki drewna zwykle rosną na jodłach brzozowych. Może istnieć w grupach lub niezależnie. Występuje nawet w górach, pod koniec lata lub na początku jesieni.

Ma brązowo-złoty odpływ, średnio wysoki (9 cm). Czapka jest półkolista, pokryta zakrzywionymi łuskami, podobnie jak noga, zwykle nie wilgotna.

Płatek ten jest uważany za jadalny warunkowo i nie jest spożywany. Jednak niektórzy grzybiarze twierdzą, że jest smaczny i ma przyjemny zapach. Jednakże, ponieważ gatunek ten jest bardzo rzadki i jest wymieniony w Czerwonej Księdze, w każdym razie lepiej jest powstrzymać się od zbierania.

Jadalne - Podpowiedź (nameko)

Hintingly przypomina miód agarowy, osiąga wysokość 5 cm, rośnie, tworzą duże gniazda. Są całkowicie pokryte bardzo śliskim śluzem i pomalowane na czerwono, pomarańczowo lub brązowo. Grzyb żyje w bardzo wilgotnych warunkach na pniach lub pniach drzew.

Wiesz? W języku japońskim „podpowiedź” oznacza „śliski grzyb”.

Uprawiane są w Chinach i Japonii, gdzie z nutą krajową zupę miso.

Destruktywne - topola (zniszczenia)

Skalę tę można znaleźć na pniach lub pniach topoli. Nazywany „destrukcyjnym”, ponieważ uszkadza drzewo. Ma okrągły kształt, żółty kolor, spłaszczony kapelusz z dużymi łuskami. Charakteryzuje się białym ciałem. Bardzo niska (około 3 cm). Uważa się ją za niejadalną, głównie ze względu na gorzki smak.

Borova (spumosa)

Borovaya ma kulistą czapkę o średnicy 3 cm, czerwonawą lub żółtą, lekko lepką. Noga niska (około 5 cm), zakrzywiona. Płytki są żółtawe, ciemnieją z wiekiem. Grzyb nie charakteryzuje się specjalnym zapachem.

Występuje w sosnowym lesie na pniach, w pobliżu korzeni drzew jesienią. Stosuje się go w postaci surowej lub marynowanej, chociaż jest on uważany za jadalny tylko warunkowo.

Zwyczajny (squarrosa typus)

Ma dużą wypukłą czapkę (15 cm), brązowo-żółtą, z zaokrąglonymi łuskami i suchą powierzchnią. Wysokość wynosi również około 15 cm, nie ma wyraźnego zapachu, ma ziemisty smak. Odnosi się do warunkowo jadalnego typu.

Jak gotować: gotowanie

Najsmaczniejsze jadalne folia nazywane są złotem, zwykłym i gumowatym - ich mięso ma normalny zapach i typowy smak grzybów, porównywalny ze smakiem miodowego agaru.

Istnieje wiele sposobów wytwarzania płatków. Mogą być stosowane jako składnik w zupie, na daniu głównym, w słonych wypiekach, sosie, sałatce. Również folio smażone, marynowane, marynowane. Tradycyjnie nie są suszone.

Większość lekarzy nie zaleca jedzenia grzybów bez obróbki cieplnej, ponieważ spowoduje to niestrawność. Najlepiej jest wypłukać i zagotować produkt, aby zapobiec niestrawności. Produkt przygotowany w ten sposób jest spożywany bez wywaru.

Zalecamy przeczytać o marynowaniu, suszeniu i zamrażaniu grzybów.

Ciało foliota jest całkowicie użyteczne, ale w przypadku dań gorących lepiej jest używać czapek, a dla marynat i pikli - całego grzyba.

Szkoda: przeciwwskazania

Wśród łusek nie ma prawdziwie trujących i niebezpiecznych dla ludzi gatunków, jednak jest niewiele jadalnych. Folios może powodować szkody w przypadkach, gdy:

  • należą do niejadalnej formy;
  • zostały zebrane na składowisku odpadów, w pobliżu dróg, fabryk;
  • są przejrzałe lub robaki;
  • osoba jest uczulona na grzyby;
  • osoba jest chora na zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, zapalenie pęcherzyka żółciowego;
  • kobieta jest w ciąży lub karmi piersią dziecko;
  • po zjedzeniu łuskowatej skóry wypijesz ją alkoholem.
Nie należy również podawać tych grzybów małym dzieciom.

Wiesz? W lasach, gdzie różnorodność roślin jest niewielka, wiewiórki jedzą płatki. Grzyby te są dobrym substytutem orzechów cedrowych.

Jeśli nie przestrzegasz zasad jedzenia grzybów, może się zdarzyć:

  • zatrucie;
  • zaczerwienienie twarzy;
  • szum w uszach;
  • nudności i wymioty;
  • ból brzucha;
  • wzrost temperatury;
  • zwiększone tętno;
  • trudności w oddychaniu;
  • występowanie paniki, halucynacje.
W ciężkich przypadkach może dojść do zaniku słuchu lub wzroku, występuje śpiączka.

Płatek: bliźniaki grzybowe

Grzyby letnie są podwójnymi skalami boru. Jedyną różnicą jest obszar, w którym rosną grzyby i kolor ich talerzy.

Dowiedz się, do czego są przydatne grzyby miodowe, a także przeczytaj, jakie są jadalne i niejadalne grzyby.

Podobny do złotego folio jest uważany za zwykły (wełnisty). Różni się kolorem, ponieważ jest pomalowany na jasny kolor cytrynowy, a na nim jest mniej łusek niż na zwykłym. Golden foliota podobny do ognistego, niejadalnego. Dlatego musisz być bardzo ostrożny przy wyborze grzybów do jedzenia.

Zadbaliśmy więc o to, by łuski były bardzo zróżnicowane pod względem kształtu, wielkości i smaku. Ze względu na obecność aminokwasów i witamin zaleca się ich włączenie do diety w celu poprawy zdrowia. Należy jednak zachować szczególną ostrożność podczas zbioru, aby wszystkie grzyby stały się jadalne i smaczne.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria: