Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Brzozy są integralną częścią rosyjskiej kultury, w pewnym sensie można je nawet nazwać jednym z jej symboli. Wiedząc o tym, każdy mieszkaniec lata z przyjemnością udekoruje swoją działkę przy pomocy tego drzewa, łącząc się z rosyjskim kolorem. Brzoza jest jednak drzewem z wyraźnym polimorfizmem, w prostych słowach, z dużą różnorodnością różnych form i typów. Ten artykuł ma na celu zapoznanie Cię z najbardziej odpowiednimi drzewami do tego projektu krajobrazu.

Warty (zawieszony)

Brzoza brodawkowata jest najczęstszym ze wszystkich gatunków tego drzewa. Jest w stanie rosnąć do rozmiarów 25-30 metrów i ma obwód pnia do 85 cm. Rosnące siedlisko brzozy jest dość szerokie i obejmuje całe terytorium Europy, Afryki Północnej i Azji. Najwięcej z nich można znaleźć na terytorium ograniczonym z jednej strony przez Kazachstan, az drugiej - przez Ural.

Ta odmiana ma dobrą odporność na mróz, łatwo radzi sobie z suchym klimatem, ale wykazuje zwiększone zapotrzebowanie na światło słoneczne.

Wiesz? Wiosną z jednej brzozy średniej wielkości można wydobyć więcej niż jedno wiadro brzozy.

Młode drzewa tego gatunku mają brązowy kolor kory, który po osiągnięciu wieku dziesięciu lat zmienia się w tradycyjną biel. Dolna część dojrzałych drzew ostatecznie staje się czarna i pokryta siecią głębokich pęknięć. Każda gałąź brzozy jest pokryta dużą liczbą żywicznych wzrostów, które są podobne wyglądem do brodawek, a nazwa tego drzewa faktycznie pochodzi stąd. I znalazła imię „wiszące” z powodu właściwości gałęzi młodych drzew, które zwisały.

Papier

Drzewo wygląda jak brzoza. Możesz również ozdobić swoją działkę przy pomocy drzew takich jak grab, klon japoński, topola piramidalna, sosna, wiąz, klon czerwony, jesion, wierzba. To drzewo liściaste, którego wysokość średnio wynosi około 20 m (czasami do 35 m) i pnia, którego średnica wynosi do 1 m. Siedlisko naturalne jest ograniczone do Ameryki Północnej.

Wystarczająco duże plantacje drzew można znaleźć w Europie Zachodniej. Na terytorium Rosji występuje głównie w różnych parkach, ogrodach botanicznych i stacjach leśnych. Nazwa powstała dzięki temu, że starożytni Indianie używali jej kory jako materiału pisanego. Korona ma nieregularnie cylindryczny kształt, gałęzie są raczej cienkie i długie.

W okazach, których wiek nie przekroczył pięcioletniej granicy, kora jest brązowa z białą soczewicą. Dorosłe osobniki mają białą korę, czasem z różowawym odcieniem, całkowicie pokryte dość długimi brązowymi lub żółtawymi soczewicami, i płatkami poziomymi.

Młode gałęzie niosą się i rzadko umieszczają żywiczne gruczoły o jasnobrązowym lub zielonkawym odcieniu. Z biegiem czasu gałęzie stają się ciemnobrązowe, błyszczące i tracą pokwitanie.

Wiśnia

Ten typ rośliny ma swoją nazwę ze względu na kolor kory, która ma ciemnobrązowy, prawie wiśniowy odcień. Drzewo to może dorastać do 20-25 m wysokości i obwód pnia do 60 cm. Obszar naturalnego siedliska jest ograniczony do Ameryki Północnej i krajów Europy Wschodniej: krajów bałtyckich, centralnej części Rosji i Białorusi.

Wiesz? Drzewa te mają doskonałą zdolność do oczyszczania powietrza z różnych nieprzyjemnych zapachów i zanieczyszczeń. Dlatego często są używane do tworzenia linii barier na autostradach.

