Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Wielu letnich mieszkańców, widząc kolorowe zdjęcia kwiatów bzu, chciałoby mieć na miejscu kilka krzaków tej atrakcyjnej rośliny.
Informacje o tym, jakie rodzaje bzu istnieją, w jaki sposób i gdzie rosną, kiedy i w jaki sposób są sadzone, jakiego rodzaju opieki potrzebują, przedstawiono poniżej.
Opis i różnorodność
Amatorscy ogrodnicy często się zastanawiają: liliowy to drzewo lub krzew. Ma wyraźną odpowiedź - liliowy jest krzewem liściastym z wieloma pniami, który rośnie od 2 do 8 metrów wysokości i grubości pnia do 20 cm, dlatego wielu uważa go za drzewo. 
Liście bzu pokryte są wczesną wiosną i pozostają zielone do późnej jesieni. Z wyglądu liście różnych odmian mają wydłużoną owalną, jajowatą formę w kształcie serca z ostrym wierzchołkiem koloru jasnego lub ciemnozielonego. Przeczytaj o korzystnych i szkodliwych właściwościach bzu. Kiedy kwitną stożkowe wiechy są uformowane, których długość może sięgać 20 cm Kolor kwiatostanów może być biały, niebieski, fioletowy, fioletowy, fioletowy, mają różowe odcienie. Kwiaty są małe czteropłatkowe kielicha w kształcie dzwonu, z nimbem, dwoma pręcikami i płaską, podzieloną kończyną na cztery części. 
Istnieje około 30 odmian bzu, które rosną na działkach w ogrodach, parkach i na zewnątrz.
Najbardziej odpowiedni do uprawy w kraju jest pospolity liliowy, który uprawiany jest od 1583 r. I obecnie jest reprezentowany przez cztery główne odmiany o następującym opisie:
- „Czerwona Moskwa” - ma fioletowo-fioletowe pąki i kwitnące pachnące kwiaty o ciemnofioletowym odcieniu, mierzące około 2 centymetry;
- „Violetta” - sadzona od 1916 r. Jako odmiana z pąkami o ciemnofioletowym odcieniu i podwójnymi lub półpełnymi jasnofioletowymi kwiatami, do 3 cm wielkości;
- „Pierwiosnek” - liliowy, który ma jasnożółte kwiaty i zielonkawożółte pąki;
- „Belisent” - rośnie w postaci prostych i wysokich krzewów o lekko pofałdowanych owalnych liściach i silnie pachnących różowych pąkach, wielkości około 30 cm.
- Amur to wielopieńkowy krzew, który można łatwo pomylić z drzewem, ponieważ rośnie w przyrodzie do 20 m wysokości, aw kulturze do 10 metrów. Liście, w kolorze, na etapie kwitnienia wiosną są zabarwione na zielono-fioletowo, a latem, w stanie dojrzałym, są ciemnozielone powyżej i jasnozielone poniżej. Do jesieni są fioletowe lub żółto-pomarańczowe. Kwiaty, pachnące miodem, białe lub kremowe, są zbierane w duże wiechy do 25 cm wielkości;
- Węgierski jest krzewem, który dorasta do 7 metrów, ma ciemnozielone błyszczące liście z orzęsionymi krawędziami o wielkości około 12 cm, kwiaty są małe, z ledwo wyczuwalnym aromatem, zebrane w wiechy z podziałem na poziomy. Gatunek jest reprezentowany przez dwie formy ogrodowe: czerwone (kwiaty czerwono-fioletowe) i blade (kwiaty delikatne fioletowe);
- Perski - hybryda bzu afgańskiego i melkonadrezannoy. Dorasta do 3 metrów wysokości i ma gęste i cienkie liście do 7, 5 cm długości, kolor zielony. Pachnące kwiaty o jasnofioletowym kolorze zbierają się w szerokie wiechy. W kulturze gatunek jest reprezentowany przez trzy formy: rassechennolistnaya, biały, czerwony;
- Chiński - hybryda zwyczajnego i perskiego bzu, która została wyhodowana w 1777 roku we Francji. Dorasta do 5 metrów wysokości. Ma 10-centymetrowe liście i 2-centymetrowe kwiaty o przyjemnym aromacie, które są zebrane w wiechy do wielkości 10 cm w kształcie piramidy. Najbardziej znane formy to: podwójne (fioletowy kolor kwiatów), jasnofioletowy, ciemny fiolet;
- hiacynt - wynik skrzyżowania bzu zwyczajnego i liściastego, który w 1899 r. utrzymywał Victor Lemoine. Liście rośliny mają ciemnozielone serce lub jajowaty kształt z zaostrzonym wierzchołkiem. Na początku jesieni brązowieją z fioletowym odcieniem. Kwiaty są zwyczajne, ale zgrupowane w małe kwiatostany. Reprezentują ją następujące formy: Esther Staley, Churchill, Young Glory.
