Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Wśród indyków typu brojlerów kanadyjczyk o szerokich piersiach wyróżnia się bardzo dużym rozmiarem i majestatyczną postawą, a jeśli weźmiemy również pod uwagę stosunkowo niskie wymagania dotyczące warunków przetrzymywania, otrzymujemy tylko idealnych kandydatów do hodowli. Warto dokładniej zapoznać się z charakterystyką tych ptaków.

Opis i funkcje

Kanadyjskie indyki o szerokich piersiach mają piękne białe lub czarne i białe upierzenie, z jasnymi paskami głównie na ogonie.

Ogon jest duży, w kształcie wachlarza, pięknie się prostuje w momencie podniecenia ptaka, nogi są długie i mocne, jednak jak wielu innych przedstawicieli świata indyków.

Główną cechą wyróżniającą rasę jest jej szeroka i gęsta klatka piersiowa, z której reszta ciała zaczyna się zwężać do tyłu. Można nazwać standard głowy: jest to arkusz, z naroślami skóry i podbródkiem „przypominającym torbę”. Opisując cechy produkcyjne tego ptaka, warto zwrócić uwagę na jego wstępną charakterystykę, która jest również istotną cechą.

Wiesz? Indyki są znane z ich zadziornego temperamentu, ale nawet oni mają swój własny „kodeks honorowy”. Jeśli więc wróg poddał się, położył się na ziemi i wyciągnął szyję, może uważać się za zbawionego, nie jest dotknięty.

Wskaźniki wydajności

Pomimo kierunku mięsa kanadyjskich indyków o szerokich piersiach, mogą się pochwalić dość dobrymi wskaźnikami produkcji jaj.

Ogólnie ich wydajność jest następująca:

  • żywa waga: indyki około 30 kg, indyki - 15–20 kg;
  • wiek uboju - 3 miesiące (nie ma sensu dłużej utrzymywać ptaków na mięso);
  • początek składania jaj - od 9 miesięcy;
  • produkcja jaj - do 90 jasnobrązowych lub beżowych jaj rocznie, 70–80 g każda;
  • wskaźnik przeżycia piskląt - do 93%.

W sprzyjających warunkach utrzymania tempo produkcji jaj może zostać zwiększone, a początek produkcji jaj przyspieszony.

Warto przeczytać o korzystnych właściwościach i spożyciu mięsa, wątroby, jajek indyczych.

Charakter i instynkt nasizhivaniya

Zarówno samice, jak i samce opisywanej rasy nie mają złego humoru, dlatego zachowują się jak większość swoich krewnych. Jednocześnie instynkt inkubacji indyków jest znacznie bardziej rozwinięty niż u niektórych innych ras, więc aby nie doprowadzić ptaka do wyczerpania (siedząc na gnieździe, zapomina o jedzeniu), powinieneś umieścić koryto i pijącego obok gniazda.

W przypadku, gdy wylęg nie jest jeszcze zaplanowany, lepiej umieścić wszystkie gniazda w dobrze oświetlonym obszarze domu, aby indyk nie czuł się tak dobrze z jajami wylęgowymi. Najlepsze kury to ptaki w wieku dwóch lat, ale aktywność samców jest najbardziej zauważalna w wieku 3-4 lat.

To ważne! Maksymalną wylęgowość można uzyskać z jaj, które leżały przed złożeniem, nie dłużej niż przez cztery dni.

Warunki zatrzymania

Przy aranżacji hodowcy indyków należy wziąć pod uwagę wszystkie te same parametry, jak przy budowie innego domu, tylko wskaźniki oświetlenia, temperatury, wilgotności lub nawet wielkości pomieszczenia w tym przypadku będą indywidualne.

Wymagania dotyczące pokoju

Biorąc pod uwagę znaczne rozmiary ptaków, wybór pomieszczeń dla domu należy obliczyć tak, aby każdy indyk okazał się wynosić co najmniej 1-1, 5 metra kwadratowego. m wolnej przestrzeni, w przeciwnym razie ptaki będą się czuć ciasno i nie będą mogły normalnie się rozwijać.

Optymalna temperatura u indyczych kur powinna być utrzymywana na poziomie + 5 … + 30 ° С, a przy hodowli indyków pisklęta wymagane są stabilne wskaźniki odpowiadające + 20 … + 25 ° С.

Kanadyjskie indyki o szerokich piersiach bardzo lubią światło, dlatego okna w domu powinny być dość duże, zapewniając wystarczającą ilość światła słonecznego. Zimą można ustawić dodatkowe oświetlenie, aby dzień świetlny wynosił co najmniej 14 godzin.

Dowiedz się więcej o budowaniu własnej stodoły z indyków.

