Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
W każdym regionie znajdują się jadalne i trujące grzyby, które powinny być znane zarówno doświadczonym grzybiarzom, jak i początkującym.
Rozważmy główne rodzaje jadalnych i niejadalnych grzybów Baszkirii, podajemy kompletny opis, a także opowiadamy o zastosowaniu w gotowaniu.
Grzyby Jadalne
Rozważ cechy i opis wszystkich rodzajów grzybów jadalnych, które można znaleźć w Baszkirii.
Biały grzyb
Grzyb należy do rodzaju Borovik, rodziny Boletovów. 
Alternatywne nazwy: borowik, biały, malarz, żółty, kovyl, krowa, niedźwiedź.
To ważne! W tych regionach, w których biały grzyb nie występuje, nazywa się borowik i step ostrygowy.
Wygląd
Czapka może mieć średnicę do 60 cm, ale średnia wielkość wynosi 15-20 cm, u młodych grzybów 7 cm, kształt jest wypukły, powierzchnia jest gładka i może być lekko pomarszczona. W przypadku braku deszczu zatyczka może pęknąć. Kolor zmienia się od brązowego do czystej bieli. Górna warstwa nasadki nie jest oddzielona od miazgi.
Ciało jest bardzo mięsiste. Z wiekiem zaczyna się żółknąć, więc kolor zmienia się od białego do ciemnożółtego. Po kontakcie z powietrzem rzadko zmienia kolor (staje się różowawy lub niebieskawy). Zapach jest bardzo słaby, smak jest przyjemny. 
Noga osiąga długość 25 cm, cylindryczną lub maczugowatą ze zwężeniem do czapki. Malowane w różnych odcieniach brązu, ale mogą być białe. Kolor jest zawsze jaśniejszy niż czapka.
Warstwa rurowa (niesie zarodniki) jest jasna lub biała, łatwo oddziela się od nasadki. Starsze grzyby mogą mieć zielonkawy lub brązowawy odcień.
Nie ma resztek koców z białego grzyba. Dowiedz się o odmianach białych grzybów, dobroczynnych właściwościach białych grzybów, o tym, jak wygląda biały grzyb. Obszar dystrybucji
Biały grzyb rośnie na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem biegunów i Australii. Charakteryzuje się tworzeniem mikoryzy (symbiozy) z drzewami liściastymi lub iglastymi, dlatego praktycznie nie występuje w strefie stepowej. Lubi lasy, w których podłoże pokryte jest mchem lub porostem.
Ciało owocu nie tworzy się, jeśli występują duże spadki temperatury w ciągu dnia lub nocy. Grzyb nie lubi też zwiększonej wilgotności, dlatego rzadko rośnie w pobliżu zbiorników wodnych. 
To ważne! Borovika nie znaleziono w młodych lasach.
Czas odbioru
Ponieważ ciała owocowe nie tworzą się stale, ale w pewnego rodzaju „falach”, przychodzą do pierwszej kolekcji w połowie czerwca. Drugi raz jest pod koniec lipca. Trzeci raz to połowa września, kiedy liście spadają z drzew.
W tym samym czasie w lasach górskich grzyby zbierane są dopiero w sierpniu, gdy grzybnia wytwarza najwięcej ciał owocowych.
Użyj do gotowania
Ponieważ ten grzyb ma bardzo silny przyjemny zapach po wysuszeniu, często zbiera się go na zimę. Proszek jest wytwarzany z suchego produktu, który jest używany zarówno do przyrządzania potraw, jak i do produkcji do produkcji różnych przypraw smakowych. 
Borowik nie wymaga obróbki wstępnej, więc w Europie jest spożywany na świeżo, dodając do różnych sałatek. W krajach WNP zwyczajowo gotuje się zupę z borowikami, smaży z ziemniakami, a także robi różne wypieki. Zapoznaj się z różnymi metodami zbierania białych grzybów na zimę i dowiedz się, jak zamrozić białe grzyby.
Biały grzyb można marynować lub marynować z dodatkiem. Jest to wszechstronny grzyb pasujący do prawie każdej potrawy, a także znacznie zwiększa wartość odżywczą żywności.
