- Skład chemiczny wierzby koziej
- Terapeutyczne i korzystne właściwości wierzby koziej
- Przygotowanie i przechowywanie surowców medycznych
- Zastosowanie wierzby koziej w medycynie ludowej
- Przeciwwskazania
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Wierzba kozia (nazwa łacińska - Salix caprea) według opisu botanicznego jest szybko rosnącym drzewem, zwykle o niewielkiej wysokości, chociaż w niektórych przypadkach może osiągnąć 15 metrów, a czasami, wręcz przeciwnie, tworzyć drzewny krzew. Łatwo krzyżować z różnymi rodzajami wierzby, tworząc nowe odmiany. W zwykłych ludziach drzewo znane jest pod nazwami rakita, tala, czerwona winorośl i koza wierzba. Przymiotnik „koza” w nazwie rośliny tłumaczy się tym, że jej liście i młode krzewy są ulubionym przysmakiem owiec i kóz.
Wiesz? Albo z powodu zewnętrznych „płaczących” gatunków (gałęzie romantycznie wygięte nad wodą), albo z innych powodów, ale wierzba w folklorze różnych grup etnicznych była często związana z siłami czarownic. Przypisywała magiczne właściwości łamania miłości, cierpienia, smutku, bezpłodności i utraty męskiej mocy. Wiele narodów uważało, że drewna wierzbowego nie można spalić, w przeciwnym razie będą kłopoty. Przeciwnie, czarownicy i magowie robili swoje magiczne różdżki z tego właśnie drzewa. W starożytnej Grecji wierzba kojarzyła się także z ciemnością, śmiercią i niemiłymi namiętnościami. Ale im bardziej „zaawansowani” starożytni Rzymianie wierzyli, że wierzba jest w stanie uleczyć i odeprzeć katastrofę. To prawda, że zamiast przygotowywać leki z kory i liści wierzby, szukali drzewa rufowego, wspięli się na środek i przeczytali zaklęcia.
W rzeczywistości każda bajka ma pewne naukowe korzenie. Dobroczynne właściwości wierzby w ogóle, aw szczególności wierzby koziej, zostały zauważone przez średniowiecznych uzdrowicieli. Młoda kora wierzby była używana wewnętrznie do leczenia gorączki, dreszczy i malarii, a zewnętrznie do pozbywania się brodawek i odcisków. Później odkryto wiele innych uzdrawiających właściwości tego niezwykłego drzewa, określając jego coraz większe zastosowanie w medycynie tradycyjnej. Przyczyna takiej cudownej mocy wierzby stała się jasna, gdy szczegółowo zbadano skład chemiczny rośliny.
Skład chemiczny wierzby koziej
Substancje czynne, z których składa się wierzba kozia, a także ich wpływ na organizm ludzki, mogą być przedstawione w formie tabelarycznej.
| Substancja | W których częściach rośliny jest zawarta | Działanie na ciało |
| Kwas askorbinowy (witamina C) | Liście, kwiatostany |
|
| Flawonoidy | Kora, w mniejszym stopniu - liście |
|
| Fenologlikozydy (salicyna i jej pochodne) i inne alkaloidy | Kora, w mniejszym stopniu - liście |
|
| Saponiny | Liście, kwiatostany |
|
| Olejki eteryczne | Liście, kwiatostany |
|
| Kwasy organiczne:
(laurynowy, mirystynowy, pentadecylowy itp.) | Liście, kwiatostany |
|
| Lipidy | Liście, kwiatostany |
|
| Proantocyjanid | Kora, w mniejszym stopniu - liście |
|
| Garbniki (taniny) | Kora, w mniejszym stopniu - liście |
|
| Katechiny | Liście |
|
Terapeutyczne i korzystne właściwości wierzby koziej
Lecznicze właściwości wierzby koziej, a dokładniej substancje, które dostają się do jej liści, kwiatostanów i kory, pozwalają na stosowanie preparatów na bazie tej rośliny jako środka przeciwgorączkowego, przeciwzapalnego, przeciwobrzękowego, tonizującego, gojącego rany, antyseptycznego i hemostatycznego.