Grzędy są umieszczane na wysokości jednego metra od powierzchni podłogi, a suche siano lub słoma są często używane jako ściółka, co jest najbardziej opłacalnym i właściwym rozwiązaniem. Wilgoć i przeciągi są tabu dla rosnących kanadyjskich indyków o szerokich piersiach, co oznacza, że regularne czyszczenie wilgotnej pościeli i wentylacja domu podczas chodzenia indyków są niezbędnymi warunkami ich dobrego samopoczucia.

Aby uniemożliwić ptakom zamarzanie w łapy, podłoga w domu może być wykonana z drewna lub po prostu przykryć betonową podstawę arkuszami sklejki, które zostały wstępnie przygotowane do rozkładu. Na nich kładzie się warstwa siana lub słomy. W szczególnie surowych regionach klimatycznych, wraz z pojawieniem się stabilnych mrozów, konieczne będzie wyposażenie domu w system ogrzewania. Do organizacji warstwy ściółki o grubości 12-15 cm idealnie nadają się:

  • łodygi kukurydzy;
  • suszone siano;
  • trociny;
  • drobno posiekana słoma.

Przed ułożeniem materiału na betonowej podstawie zaleca się traktowanie podłogi wapnem palonym w ilości 500–800 g na 1 metr kwadratowy. Ten środek ochroni ptaki przed możliwymi infekcjami i bakteriami.

Wiesz? Charakterystyczne rechotanie indyków, które słyszy się daleko poza prywatnymi podwórzami, pochodzi tylko od samców, podczas gdy samice są bardzo cichymi i „cichymi” ptakami.

Woliera do chodzenia

Pomimo faktu, że kanadyjskie szeroko indyki należą do ciężkiego typu brojlerów, muszą chodzić nie mniej niż inni mieszkańcy klasztoru. Oczywiście w większości dotyczy to młodych osobników, ale także dorosłe ptaki powinny mieć dostęp do trawy i słońca. Rozmieszczenie obudowy można zorganizować bezpośrednio na ulicy, umieszczając ją na ziemi. Tu indyki spędzają większość czasu w lecie, a czasem spacerują w zimie. Obowiązkowe atrybuty dobrej obudowy powinny być baldachimem i znajdować się wewnątrz koryta z miskami do picia, a jako materiał do ogrodzenia wolnej przestrzeni, idealna jest siatka z komórkami średnimi. Aby zapewnić ptakom maksymalną ilość witamin, warto zasiać terytorium lucerną, wyką, koniczyną, owsem lub grochem.

Dowiedz się, jak zrobić własne pijące indyka.

Dieta dorosłych indyków

Funkcje diety „Kanadyjczycy” w dużej mierze zależą od wieku ptaka i pory roku. Nie jest tajemnicą, że pisklęta, podobnie jak dorośli, potrzebują więcej witamin w zimnych porach roku, które mogą dostać tylko z jedzeniem. Ta funkcja powinna być brana pod uwagę przy sporządzaniu codziennego menu ptaków.

W lecie

Karmienie indyków powinno być trzy razy dziennie i tak zrównoważone, jak to możliwe, do których można użyć mieszanek paszowych i zboża . Ponadto ptaki bardzo lubią kukurydzę i jęczmień, więc powinny być obecne w menu ptaków. Zaleca się podawanie suchej karmy wieczorem, a mokre i suche zacier rano i po południu, a ponadto indyki spożywają zielenie rosnące w zasięgu. Jeśli w wybranym obszarze nie ma zbyt wiele trawy, warto podać ptakom zieloną cebulę, mlecze i topy marchewkowe wraz z głównym pokarmem, po uprzednim uziemieniu zieleni.

To ważne! Wraz z jedzeniem ptaki powinny zawsze mieć świeżą wodę, zarówno w domu, jak iw okolicy chodzenia. Płyn należy wymieniać codziennie, a jednocześnie dobrze wypijać pijących.

Zimą

W chłodnej porze roku menu wszystkich drobiu jest bardziej ograniczone, ponieważ nie ma dostępu do głównego źródła witamin - zieleni. Aby w jakiś sposób zrekompensować tę wadę, kanadyjskie indyki o szerokich piersiach otrzymują warzywa zbierane jesienią, wśród których najcenniejsze będą :

  • kapusta;
  • burak;
  • marchewka;
  • tarty squash (rzadko dla dorosłych).

Wszystkie są doskonale połączone z suchymi i mokrymi wzorami, dzięki czemu mogą być używane w dowolnym momencie. Ponadto siano, miotły wapienne i brzozowe, zbierane od lata, a także kolekcje z liści drzew owocowych, uprzednio namoczone w wodzie, będą odpowiednie do zimowego karmienia. Nie mniej użyteczne będą rozdrobnione igły sosnowe, które stanowią doskonałą profilaktykę wielu chorób. Jednakże, aby roślina przynosiła tylko korzyści, zaleca się stosowanie wyłącznie preparatów zimowych, ponieważ wiosną w igłach pojawia się duża ilość niepożądanych olejków eterycznych. Zdobądź soczyste i delikatne mięso z indyka, które pomoże w dużej ilości soczystej paszy w diecie, jednocześnie zmniejszając proporcje suchych mieszanek.