Kora zawiera dużą liczbę nieregularności i rassechin raczej dużych rozmiarów. U młodych drzew kora ma przyjemny zapach i cierpki, pikantny smak. Młode pędy lekko owłosione, ale z wiekiem stają się nagie i nabierają brązowo-czerwonego odcienia.

Warto zauważyć, że pąki tego gatunku drzew, a także kora, mają czerwono-brązowy kolor.

Daurskaya (czarna)

Brzoza dahuryjska ma wyjątkowe wymagania w stosunku do gleby, dlatego obecność tego drzewa na miejscu jest wskaźnikiem wyjątkowej jakości gleby. Preferuje wzrost gliniastej gleby i gliny piaszczystej. Wysokość tej rośliny waha się od 6 do 18 m, a obwód tułowia może dochodzić do 60 cm. Zakres naturalnego wzrostu jest dość szeroki i obejmuje południową część Syberii, Mongolię, Daleki Wschód Rosji, niektóre regiony Chin, Japonii i Korei.

Pień drzewa jest prosty, okazy rosnące w południowych częściach świata mają gałęzie, które unoszą się pod ostrym kątem. Drzewa rosnące w północnych szerokościach geograficznych mają bardziej rozprzestrzeniającą się koronę. Dyuk, jałowiec, niektóre winogrona i gruszki, bzu perskiego są również dobrze uprawiane w północnych szerokościach geograficznych. Kora dorosłych drzew ma brązowo-czarny lub ciemnoszary kolor, usiany dużą liczbą podłużnych pęknięć, bardzo warstwowych i jedwabistych w dotyku. Młode mają gałęzie czerwonawego, różowego lub jasnobrązowego koloru. Gałęzie są obficie usiane białą soczewicą.

Żółty (amerykański)

Żółta brzoza ma pewne osobliwości, z których główną jest to, że dwa różne gatunki tego drzewa są nazywane tak od razu, z których jedno występuje w Azji, a drugie głównie w Ameryce Północnej. Ta sekcja dotyczy drugiego. Wysokość rośliny wynosi około 18-24 m, obwód tułowia może dochodzić do 1 m. W naturze występuje na terytorium Ameryki Północnej, w największych ilościach w jego południowych częściach.

To ważne! Ten rodzaj brzozy, w przeciwieństwie do wszystkich innych, kwitnie późną wiosną, co jest doskonałym sposobem na urozmaicenie witryny w porównaniu z innymi drzewami.

Gatunek ten wyróżnia się wysoką tolerancją cienia, preferuje do rozwoju brzegi rzek i mokradła. Ma błyszczącą korę o złocistym lub żółtawo-szarym kolorze, który bardzo dobrze nadaje się do łuszczenia, gęsto pokrytego podłużnymi pęknięciami koloru białego.

Korzeń jest dość powierzchowny, szeroko rozgałęziony. Młode pędy są koloru szarego, po osiągnięciu wieku jednego roku tworzą na swojej powierzchni białą soczewicę.

Drobnolistny

Ten typ drzewa ma raczej małe rozmiary liści, tylko 1, 5-3 cm długości, rombowo jajowate lub odwrotnie jajowate. Ponadto jest dość mały w porównaniu z innymi członkami swojej rodziny, tylko 4-5 metrów. Obwód pnia rzadko przekracza 35-40 cm, a jego siedlisko ogranicza się do zachodniej Syberii i północnej części Mongolii.

Kora ma żółto-szary kolor, czasem z różowawym połyskiem, nakrapiana dużą liczbą podłużnych pasów koloru czarnego lub brązowego. Młode gałęzie obficie zaśmiecone żywicznymi, brodawkowatymi naroślami i mocno owłosionym, brązowo-szarym odcieniem.

Puszyste

Puchata brzoza była wcześniej nazywana również białą, ale ponieważ ta nazwa jest często stosowana do brzozy zawieszonej, proponuje się teraz odejście od tej nazwy, aby uniknąć nieporozumień. Wysokość wynosi około 30 m, a średnica pnia sięga 80 cm.