Warunki wzrostu
Przy wyborze miejsca do sadzenia bzu na swojej stronie należy wziąć pod uwagę następujące parametry:
- intensywność i czas trwania światła naturalnego;
- rodzaj gleby i skład;
- wilgotność;
- wielkość wyznaczonego obszaru dla wzrostu, rozwoju i odżywiania rośliny.
Oświetlenie i lokalizacja
Bez jest bezpretensjonalną rośliną i nie wymaga specjalnych warunków. Najbardziej odpowiednim miejscem do lądowania będzie miejsce położone na równinie lub małym zboczu z oświetleniem słonecznym przez cały dzień. Krzewy posadzone w cieniu nie będą bujne, ich rozwój jest powolny, a kwitnienie jest bardzo słabe lub zupełnie nieobecne. Oprócz bzu, do rodziny Olive należą także takie rośliny: jesion, jaśmin i ligustr.
Gleba dla buszu
Dla liliowego pasują wszystkie uprawiane gleby ogrodowe. Tam, gdzie są drzewa owocowe, krzewy jagodowe, rośliny ozdobne, liliowy będzie dobrze się czuł.
Nie nadaje się do ciężkiej, niestrukturalnej i wysokiej kwasowości gleby. Kwaśna gleba jest neutralizowana wapnem, mąką dolomitową lub popiołem, ale narzędzie to będzie musiało być stosowane corocznie. 
Tymczasowo zalane, bagniste lub nizinne obszary nie nadają się do bzu. W takich krajobrazach konieczne jest stworzenie skoczni zbiorczej dla każdego krzewu, a nie tradycyjnego dołu, jak w normalnym sadzeniu.
Gleba gliniasta jest również problematyczna . Jednak sadzenie jest możliwe pod warunkiem poluzowania siedziska za pomocą piasku, zneutralizowanego torfu, próchnicy liści lub innych dodatków organicznych. Ale ponieważ glina nie pozwala na przejście wilgoci, należy upewnić się, że woda deszczowa nie gromadzi się w takim miejscu w jamie przygotowanej do wzrostu. Obszary o wysokiej wilgotności są szkodliwe dla tej rośliny. 
To ważne! Jeśli woda gruntowa jest odpowiednia dla powierzchni gleby mniejszej niż 1, 5 m, takie warunki nie są odpowiednie dla normalnego wzrostu jakiegokolwiek rodzaju bzu.
Sadzenie bzu
Podczas sadzenia bzów w otwartym terenie i dalszego dbania o nie, ważne jest, aby wziąć pod uwagę nie tylko pomysły projektowe na dekorowanie działki, ale także rzeczywiste potrzeby samej rośliny. 
Do normalnego wzrostu i rozwoju krzewu potrzebna będzie wolna przestrzeń w postaci okręgu o średnicy co najmniej 4 metrów. Ale podobnie jak w domku letniskowym, z reguły nie ma dużo miejsca, minimalna odległość jest dopuszczalna :
- podczas sadzenia w grupach - 2–2, 5 m między pniami;
- z lądowaniem na linii - 1, 5-2 m;
- w formie żywopłotu - 1 metr.
Wybór sadzonek
Sadzonki bzu można kupić w dwóch odmianach - z własnymi korzeniami i szczepione.
Dla początkujących ogrodników pierwsza opcja jest bardziej odpowiednia. Częściej występuje w postaci sadzonek lub potomstwa korzeni własnego bzu, czasem - jako ukorzenione sadzonki.
Sadzonki szczepione odmiany pochodzą ze zwykłego bzu, węgierskiego lub prywatnego. Pierwsze są uważane za najlepsze, ponieważ rosną i kwitną bez problemów przez dziesięciolecia. Inni mogą dać nieoczekiwane odrzucenie szczepionej odmiany w ciągu kilku lat. 