Wilk
Należy do rodzaju Mlechnik, rodziny Syréegek. Są białe i różowe fale. Pierwsza opcja różni się od drugiej mniejszymi rozmiarami i czystym białym kolorem. Obie odmiany są jadalne.
Alternatywne nazwy: Wołżanka, fala, różyczka. 
Wygląd
Średnica nasadki wynosi od 4 do 12 cm, jednak duże rozmiary są niezwykle rzadkie. Ma pośrodku charakterystyczne nacięcie, które płynnie przechodzi do prostych krawędzi. Młode grzyby wypukłe, stare - płaskie.
Powierzchnia pokryta jest małymi kosmkami, a także ciemniejszymi okręgami. Ma jasny lub ciemny różowy kolor. Jeśli dotkniesz nasadki, zacznie ciemnieć.
Ciało jest gęste, białe. W miejscu złamania wyróżnia się mleczny sok białego koloru, który ma ostry smak. Zapach jest przyjemny lub neutralny.
Długość nóg od 3 do 6 cm, cienka, mocna, jędrna. Ma jasnoróżowy lub biały kolor.
Płyty są białe, częste, wąskie. 
Obszar dystrybucji
Występuje w północnej części strefy umiarkowanej. Volnushka jest powszechna w lasach brzozowych i mieszanych. Jednocześnie mikoryza tworzy się tylko ze starymi drzewami, dlatego nie występuje u młodych nasadzeń.
Czas odbioru
Ciała owocowe powstają od końca czerwca do października, ale są dwie główne fale, podczas których można zebrać maksymalną liczbę grzybów. Pierwsza fala to ostatnie tygodnie lipca. Drugi to koniec sierpnia i pierwsze dwa tygodnie września.
Użyj do gotowania
Volnushka to grzyb częściowo jadalny, dlatego wymaga uprzedniego namoczenia w słonej wodzie i obróbki cieplnej. Zebrane grzyby blanszują, a następnie przystępują do gotowania. Blanszowanie trwa około 15-20 minut.
Volnushku najczęściej marynowane lub solone, ale można użyć tego grzyba i do gotowania zup. Może być smażone lub dodawane do sosów. Grzyb nie rozpada się i nie kruszy, co pozwala na dekorowanie potraw nim. 
Wołuszuszka nie jest suszona, ponieważ podczas tego procesu nie pozbywa się substancji, które mogą powodować łagodne zatrucie lub niestrawność.
Prawdziwy tyłek
Należy do rodzaju Mlechnik, rodziny Syrmejka. Prawdziwy grzyb jest bardzo podobny do białej fali, więc tylko doświadczony grzybiarz może go odróżnić. Przeczytaj opis rodzajów grzybów, dowiedz się, jak wygląda osika, czarna jeżyna i gdzie rośnie, jakie pożyteczne grzyby, jak przygotować grzyby mleczne na zimę.
Alternatywne nazwy: biały gruzd, surowy gruzd, pravsky gruzd.
Wygląd
Średnica nasadki wynosi od 5 do 20 cm, gęste, płaskie wypukłe, zakrzywione krawędzie. Pośrodku czapki znajduje się charakterystyczna wnęka. Pokryty śluzem, tak często może wykryć cząsteczki gleby lub liści. Kolor jest biały lub żółtawy. 
To ważne! Stare grzyby na czapce mogą mieć ciemne plamy.
Noga ma długość około 5 cm, pogrubiona, pomalowana na biało lub jasno żółty. Na powierzchni można znaleźć subtelne plamy lub małe wgłębienia. Wewnątrz noga jest pusta.
Miąższ jest bardzo gęsty, biały, ma silny owocowy zapach. Po rozbiciu uwalniany jest mleczny sok o białym kolorze, który ma nieprzyjemny ostry smak. Po kontakcie z powietrzem sok zaczyna żółknąć.
Płyty mają żółtawy odcień, szeroki. Spory są żółte.
Obszar dystrybucji
Ukazuje się w północnych strefach strefy klimatu umiarkowanego. Wchodzi w symbiozę z brzozą, dlatego występuje tylko na tych terenach, gdzie rośnie to drzewo. Preferuje stare drzewa, nie rośnie blisko młodych. 
