Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Aby pobrać Rozdział 2.2 OLC 7 w formacie PDF, wystarczy kliknąć link: Rozdział 2.2 OLC.

Zakres, definicje

2.2.1. Ten rozdział Przepisów dotyczy przewodów AC i DC o napięciu do 35 kV. Dodatkowe wymagania dla przewodów instalowanych w strefach niebezpiecznych i pożarowych podano odpowiednio w rozdz. 7.3. i 7.4. Rozdział nie dotyczy specjalnych przewodów do instalacji elektrolizy, krótkiej sieci instalacji elektrotermicznych, a także przewodów, których konstrukcja jest określona przez specjalne zasady lub przepisy.

2.2.2. Przewód jest urządzeniem przeznaczonym do przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej, składającym się z nieizolowanych lub izolowanych przewodów i powiązanych izolatorów, osłon ochronnych, urządzeń połączeniowych, konstrukcji wsporczych i podtrzymujących.

2.2.3. W zależności od rodzaju przewodów, przewody są podzielone na elastyczne (przy użyciu przewodów) i twarde (przy użyciu sztywnych opon).

Sztywny przewodnik do 1 kV produkcji fabrycznej, dostarczany w kompletnych sekcjach, nazywany jest szyną zbiorczą.

W zależności od przeznaczenia linie autobusowe dzielą się na:

  • linie magistralne, przeznaczone głównie do łączenia szyn dystrybucyjnych i punktów dystrybucji energii, rozdzielnic i pojedynczych odbiorników dużej mocy do nich;
  • dystrybucja, przeznaczona głównie do podłączenia do nich odbiorników energii;
  • wózek przeznaczony do zasilania odbiorników energii mobilnej;
  • oświetlenie przeznaczone do zasilania lamp i odbiorników elektrycznych małej mocy.

2.2.4. Przewód o napięciu wyższym niż 1 kV, który wykracza poza granice pojedynczej instalacji elektrycznej, nazywa się przedłużony.

Ogólne wymagania

2.2.5. W sieciach przedsiębiorstw przemysłowych o mocy 6-35 kV należy stosować transmisję w jednym kierunku o mocy większej niż 15-20 MV · A przy napięciu 6 kV, więcej niż 25-35 MV · A przy napięciu 10 kV i więcej niż 35 MV · A przy napięciu 35 kV, z reguły elastyczne lub sztywne przewodniki głównie przed liniami wykonanymi z dużej liczby równoległych kabli.

Otwarte układanie przewodów powinno być stosowane we wszystkich przypadkach, w których jest to możliwe zgodnie z ogólnym planem instalacji zasilania i środowiska.

2.2.6. W miejscach, gdzie w powietrzu zawarte są substancje aktywne chemicznie, które działają destrukcyjnie na części przewodzące prąd, konstrukcje wsporcze i izolatory, przewody muszą być odpowiedniej konstrukcji lub należy podjąć inne środki w celu ich ochrony przed wskazanymi efektami.

2.2.7. Obliczanie i dobór przewodów, izolatorów, kształtek, konstrukcji i urządzeń przewodów powinno być wykonane zarówno w normalnych warunkach pracy (zgodność z napięciem roboczym i prądem), jak iw warunkach roboczych podczas zwarć (patrz rozdz. 1.4).

2.2.8. Części pod napięciem muszą mieć oznaczenie i kolory zgodne z wymaganiami Ch. 1.1.

2.2.9. Części przewodzące prąd powinny być wykonane z reguły z drutów aluminiowych, stalowo-aluminiowych i stalowych, rur i opon o przekroju poprzecznym.

2.2.10. W przypadku uziemienia przewodzących części przewodów należy zapewnić stacjonarne noże uziemiające lub przenośne uziemienie zgodnie z wymaganiami podanymi w punkcie 4.2.25 (patrz także 2.2.30, punkt 3).

2.2.11. Obciążenia mechaniczne przewodów, a także projektowa temperatura otoczenia powinny być określone zgodnie z wymaganiami podanymi w 4.2.46-4.2.49.

2.2.12. Układ i konstrukcja przewodów powinny zapewniać możliwość wygodnej i bezpiecznej instalacji i naprawy.

2.2.13. Szyny zbiorcze o napięciu powyżej 1 kV na otwartym powietrzu powinny być chronione przed przepięciami zgodnie z wymaganiami 4.2.167 i 4.2.168.

2.2.14. Zalecane są przewody prądu przemiennego o symetrycznym obciążeniu przy prądzie 1 kA i większym, a przy prądzie 1, 6 kA i większym należy podjąć środki w celu zmniejszenia strat energii elektrycznej w uchwytach szyn zbiorczych, zaworach i konstrukcjach z pola magnetycznego.