Czas
Najbardziej odpowiednim czasem na lądowanie bzu jest segment od drugiej połowy sierpnia do końca września. W tym okresie roślina zaczyna przygotowywać się do przejścia w stan spoczynku zimowego, ale do udanego ukorzenienia pozostaje jeszcze wystarczająco dużo ciepłych dni przed nadejściem zimy.
Podczas sadzenia bzu późną jesienią, na miesiąc przed pierwszymi mrozami, należy zadbać o ochronę rośliny. Aby to zrobić, bezpośrednio po nawadnianiu sadzonek konieczne jest wypełnienie koła nawadniającego luźnym materiałem izolacyjnym, takim jak suche liście, trociny, wysuszony torf. Grubość warstwy musi być imponująca - 20 cm lub więcej. 
Wiosenne sadzenie powinno rozpocząć się jak najwcześniej i zawsze przed pojawieniem się pąków liściastych na gałęziach. W takim przypadku dół do lądowania powinien być przygotowany jesienią. Eksperci nie zalecają sadzenia bzu na wiosnę, ponieważ będzie to wymagało znacznie więcej wysiłku przy udanym ukorzenieniu niż przy sadzeniu jesienią.
To ważne! W pierwszym lecie nowo zasadzonego bzu wymaga szczególnej uwagi. Dotyczy to terminowego podlewania, opryskiwania i ochrony przed szkodliwym działaniem wiatru i słońca.
Przygotowanie pit
Doły do sadzenia sadzonek przygotowane przed sadzeniem przez 2, 5-3 tygodni. Dla rośliny w wieku od dwóch do czterech lat pogłębienie gleby o średnicy 45-50 cm i głębokości 40-45 cm jest wystarczające. 
Wgłębienie jest wypełnione zwykłą glebą, która jest dodawana do próchnicy, zgniłego obornika lub suchego torfu. Do jednego worka potrzebne będzie do 20 kg takich nawozów organicznych. W przypadku gleb piaszczystych wymagana jest mąka dolomitowa, ponieważ zawiera magnez, który zwykle nie występuje w piaskowcach. Zmniejszenie kwasowości gleby uzyskuje się przez dodanie 2-2, 5 kg wapna tufowego.
Wraz z dodatkami organicznymi stosuje się następujące nawozy mineralne:
- granulowany superfosfat - 0, 7-0, 9 kg;
- siarczan potasu - 150 g;
- fosforan lub mączka kostna - 0, 3 kg;
- popiół drzewny - 700-900 g.
Nawozy miesza się z główną glebą w taki sposób, że główna ich część znajduje się w dolnych warstwach wypełnionego dołu.
Schemat i technologia
Przed sadzeniem korzenie należy sprawdzić, a jeśli są uszkodzone, ostrożnie je przyciąć. Przed sadzeniem cały system korzeniowy należy traktować gadającym - gliną na bazie wody zmieszanej z obornikiem.
Przed umieszczeniem rośliny w studni, w jej centrum powstaje stożkowe wzgórze, osiągające wysokość prawie do ogólnego poziomu powierzchni. Kiedy sadzonka jest na niej umieszczona, korzenie są równomiernie rozłożone we wszystkich kierunkach w okręgu od podstawy. 
Przy naturalnym osiadaniu świeżej gleby krzak pogłębia się w glebie, więc jego szyjka korzeniowa po posadzeniu powinna sięgać 4-6 cm od gleby.
Wypełniając ziemię do pożądanego poziomu, należy ją zagęścić, delikatnie depcząc stopami od krawędzi do pnia. Następnie tworzy się okrąg z ziemi w postaci wałka masywnego o wysokości od 15 do 20 cm z utworzeniem otworu, który utrzyma wodę podczas opadów i podlewania. Zapoznaj się z różnymi metodami hodowli bzu. Po zasadzeniu rośliny w otworze, wypełnia się ją 1, 5 do 2 wiader wody. Gdy woda jest wchłaniana, otwór jest wypełniony zwykłą ziemią i ściółkowany warstwą torfu o grubości pięciu centymetrów.