Dowiedz się więcej o trzymaniu indyków zimą w domu.

Uprawa indyków w domu

Reprodukcja kanadyjskich indyków o szerokich piersiach w domu jest możliwa, ale trudna, ponieważ samiec jest zawsze dużo cięższy niż samica. Dlatego wielu hodowców drobiu ucieka się do sztucznego zapłodnienia, ale zadanie hodowli piskląt spada na ramiona indyka lub urządzenia elektrycznego - inkubatora. Biorąc pod uwagę, że „sztucznej matki” nie ma w każdym gospodarstwie domowym, rozważ wszystkie etapy hodowli piskląt za pomocą kury.

Wybór kury

Indyki tej rasy, jak również wiele innych ras, są troskliwymi matkami, które często zapominają jeść, wylęgają się jaja. Określenie najbardziej odpowiedzialnego z nich nie jest trudne: ten, kto nie opuszcza gniazda najdłużej, jest najlepszą opcją dla tej roli. Po raz pierwszy ptaki wyrażają chęć bycia matkami bliżej roku, mimo że Kanadyjczycy zaczynają się spieszyć już po 9 miesiącach. W zależności od doświadczenia indyka, można umieścić od 15 do 22 jaj pod nim, a aby je dobrze ogrzać, umieść karmnik i pijącego obok gniazda. Nie zapominaj o krótkich spacerach, ponieważ nawet kura musi się rozgrzać i odczuć potrzebę. Jeśli twoja mama nie chce opuścić gniazda, spróbuj zwabić go liśćmi kapusty, których te ptaki po prostu nie mogą odmówić.

Przeczytaj także o rasach indyków brojlerów (producent gatunku, Victoria, Big 6) i ich zawartości.

Gniazdo

Gniazdo na kury można zbudować ze zwykłego, przestronnego drewnianego pudełka . Jest dobrze wypłukany i wysuszony, po czym na dnie umieszcza się grubą warstwę suchego siana. Następnie ułóż jaja, które posypane są popiołem drzewnym i lekko spryskane wodą kolońską. Płyn alkoholowy krótko odstrasza owady (kleszcze, pchły lub chrząszcze).

Alternatywnie możesz zorganizować okonia z cegły . Najpierw układa się ciepłą tkaninę na miejscu przyszłego gniazda (na przykład kilka warstw płótna), a rząd cegieł umieszcza się na nim, ale tak, aby między nimi pozostało wgłębienie. Słoma lub siano jest w nim umieszczone i jest dobrze ubite, aby umieścić jajka na wierzchu. Jeśli jest kilka wnęk (gniazd), powinny one być oddzielone od siebie arkuszami tektury. W niektórych przypadkach indyki nie chcą siedzieć na jajkach w przygotowanym dla nich miejscu i szukają odpowiedniego gniazda dla siebie. Będziemy musieli przekonać ptaka o poprawności wyboru i przez pewien czas pokryć go odwróconym koszem lub innym podobnym produktem. Po kilku dniach kura przestanie próbować uciec i pozostanie w przygotowanym miejscu.

To ważne! W żadnym wypadku spód gniazda nie może być metalowy. Jeśli indyk zacznie grzebać jajka w sianie (zdarza się to dość często), na metalowej podstawie mogą być przechłodzone.

Układanie i wylęg jaj

Jak wspomnieliśmy wcześniej, dla młodej kury będzie wystarczająco dużo 15 jaj, podczas gdy pod doświadczoną „mamą” można złożyć 22 jaja. Jednak to nie wszystkie wymagania dotyczące procesu układania i dalszej inkubacji. Równie ważny jest prawidłowy dobór jaj . Tak więc wybrane próbki powinny być średniej lub nieco większej od średniej wielkości, nawet lekkiej skorupy i właściwego kształtu. Wszelkie błędy w wyglądzie powinny być powodem do uboju, ponieważ nie można przewidzieć, które pisklęta zostaną od nich uzyskane. Jeśli wszystkie warunki hodowlane zostaną w pełni spełnione, potomstwo pojawi się po 27–32 dniach.

Troska o młodych

Jeśli małe indyki mają matkę, wtedy rolnik będzie miał znacznie mniej kłopotów, ale w każdym razie warto wiedzieć o niektórych zasadach opieki nad indykami.