Przy prądach 2, 5 kA i więcej należy również podjąć środki w celu zmniejszenia i wyrównania rezystancji indukcyjnej (na przykład rozmieszczenie pasów w opakowaniach po bokach kwadratu, użycie sparowanych faz, opon profilowych, pustych i kwadratowych pustych rur, transpozycja). W przypadku przedłużonych przewodów elastycznych zaleca się również stosowanie transpozycji wewnątrzfazowych, których liczbę należy określić na podstawie obliczeń w zależności od długości przewodów.

W przypadku obciążeń asymetrycznych wartość prądu, przy której konieczne jest zapewnienie środków w celu zmniejszenia strat energii elektrycznej w wyniku działania pola magnetycznego, powinna być w każdym indywidualnym przypadku określona za pomocą obliczeń.

2.2.15. W przypadkach, gdy zmiany temperatury, drgania transformatorów, nierównomierna sedymentacja budynku itp. Mogą powodować niebezpieczne naprężenia mechaniczne w przewodach, izolatorach lub innych elementach przewodów, należy podjąć środki w celu wyeliminowania tych napięć (kompensatory lub podobne urządzenia). Na przewodach twardych kompensatory powinny być również instalowane na skrzyżowaniach z temperaturami i osadowymi osadami budynków i konstrukcji.

2.2.16. Zaleca się stałe podłączenie przewodów przez spawanie. Aby połączyć gałęzie z elastycznymi przewodami, dopuszczono użycie zacisków kompresyjnych.

Połączenia przewodów z różnych materiałów muszą być wykonane tak, aby zapobiec korozji powierzchni stykowych.

2.2.17. Wybór odcinków przewodów powyżej 1 kV dla długotrwałego dopuszczalnego prądu w warunkach normalnych i powypadkowych powinien być dokonany z uwzględnieniem oczekiwanego wzrostu obciążeń, ale nie więcej niż 25-30% więcej niż obliczone.

2.2.18. W przypadku przewodów wykonywanych przy użyciu nieizolowanych przewodów, długoterminowe dopuszczalne prądy powinny być określone przez rozdział. 1.3 przy zastosowaniu współczynnika 0, 8 przy braku transpozycji wewnątrzfazowej drutów, 0, 98 w obecności transpozycji wewnątrzfazowej drutów.

Linie prądu do 1 kV

2.2.19. Lokalizacje oddziałów od przewodów muszą być dostępne do konserwacji.

2.2.20. W pomieszczeniach produkcyjnych przewody w wersji IP00 powinny znajdować się na wysokości co najmniej 3, 5 m od podłogi lub platformy serwisowej, a przewody o stopniu ochrony IP31 powinny wynosić co najmniej 2, 5 m.

Wysokość instalacji przewodów w wersji IP20 i powyżej z izolowanymi oponami, jak również przewody w wersji IP40 i wyższej nie są znormalizowane. Wysokość instalacji przewodów dowolnej konstrukcji również nie jest znormalizowana przy napięciu sieciowym 42 V i poniżej AC oraz 110 V i poniżej DC.

W pomieszczeniach, które odwiedzają wyłącznie wykwalifikowani pracownicy serwisu (na przykład na technicznych podłogach budynków itp.), Wysokość instalacji przewodów w wersji IP20 i wyższej nie jest znormalizowana.

W pomieszczeniach elektrycznych przedsiębiorstw przemysłowych wysokość instalacji przewodów o wykonaniu IP00 i wyższych nie jest znormalizowana. Miejsca, w których możliwy jest przypadkowy kontakt z przewodami wersji IP00, muszą być chronione.

Przewody muszą mieć dodatkową ochronę w miejscach, w których możliwe jest uszkodzenie mechaniczne.

Przewody i ogrodzenia umieszczone nad przejściami muszą być zainstalowane na wysokości co najmniej 1, 9 m od podłogi lub platformy serwisowej.

Siatkowe przewody ogrodzeniowe powinny mieć siatkę z komórkami nie większymi niż 25x25 mm.

Konstrukcje, na których instalowane są przewodniki, muszą być wykonane z materiałów niepalnych i mieć limit odporności ogniowej co najmniej 0, 25 godziny.

Węzły przejścia przewodów przez podłogi, ścianki działowe i ściany powinny wykluczać możliwość rozprzestrzeniania się płomienia i dymu z jednego pomieszczenia do drugiego.

2.2.21. Odległość od części przewodzących prąd bez przewodów (wersja IP00) do rurociągów powinna wynosić co najmniej 1 m, a do urządzeń technologicznych - co najmniej 1, 5 m.

Odległość od szyn zbiorczych z płaszczami (wersja IP21; IP31; IP51; IP65) do rurociągów i urządzeń procesowych nie jest znormalizowana.

2.2.22. Odległość między przewodami różnych faz lub biegunów przewodów bez skorup (IP00) i od nich do ścian budynków i konstrukcji uziemionych musi wynosić co najmniej 50 mm, a palnych elementów budowlanych co najmniej 200 mm.