Wiesz? Odwar z kory wierzby był od dawna używany przez uzdrowicieli w celu łagodzenia objawów gorączki. Jednak takie leki, ze względu na ich oczywisty efekt przeciwgorączkowy, miały bardzo nieprzyjemne skutki uboczne, objawiające się w ciężkim bólu brzucha, nudnościach i wymiotach. Faktem jest, że salicyna glikozydowa zawarta w wierzbie, wchodząc do organizmu, pod wpływem różnych enzymów żołądkowych, przechodzi złożone procesy rozszczepiania, w wyniku których powstaje kwas salicylowy. W 1838 r. Włoski chemik Rafael Piria zdołał wyizolować kwas salicylowy z kory wierzby, którą można było oczyścić i zsyntetyzować aspirynę znaną wszystkim. Salix po łacinie oznacza odpowiednio „wierzba”, kwas salicylowy to nic innego jak kwas wierzbowy (kwas wierzbowy).
Wierzba kozia jest szeroko stosowana w medycynie tradycyjnej. Jego kora jest wykorzystywana do przygotowania różnych wywarów, herbat i nalewek, które są następnie stosowane jako lekarstwo na reumatyzm, koklusz, gruźlicę, dnę moczanową i malarię (zamiast chininy). Leki te pomagają złagodzić bóle głowy, a nawet migreny, zmniejszyć gorączkę, zatrzymać krwawienie, wyeliminować objawy zaburzeń żołądkowo-jelitowych, patologii nerek i zapalenia wątroby, pozbyć się nadwagi. Są również stosowane jako lek uspokajający i przeciw robakom. Płukanki, proszki i płyny są przygotowywane z kory wierzby w celu leczenia ran, wrzodów i wrzodów, leczenia trądziku i zapalenia skóry, a także leczenia nadpotliwości (nadmierne pocenie się).
W niektórych krajach azjatyckich dodatkowo do produkcji środków moczopędnych i ściągających używana jest wierzba kozia, a wyciągi alkoholowe z kwiatostanów stosowane są do tachykardii, nadciśnienia i innych chorób układu krążenia.
Wierzba kozia oprócz uzdrawiania ma inne korzystne właściwości. Na przykład doskonała elastyczność młodej winorośli sprawia, że jest niezbędnym materiałem do tkania. Z tych prętów można zrobić kosze i kosze, krzesła i stoły, a także piękny płot, na przykład na altanę.
Wierzba kozia jest doskonałą rośliną miododajną, a jej wczesne kwitnienie pozwala pszczołom zaspokoić ich potrzeby żywieniowe na początku sezonu, kiedy wiele innych roślin zaczyna budzić się po zimie.
Osobliwości hodowli i wzrostu wierzby sprawiają, że jest to dobry pomoc w zabezpieczaniu stoków, wąwozów i stromych brzegów (nie na darmo wierzba kozia często znajduje się tuż nad wodą). W tym celu wystarczy wsadzić gałązkę wierzby w ziemię - i zapuści korzenie, zakorzeni się i wyrośnie na zdrowe drzewo. Nawiasem mówiąc, wierzba kozia jest bardzo ozdobną rośliną, więc można ją wykorzystać do ozdobienia podwórza lub domku letniskowego.
Przygotowanie i przechowywanie surowców medycznych
Surowce lecznicze na wierzbie koziej są jej korą, a także kwiatostanami.
Kora powinna być zbierana wczesną wiosną, dopóki drzewo nie pączkuje pąków i pojawią się „kolczyki”.
Technologia usuwania kory jest następująca: najpierw cięta jest gałąź, a kora jest z niej usuwana nożem lub siekierą.
To ważne! W żadnym wypadku nie należy obierać kory z żywego drzewa - może to doprowadzić do jej śmierci!
Zebrany materiał suszy się w dobrze wentylowanym miejscu (na zewnątrz lub wewnątrz). Nie można suszyć kory wierzby w bezpośrednim świetle słonecznym. Możesz rozłożyć kawałki kory na ręczniku lub gazie i możesz się rozłączyć, ale kawałki kory nie powinny się z nią stykać. Pozwala się również wyschnąć w piekarniku lub specjalnej suszarce, ale temperatura w nim nie powinna być wyższa niż 50 stopni. Na gotowość surowców wskazuje na pojawienie się kruchości. Zewnętrznie, sucha kora powinna być szara na zewnątrz, a wewnątrz - gładka i lekka, smak powinien być gorzki, a poza tym powinno być odczucie ściągające w ustach.
Suszoną korę przechowuj w nieuszczelnionym materiale (drewno, papier, płótno). Ważne jest, aby surowiec miał dostęp do powietrza. Termin zastosowania do celów medycznych nie przekracza czterech lat.