To ważne! Pisklęta kanadyjskich indyków o szerokich piersiach są podatne na dolegliwości jelitowe, dlatego szczególne wymagania są stawiane na ich dietę i terminowe sprzątanie pokoju (zawsze konieczne jest monitorowanie czystości i jakości żywności).

Można je ułożyć na następującej liście:

  • w pierwszym tygodniu życia piskląt temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić + 32 … + 33 ° C (szczególnie jeśli nie ma indyka z pisklętami indyczymi), w drugim - w + 26 … + 27 ° C, aw trzecim - + 22 … + 23 ° C;
  • regularne karmienie niemowląt w pierwszym tygodniu - 8–10 razy dziennie, a począwszy od ósmego dnia życia można stopniowo zmniejszać liczbę karmień;
  • wodę należy wymieniać w klatce na świeżym powietrzu co najmniej 4–5 razy dziennie, dobrze jest dodać słaby roztwór nadmanganianu potasu do cieczy (w pierwszych godzinach życia dziecka pożądane jest, aby temperatura picia odpowiadała +24 ° C);
  • pozostałości pożywienia i odchodów należy usuwać tak często, jak to możliwe, ponieważ kwaśna mieszanina prowadzi do szybkiego rozmnażania mikroorganizmów niebezpiecznych dla ptaków i chorób ptaków;
  • gdy przegrzebki rozwijają się i rosną, pisklęta indycze mogą być przenoszone na pokarm dla dorosłych.

Co karmić

Pierwszy posiłek piskląt indyczych przeprowadza się tylko 12–15 godzin po urodzeniu, ponieważ na początku są one nadal bardzo słabe i nie będą mogły dziobać jedzenia. Ale jeśli się z tym zacieśnisz, dzieci zaczną dziobać ściółkę i dobrze, jeśli okaże się, że jest świeża i czysta. Początkowo najpraktyczniej jest karmić pisklęta specjalną karmą dla niemowląt przeznaczoną dla młodych drobiu domowego.

Radzimy przeczytać o rasach białych indyków z szeroką klatką piersiową i brązową szeroką klatką piersiową.

Zawiera wszystkie niezbędne witaminy i pierwiastki dla rosnącego ciała, a jego drobno granulowana forma znacznie ułatwia wykorzystanie pokarmu przez pisklęta. Jeśli nie ma specjalnej mieszanki, możesz ją sam ugotować, po prostu mieszając kilka gotowanych jaj kurzych z suchymi, dobrze pokruszonymi zbożami . Po kilku dniach do karmienia piskląt indyczych można użyć mieszanki mąki zbożowej, której głównym składnikiem będzie wysokowartościowa mąka kukurydziana. Później (zaczynając od trzeciego tygodnia życia piskląt) możesz dodać do mokrego zacieru inne składniki: drobno posiekane ziarna zbóż, olej rybny, twaróg, świeże warzywa, a później świeże mleko.

To ważne! Dorastające pisklęta oprócz podstawowej porcji powinny być umieszczone w domu osobnym pojemniku z dodatkami mineralnymi (muszle, żwir, kreda), a do zapobiegania różnym dolegliwościom przydadzą się mlecze, krwawnik i koniczyna.

Plusy i minusy

Kanadyjskie indyki o szerokich piersiach mają wiele zalet, dzięki czemu są cenione przez hodowców drobiu. Przede wszystkim jest to:

  • smaczne i niezwykle delikatne mięso, które zachowuje swoje wysokie walory smakowe do szóstego miesiąca życia;
  • szybki wzrost i dojrzewanie (doskonały wiek uboju - 3 miesiące);
  • względna prostota warunków przetrzymywania;
  • dobrze rozwinięty instynkt macierzyński indyków;
  • wysoki odsetek wykluwalności kurcząt (do 93%).

Jeśli chodzi o niedociągnięcia, są one nieco mniejsze, ale mimo to ignorowanie tych wad nie zadziała:

  • ze względu na istniejące problemy z kryciem może być konieczne sztuczne zapłodnienie;
  • młode ptaki są bardzo wrażliwe na warunki temperaturowe i przy niskich wartościach mogą boleć;
  • Dla dobrego samopoczucia ptaków trawa, przynajmniej wysuszona, powinna być w diecie przez cały rok.

W przeciwnym razie przedstawiciele rasy są bezpretensjonalni i mogą stać się prawdziwą ozdobą stoczni, a to nie wspomina o wysokich wskaźnikach wydajności.

Kanadyjskie indyki o szerokich piersiach są doskonałą hodowlą brojlerów, której trudno nie zauważyć, ponieważ po dokładniejszym zapoznaniu się z ich cechami, jeśli nie zdecydowałeś się jeszcze na wybór, zalecamy zwrócenie uwagi na te ptaki.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Ogrodnik