2.2.23. Urządzenia przełączające i zabezpieczające odgałęzienia od przewodów powinny być instalowane bezpośrednio na przewodach lub w pobliżu punktu rozgałęzienia (patrz także 3.1.16). Sprzęt ten musi być umiejscowiony i ogrodzony w taki sposób, aby wykluczyć możliwość przypadkowego kontaktu z częściami pod napięciem. W celu kontroli operacyjnej z poziomu podłogi lub platformy serwisowej przez urządzenia zainstalowane na niedostępnej wysokości, należy zapewnić odpowiednie urządzenia (kable trakcyjne, liny). Urządzenia muszą mieć znaki wskazujące położenie urządzenia (włączone, wyłączone) z podłogi lub z platformy serwisowej.

2.2.24. Do przewodów należy stosować izolatory z materiałów ognioodpornych (porcelana, steatyt itp.).

2.2.25. Cała trasa przewodów bez osłon ochronnych (IP00) co 10–15 m, jak również w miejscach często odwiedzanych przez ludzi (miejsca lądowania dla operatorów dźwigów itp.), Powinny być wzmocnione znaki ostrzegawcze dotyczące bezpieczeństwa.

2.2.26. Należy zapewnić środki (na przykład rozpórki izolujące), aby zapobiec niedopuszczalnej zbieżności przewodów fazowych między sobą oraz z osłoną przewodu podczas przepływu prądów zwarciowych.

2.2.27. Następujące dodatkowe wymagania mają zastosowanie do przewodów elektrycznych w przęsłach żurawia:

  1. Przewody nieekranowane bez osłon ochronnych (IP00), ułożone na kratownicach, należy umieścić na wysokości nie mniejszej niż 2, 5 m od poziomu pokładu mostu i ciężarówki dźwigowej; podczas układania przewodów poniżej 2, 5 m, ale nie poniżej poziomu dolnego pasa kratownic sufitowych, należy przewidzieć bariery, aby zapobiec przypadkowemu dotknięciu ich z pokładu mostu i ciężarówki z żurawiem przez przewody. Dozwolone ogrodzenie urządzenia w postaci czaszy na samym kranu pod przewodnikiem.
  2. Odcinki przewodów bez osłon ochronnych (IP00) powyżej pisaków naprawczych dla dźwigów (patrz 5.4.16) powinny mieć ogrodzenia, które zapobiegają kontaktowi z częściami pod napięciem z pokładu ciężarówki dźwigowej. Ogrodzenie nie jest wymagane, jeśli przewód znajduje się nad tą podłogą na poziomie co najmniej 2, 5 m lub jeżeli w tych miejscach stosowane są izolowane przewodniki; w tym drugim przypadku najkrótsza odległość do nich jest określana na podstawie warunków naprawy.
  3. Układanie przewodów pod kranem bez użycia specjalnych środków ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi jest dozwolone w martwej strefie żurawia. Specjalne środki ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi nie są wymagane dla szyn zbiorczych w obudowie o dowolnej konstrukcji dla prądów do 630 A znajdujących się w pobliżu urządzeń procesowych poza martwą strefą żurawia.

Przewody prądowe powyżej 1 kV

2.2.28. W pomieszczeniach produkcyjnych dozwolone jest stosowanie przewodów prądowych w wersjach 1P41 i wyższych, przewody muszą być umieszczone od podłogi lub platformy serwisowej na wysokości co najmniej 2, 5 m.

W pomieszczeniach przemysłowych odwiedzanych wyłącznie przez wykwalifikowany personel serwisowy (na przykład na technicznych podłogach budynków itp.) Wysokość instalacji przewodów w wersji IP41 i wyższej nie jest znormalizowana.

W pomieszczeniach elektrycznych dozwolone jest stosowanie przewodów dowolnej konstrukcji. Wysokość montażu od poziomu podłogi lub platformy serwisowej dla przewodów prądowych poniżej IP41 - nie mniej niż 2, 5 m; IP41 i wyższe nie są standaryzowane.

2.2.29. Wszystkie aktualne wersje mogą być używane na zewnątrz (patrz także 2.2.5 i 2.2.13).

2.2.30. Umieszczając przewody w tunelach i galeriach, należy spełnić wymagania punktu 4.2.82, a także następujące wymagania:

  1. Szerokość korytarzy serwisowych dla przewodów, które nie mają osłony (IP00), musi wynosić co najmniej: 1 mw układzie jednostronnym i 1, 2 m w układzie dwustronnym. Gdy długość przewodu jest większa niż 150 m, szerokość korytarza serwisowego, zarówno z jednostronną, jak i dwustronną konserwacją sprzętu, powinna zostać zwiększona w porównaniu z tą o co najmniej 0, 2 m.
  2. Wysokość ogrodzenia przewodów, które nie mają płaszcza z poziomu podłogi, musi wynosić co najmniej 1, 7 m.
  3. Na początku i na końcu przewodu, a także w punktach pośrednich, należy zapewnić stacjonarne noże uziemiające lub urządzenia do podłączania przenośnych uziemień. Liczba miejsc instalacji uziemienia przenośnego powinna być tak dobrana, aby napięcie indukowane z sąsiednich przewodów ze zwarciem między dwoma sąsiednimi punktami uziemienia nie przekraczało 250 V.