Drzewo to można znaleźć w zachodniej części Rosji, wschodniej i zachodniej Syberii, na Kaukazie i prawie na całym terytorium Europy. Kora młodych przedstawicieli rośliny ma brązowo-brązowy kolor, który zmienia się na biały po ośmiu latach życia. Często młode osoby są mylone z różnymi rodzajami olchy.

U dorosłych drzew kora ma biały odcień prawie do samej podstawy pnia, nie ma pęknięć i nierówności, z wyjątkiem małych segmentów przy ziemi. Młode pędy są gęsto pokryte puszystym, gładkim.

Gałęzie nie są podatne na więdnięcie. Crohna w młodym wieku raczej wąski, ale z wiekiem staje się rozległy.

Żebrowane (Dalekowschodnie)

Ten gatunek brzozy jest czasami także mylnie nazywany żółtym. Drzewo to występuje w lasach górskich, gdzie jego liczba może sięgać nawet 60% całkowitej liczby roślin. Może osiągnąć wysokość 30 m z obwodem pnia, sięgającym do 1 m. Naturalnym siedliskiem jest Półwysep Koreański, Chiny i Daleki Wschód Rosji.

Kora ma jasnożółty, żółto-szary lub żółto-brązowy odcień, błyszczący, może być gładki lub lekko łuszczący się. Na bardzo starych okazach widać obszary silnego oderwania. Młode pędy są krótkie.

Gałęzie są brązowe, często gołe, a czasami zawierają na powierzchni gruczoły żywiczne o niewielkich rozmiarach.

Woolly

Drzewo ma największe rozpowszechnienie we wschodnich regionach Rosji - Jakucji, Chabarowsku, obwodzie irkuckim i Kraju Nadmorskim. Wysokość gatunku waha się od 3 do 15 m, aw strefie subalpejskiej można znaleźć tę roślinę w postaci krzewu. Będziesz zainteresowany, aby dowiedzieć się więcej o takich krzewach jak stefanandra, santolina, euonymus, calmia, kamelia, rododendron, spirea, irga, dziki aksamit, pęcherz, wiciokrzew, chubushnik, goof Jeśli te drzewa są zasadzone gęsto, to ich gałęzie są często usytuowane prosto, a jeśli rosną na otwartych terenach, tworzą gęstą rozpościerającą się koronę. Młode gałęzie są nakrapiane dużą ilością gruczołów i owłosione z włosami dwóch typów: pierwsze są bardzo krótkie, aksamitne w dotyku, grube i mają czerwonawy kolor, a drugie są raczej duże, rzadko zlokalizowane, białe.

Schmidt (żelazo)

Ten gatunek brzozy nosi imię rosyjskiego botanika Fiodora Schmidta, który jako pierwszy odkrył te drzewa. Brzoza żelazna ma charakterystyczne cechy, z których jedną jest to, że roślina ta jest wątrobą długą, zdolną do przeżycia do wieku 300-350 lat.

Wysokość drzew sięga około 35 m, a średnica pnia 80 cm. W naturze można je znaleźć w Japonii, Chinach i na południu Rosji w Primorsky Krai.

Kora drzewa ma tendencję do łuszczenia się i łuszczenia, kolor - beżowy lub szarawy. Młode drzewa są koloru brązowego. Kora młodych gałęzi ma ciemny kolor wiśniowy, który ostatecznie zamienia się w purpurowo-brązowy. Czasami gałęzie zawierają niewielką ilość żywicznych gruczołów. To ważne! Ten rodzaj brzozy jest szczególnie znany z właściwości przenoszących pyłki, dlatego zaleca się go do sadzenia w pobliżu pasiek. Mamy nadzieję, że po zapoznaniu się z tą listą najpopularniejszych rodzajów drzew brzozowych doszliście do jednoznacznego wniosku, który z tych typów najlepiej będzie służył do dekoracji witryny. Powodzenia dla ciebie i twojego ogrodu!

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Ogrodnik