Grzyb kocha piaszczyste i piaszczyste gleby, a także wysoką wilgotność. Poszukaj go w zacienionych miejscach, pod liściem lub ściółką z drzew iglastych.
Trudno jest spotkać się z urazą, ale jeśli zobaczysz jednego grzyba, oznacza to, że możesz znaleźć „braci” w pobliżu, ponieważ gatunek ten rośnie tylko w grupach.
Czas odbioru
Ciało owocu powstaje w temperaturze + 8-10 ° C, dlatego w każdym regionie owoce o różnych porach, począwszy od lipca i kończąc we wrześniu, kiedy średnia dzienna temperatura spada do dopuszczalnego zakresu.
Użyj do gotowania
Ten rodzaj grzybów jest również uważany za warunkowo jadalny w naszym kraju, ale w krajach europejskich jest klasyfikowany jako mało jadalny lub niejadalny. Oznacza to, że przed gotowaniem należy go namoczyć w solonym roztworze, a następnie zagotować z następną wymianą wody. 
Kilka wieków temu mleczarz był uważany za jedyny grzyb nadający się do solenia, ponieważ ma gęste ciało. Dlatego często jest solona lub marynowana, przy użyciu dębowych beczek (dotyczy to dużych ilości).
Po obróbce wstępnej grzyby mleczne mogą być duszone, smażone, dodawane do zup lub sałatek. Produkt zawiera dużo białka (do 32% w przeliczeniu na suchą masę), dzięki czemu mogą one zastąpić mięso lub ryby.
Tak jak w przypadku innych warunkowo jadalnych grzybów, prawdziwy kleik nie podlega suszeniu.
Dubovik oliwkowy brąz
Grzyb jadalny, należący do rodziny Boletovów, rodzaju Borovik.
Alternatywne nazwy: dubovik, subad, siniak, boli brudny brąz. W niektórych regionach gatunek ten można zidentyfikować za pomocą cep. 
Wygląd
Czapka ma średnicę od 5 do 20 cm, u młodych jest półkulista, w starych prawie płaska. Skóra jest pomalowana w kolorze oliwkowo-brązowym, dlatego gatunek ma swoją nazwę. Kolor może się zmienić podczas formowania się owocu.
Powierzchnia czapki jest aksamitna. Po kontakcie pojawiają się ciemne plamy. Przy zwiększonej wilgotności pokrywa się śluzem.
Ciało jest żółte, gęste. Kontakt z tlenem zmienia kolor kilka razy. Pierwszy staje się niebieski, a następnie brązowy. Nie ma zapachu, smak nie jest ostry.
Noga ma długość 6-15 cm, jest pogrubiona, gęsta. Kształt przypomina maczugę, zwęża się w kierunku głowy. Malowane w kolorze ciemnopomarańczowym lub ciemnożółtym, zawsze lżejsze niż czapka. Jest wzór siatki. 
U młodych grzybów warstwa rurkowa jest zabarwiona na żółto, w starych jest pomalowana na zielono. Pomiędzy miazgą a warstwą rurową znajduje się dodatkowa czerwona warstwa, która jest widoczna tylko na nacięciu.
Wiesz? Z tego grzyba, który jest stosowany w medycynie tradycyjnej, ekstrahuje się antybiotyk boletolowy.
Obszar dystrybucji
Ukazuje się w strefie umiarkowanej. W północnych regionach jest rzadko, ponieważ kocha ciepły klimat. Wchodzi w symbiozę z dębem i bukiem, rzadziej z brzozą, dlatego występuje zarówno w lasach liściastych, jak i mieszanych. W strefie stepowej nie rośnie.
Oddzielnie należy podkreślić wymagania dotyczące gleby. Dubovik uwielbia glebę alkaliczną, dlatego nie rośnie na podłożu kwaśnym, nawet jeśli warunki są korzystne. Występuje w pobliżu bagien. 
Czas odbioru
Ciała owocowe powstają od maja do września, ale najwięcej grzybów można zebrać w sierpniu. Ciała owocowe powstają zarówno w grupach, jak i indywidualnie, wybierając dobrze ocieplone oświetlone miejsca.