Właściwa opieka
Pospolite bzy wymagają nie tylko właściwego sadzenia, ale także dalszej opieki, mającej na celu dynamiczny rozwój rośliny. Główne działania to podlewanie na czas, regularne karmienie i przycinanie.
Podlewanie
Pierwsza połowa letniego podlewania powinna być obfita (do 30 litrów na 1 metr kwadratowy). Dotyczy to zwłaszcza suchej pogody. W przyszłości, do jesieni, podlewanie jest wymagane tylko w przypadku stałej suszy. Nadmierne podlewanie w tym czasie prowadzi do pojawienia się nowych pędów, które mogą zamarznąć w zimie.
Pierwszy rok podlewania odbywa się tylko w rejonie lądowiska. Wraz ze wzrostem wielkości krzewu, strefa nawadniania jest rozszerzona. 
Wskaźniki nawadniania są określane przez położenie krzewów. Na przykład krzew znajdujący się w słonecznym, dobrze dmuchanym miejscu wymaga większej objętości wody, ponieważ intensywne parowanie zachodzi w takich warunkach.
Wiosną i latem korona jest myta strumieniem wody pod ciśnieniem z węża, aby usunąć kurz i brud nagromadzony na niższych poziomach z arkuszy.
Top dressing
Aby uzupełnić żyzność gleby, na której rosną krzewy, przeprowadza się corocznie dodatkowe nawożenie. 
Pierwsze karmienie odbywa się wczesną wiosną, kiedy pojawiają się pierwsze młode pędy. Obejmuje nawozy mineralne, których liczba jest wskazana dla jednego krzewu:
- azotan amonu (20-30 g);
- superfosfat (30 g);
- chlorek potasu (15-20 g).
Drugie karmienie będzie potrzebne w środku lata w postaci nawozów mineralnych rozpuszczonych w 10 litrach wody:
- azotan amonu (10-15 g);
- superfosfat (40-50 g);
- chlorek potasu (25-30 g).
Przycinanie
Jeśli nie angażujesz się w przycinanie, wysokość bzu zwyczajnego może osiągnąć znaczne rozmiary: od 2 do 4 metrów. Na daczy takie krzewy zajmą dużo miejsca, więc co roku należy usuwać młode pędy, wycinać pędy rosnące poniżej gałęzi głównej korony, słabe i suche gałęzie - tak powstaje korona. Wysokość rośliny jest regulowana przez kilka lat, przycinanie wiosną przed przerwaniem pąków, gałęzie są skierowane wzdłuż wzrostu w pionie. Lilac zwykle toleruje takie przycinanie, stale uwalniając nowe pędy.
Wiesz? W Anglii istnieje interesująca tradycja: jeśli oblubieniec otrzymuje od niej bukiet bzów, gdy idzie do dziewczyny, oznacza to, że odmówiono mu. 
Możliwe choroby i szkodniki
Głównymi problemami bzu są ćma górnicza liliowa i martwica bakteryjna.
Pokrycie liści brązowymi plamami z ich dalszym wysychaniem w postaci walcowanych rur wskazuje, że liliowy uderza ćma górnicza. W następnym roku chore krzewy praktycznie nie kwitną. Zagrożenie to pojawia się wraz z nadejściem lata, kiedy motyle wylatują, aby położyć jaja na niższych stronach liści. Tydzień później pojawiają się gąsienice. W połowie lata spadają na ziemię i zaczynają się przepoczwarzać w górnych warstwach gleby.
Głębokie, do 20 centymetrów, kopanie wiosną i jesienią, z obowiązkowym obróceniem głębokich warstw ziemi pomaga wyeliminować taki problem. Jeśli uszkodzenie liści jest małe, należy je usunąć i spalić. 
Martwica bakteryjna pojawia się na początku sierpnia. W tym przypadku liście stają się szare, a pędy stają się brązowe. Ta choroba może być przenoszona przez podlewanie, od owadów, wraz z sadzonkami, z urazami. Czynnikiem sprawczym poza sezonem są chore pędy i suche opadłe liście.
Będzie można pokonać tę chorobę tylko w przypadku terminowego usunięcia zaatakowanych liści, cięcia chorych pędów z ich późniejszym spalaniem. Krzewy dotknięte przez ponad 40% muszą zostać wyrwane z korzeniami i spalone.