Kotki wierzbowe są zbierane z drzew męskich (okres kwitnienia wierzby koziej to kwiecień), suszone i przechowywane jak kora. Jedynym zastrzeżeniem jest to, że kwiaty powinny być suszone w zimnym miejscu, piekarnik nie powinien być używany do tego celu.
Zastosowanie wierzby koziej w medycynie ludowej
Powyżej wymieniono choroby i objawy, z którymi radzi sobie wierzba kozia. Rozważ niektóre przepisy tradycyjnej medycyny oparte na wykorzystaniu tej niesamowitej rośliny.
Herbata z kory wierzby koziej
Jak wspomniano, kora wierzby koziej ma maksymalną ilość właściwości leczniczych.
Herbata wytworzona z takiej kory powoduje aktywny pot, dzięki czemu jest często stosowana w różnych chorobach układu oddechowego i przeziębieniach. Ponadto można go pić i w celu profilaktyki jako ogólny tonik. Napój ten jest również używany do płukania w przypadku chorób gardła i jamy ustnej.
To ważne! Herbata z kory wierzby koziej nie powinna być regularnie spożywana. Po miesiącu przyjmowania takiego napoju możesz wznowić jego stosowanie nie wcześniej niż sześć miesięcy.
Herbata parzona z kory wierzby powinna być taka: 3-4 łyżki suszonego surowca wlewa się do 1 litra wrzącej wody, gotuje przez kolejne 5 minut, przykrywa i podaje przez co najmniej ćwierć godziny. Może to być zarówno gorące, jak i zimne.
Koza Wierzba Miód
Miód z wierzby koziej ma złoty kolor w postaci płynnej, ale gdy się krystalizuje, staje się kremowy. Bardzo delikatny i smaczny produkt.
Główną właściwością takiego miodu (w stosunku do innych produktów pszczelich) jest działanie przeciwgorączkowe. Inne właściwości lecznicze wierzby (hemostatyczne, ściągające, moczopędne, przeciwzapalne, uspokajające, przeciwbólowe itp.) Są również przechowywane w tym produkcie.
Zapaleniu wątroby towarzyszy lek z miodu z koziej wierzby, soku z marchwi, buraka i chrzanu (tylko po 1 szklance), dwóch soków cytrynowych i szklanki wódki. Ten lek należy pić trzy razy dziennie, pół godziny przed posiłkiem, jedną łyżkę miesięcznie. Następnie zrób sobie przerwę.
Od regularnych bólów głowy można użyć wywaru z pokrzywy (1 łyżka na 1 szklankę wrzącej wody), rozcieńczonego miodem wierzbowym - trzy razy dziennie i 1 łyżka stołowa.
Miód wierzbowy pomaga pozbyć się zapalenia stawów, zapalenia korzonków i reumatyzmu.
Na zewnątrz ten produkt jest używany do wrzenia. Miód musi być karmelizowany na patelni, wstępnie zmieszany z cukrem i wodą (wszystkie składniki w równych częściach), lekko ostygnąć i nałożyć na ropień, aby wybuchł.
Miód wierzbowy może być spożywany przez osoby cierpiące na cukrzycę.
Rosół z kozy wierzby
Rosoły można przygotowywać zarówno z kory, jak i kwiatostanów wierzby koziej.
Aby wywar z kory, trzeba zmielić 20-25 g suszonych surowców, zaparzyć szklanką wrzącej wody, gotować na wolnym ogniu przez 30 minut w łaźni wodnej, ostudzić lekko, odcedzić. Dawkowanie - 2 łyżki stołowe 3 razy dziennie.
Wywar z kwiatów wierzby koziej jest przygotowywany w ten sam sposób, ale wystarczy wziąć 10 gramów surowców, zatrzymać połowę wody w kąpieli wodnej, a wręcz przeciwnie, zachować ją przez co najmniej 45 minut dłużej. Dawka jest taka sama jak w przypadku wywaru z kory.
Trochę inaczej przygotowuję wywar z kory wierzby koziej do leczenia żółtaczki. 60 g rozdrobnionej kory zalać 1 litrem wody i gotować przez 20 minut. Powstała mieszanina jest podawana przez 24 godziny w ciepłym miejscu, dopiero po tym filtrze i trzy razy dziennie bierze pół szklanki przed posiłkami.
To ważne! Przyjmowanie wywaru z wierzby koziej w ilości przekraczającej zalecane dawki może prowadzić do zaparć.
Infuzja
15 g posiekanej kory wierzby koziej wylewa się szklanką wrzącej wody, przykrywa i nalega na 60 minut. Następnie wlew jest filtrowany i spożywany 1 łyżkę do pięciu razy dziennie w leczeniu dny moczanowej i reumatyzmu.