2.2.31. W tunelach i galeriach, w których znajdują się przewodniki prądu, oświetlenie powinno być zapewnione zgodnie z wymaganiami pkt. 6. Oświetlenie tuneli i galerii powinno być zasilane z dwóch źródeł z połączeniami lamp przemiennych do obu źródeł.

Tam, gdzie przewody są układane bez skorup (IP00), oprawy oświetleniowe powinny być instalowane tak, aby zapewnić ich bezpieczną konserwację. W tym przypadku przewody oświetleniowe w tunelach i galeriach powinny być ekranowane (kable z metalową osłoną, przewody elektryczne w stalowych rurach itp.).

2.2.32. Podczas wykonywania tuneli i galerii dla szyn zbiorczych muszą być spełnione następujące wymagania:

  1. Konstrukcje powinny być wykonane z materiałów ognioodpornych. Konstrukcje wsporcze z betonu zbrojonego muszą mieć odporność ogniową co najmniej 0, 75 godziny, a stali walcowanej - co najmniej 0, 25 godziny.
  2. Wentylację należy wykonać tak, aby różnica temperatur między powietrzem wchodzącym i wychodzącym przy obciążeniu znamionowym nie przekraczała 15 ° C. Otwory wentylacyjne powinny być zamknięte żaluzjami lub siatkami i zabezpieczone osłonami.
  3. Wnętrze tuneli i galerii nie powinno przecinać się z żadnymi rurociągami.
  4. Tunele i galerie przewodników muszą być wyposażone w urządzenia komunikacyjne. Sprzęt komunikacyjny i miejsca instalacji powinny być określone w określonym projekcie.

Przewody elastyczne o napięciu powyżej 1 kV

2.2.33. Elastyczne przewody zewnętrzne należy układać na osobnych wspornikach. Połączenie układania linii prądowych i rurociągów technologicznych na wspólnych podporach jest niedozwolone.

2.2.34. Zaleca się, aby odległość między drutami fazy rozdzielonej była równa nie mniej niż sześciu średnicom użytych drutów.

2.2.35. Odległość między częściami pod napięciem i od nich do uziemionych konstrukcji, budynków i innych konstrukcji, a także drogi autostrady lub linii kolejowej powinna być przyjęta zgodnie z Ch. 2.5.

2.2.36. Zbieżność przewodów z budynkami i konstrukcjami zawierającymi pomieszczenia wybuchowe, jak również z zewnętrznymi instalacjami wybuchowymi, powinna być przeprowadzona zgodnie z wymaganiami Ch. 7.3.

2.2.37. Weryfikacja odległości od przewodów do przecinających się konstrukcji powinna być przeprowadzona z uwzględnieniem dodatkowych obciążeń ciężarów na drutach z rozpórek międzyfazowych i wewnątrzramkowych oraz możliwej maksymalnej temperatury drutu w trybie po wypadku. Przyjmuje się, że maksymalna temperatura podczas pracy przewodu w trybie po awaryjnym wynosi plus 70 ° C.

2.2.38. Zaleca się zlokalizowanie faz rozszerzonego obwodu przewodnika wzdłuż wierzchołków trójkąta równobocznego.

2.2.39. Konstrukcja przewodnika przeciągacza powinna obejmować możliwość korzystania z przenośnych uziemień, umożliwiając bezpieczną pracę na odłączonym obwodzie.

Liczba miejsc instalacji dla uziemienia przenośnego jest wybierana zgodnie z punktem 2.2.30, punkt 3.

2.2.40. Przy obliczaniu elastycznych przewodników przewodów należy kierować się następującymi zasadami:

  1. Naprężenia i napięcie w przewodach o różnych kombinacjach obciążeń zewnętrznych należy przyjmować w zależności od dopuszczalnego naprężenia regulacyjnego na fazę, ze względu na wytrzymałość zastosowanych podpór i zespołów, postrzeganie sił. Standardowe napięcie na fazę powinno być z reguły nie większe niż 9, 8 kN (10 tf).
  1. Należy wziąć pod uwagę dodatkowe obciążenia ciężarów na drutach z rozpórek międzyfazowych i kolumnowych.
  2. Ciśnienie wiatru na przewodach powinno być obliczone na 2, 5.30.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Baza wiedzy