Gdy zaburzenia żołądkowe przygotowują podobny napar, ale do kory wierzby, należy dodać taką samą ilość suszonych kwiatów rumianku. Gotowy lek jest podawany w małych dawkach w ciągu godziny.
Proszek
Proszek z kory wierzby koziej jest stosowany jako środek zewnętrzny (proszek). Jest wskazany dla hemoroidów, krwawienia (jeśli krwawienie z nosa - proszek jest po prostu wciągany do nozdrzy), wrzodów i wrze. Pojedyncza dawka - 1 gram.
Wewnętrzne stosowanie takiego proszku jest podobne do wskazań do przyjmowania wywarów i nalewek.
Przygotowanie takiego proszku jest bardzo proste: suszona kora kozy wierzby musi być zmielona młynkiem do kawy lub blenderem.
Maść
Na podstawie proszku kory wierzby koziej przygotowanej powyższą metodą możliwe jest również przygotowanie maści.
Proszek miesza się z dowolnym tłuszczem w stosunku 1 część proszku do 5 części tłuszczu. Aplikacja - zewnętrzna.
Kolekcja ziołowa z kozią wierzbową
Wierzba kozia jest częścią olbrzymich opłat leczniczych.
Aby usunąć bolesne warunki w nogach, użyj następującej kolekcji:
- 3 łyżki. kora wierzby koziej;
- 2 łyżki. l korzeń pokrzywy;
- 1 łyżka. kwiaty róży;
- 1 łyżka. lawenda.
W tym samym celu możesz zastosować tę kolekcję:
- 3 łyżki. kora wierzby koziej;
- 2 łyżki. Hypericum;
- 1 łyżka. korzeń truskawki.
Właściwości anty-zimne mają taką kolekcję:
- kora wierzby koziej;
- kwiaty lipy;
- podbiał (liście);
- jagody malinowe;
- kobiecy (owoc).
Kolekcja przeciwgorączkowa (także pomaga w bólu mięśni):
- 20 g kory wierzby koziej;
- 5 gramów malin;
- 10 g pąków topoli;
- 10 g liści brzozy;
- 5 g kwiatów rumianku;
- 25 g kwiatów lipy;
- 25 g kwiatów tawuła.
Za pomocą tej kolekcji można zwalczać łupież: posiekana kora wierzby koziej i korzeń łopianu w równych częściach zasypiają w 1 litrze wrzącej wody, gotują się przez 10 minut, nalegają na dwie godziny i odcedzają. Używaj do mycia szamponem.
Właściwości lecznicze kąpieli
Kąpiele z dodatkiem kory wierzby koziej, pomagają zwalczać nadmierne pocenie się. Aby pozbyć się spoconych stóp, zastosuj lokalne kąpiele, pod pachami możesz użyć generała. Aby wzmocnić efekt, zaleca się łączenie kąpieli z wewnętrznym odbiorem wierzby koziej w postaci wywarów lub nalewek - stabilizuje to funkcjonowanie gruczołów potowych.
Również kąpiele z kory wierzby pomagają w zapaleniu skóry, czyrakach i czyrakach, odleżynach, a także reumatyzmie i bólu stawów.
Przeciwwskazania
Stosowanie leków opartych na korze i kwiatach wierzby koziej ma pewne przeciwwskazania.
Nie można używać naparów i wywarów z tej rośliny o wysokiej kwasowości, a także z zaostrzeniem zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Słabe krzepnięcie krwi, tendencja do zaparć, jak również nadwrażliwość na którąkolwiek substancję w roślinie (na przykład uczulenie na kwas acetylosalicylowy) jest również powodem odmowy tego leczenia.
Nie zaleca się stosowania wierzby koziej w jakiejkolwiek formie dla dzieci poniżej 16 roku życia i kobiet w ciąży, szczególnie w okresie 2-3 trymestrów.
Ponadto wyklucza się połączenie przyjmowania leków opartych na koziej wierzbie z innymi lekami zawierającymi aspirynę, dlatego przy wyborze leków na przeziębienie należy uważnie przeczytać ich skład.
Podsumowując, możemy powiedzieć, że wierzba kozia świadomie kocha kozy. To naprawdę niesamowite drzewo, oprócz walorów dekoracyjnych, ma ogromną ilość leczniczych i innych korzystnych właściwości, które sprawiają , że kora i kwiatostany są niezbędnym składnikiem każdej domowej apteczki.