Użyj do gotowania
Warunkowo jadalny grzyb, który najpierw musi być zagotowany z wymianą wody. Po wstępnym przetworzeniu można smażyć, gotować, gotować na wolnym ogniu, solić, marynować i suszyć. Jest doskonałym nadzieniem do ciast, stosowanych jako substytut mięsa w wielu potrawach, ponieważ ma dobrą wartość odżywczą.
To ważne! Nie można używać dubovika z napojami alkoholowymi.
Parasol kolorowy
Należy do rodziny Champignon, rodzaju Macrolepiota. Ten gatunek jest „gościem” pieczarek, chociaż wygląda jak trujący grzyb. 
Alternatywne nazwy: parasol grzybowy, parasol, podudzie.
Wygląd
Czapka ma średnicę 25-35 cm, u młodych grzybów przypomina duże jajo, w starych jest to stożkowy parasol. Powierzchnia jest pomalowana na szaro, są ciemne łuski, które są nierówno rozłożone na powierzchni. Pośrodku czapki znajduje się ciemny guz. Skóra jest włóknista.
Ciało jest dość mięsiste, luźne, pomalowane na biało. W starych grzybach miąższ jest gęsty, ma ciemniejszy kolor. W kontakcie z tlenem kolor się nie zmienia. Ma słaby zapach grzyba i ten sam smak, daje orzech.
Noga o długości od 10 do 30 cm, cienka, pusta, ma pogrubienie u podstawy. Kolor od czystej bieli do ciemnoszarego (gradient). Pokryte małymi łuskami. W pobliżu widać pierścienie promieniowe.
Płyty są białe, wolne, łatwe do oddzielenia od miazgi. W starych pieczarkach malowane beżowo lub kremowo. 
Pozostają resztki koców, które poruszają się swobodnie wzdłuż nogi. Malowane na biało, mają rozwidloną krawędź.
Obszar dystrybucji
Ponieważ pstrobarwny parasol jest przedstawicielem saprotrofów (grzybnia odżywia się martwym lub umierającym drewnem), można go znaleźć na starych plantacjach leśnych, gdzie nie wykonuje się regularnych sadzonek sanitarnych.
Grzyb preferuje piaszczyste gleby, a także wybiera dobrze oświetlone miejsca. Rośnie nie tylko w lasach, ale także na terenach otwartych, a także w rabatach i ogrodach.
Rośnie w strefie umiarkowanej. Występuje w Europie i Azji, a także w Ameryce Południowej i Północnej, a także w Australii. 
Czas odbioru
Zebrane od czerwca do listopada. Na „polowaniu” idź po małym deszczu. Grzyby rosną pojedynczo i w małych grupach. Często owocniki tworzą interesujące wzory, a także rzędy.
Użyj do gotowania
Grzyb jest całkowicie jadalny, dlatego nie wymaga obróbki wstępnej. Jednak po pobraniu zaleca się delikatnie wypłukać produkty, aby usunąć piasek. Młode owoce mogą być grillowane, a dorośli mogą być marynowane, kwaśne lub dodawane do zup.
Sztywne nogi grzyba są suszone, a następnie tworzą proszek. Jest używany jako przyprawa do pierwszego i drugiego dania, ma wspaniały aromat.
Parasole są przygotowywane bardzo szybko, dzięki czemu można na ich bazie zrobić jajecznicę lub jajecznicę. Po długim smażeniu owocniki stają się „gumą”, co należy wziąć pod uwagę. 
To ważne! Przed gotowaniem należy usunąć łuski.
Koza
Należy do rodzaju Shrove, o tej samej nazwie z rodziny maślanych tłuszczów. Grzyb rurowy jest często nazywany dokładnie maselnicą, a nie kozą.
Alternatywne nazwy: louter, mokhovik, mshornik.
To ważne! Nie myl alternatywnej nazwy „Mokhovik” z oddzielnym rodzajem grzybów.
Wygląd
Kapelusz o średnicy od 3 do 12 cm, płaski wypukły, poduszka. Malowane w jasnobrązowym błyszczącym kolorze z czerwonawym odcieniem. Skórka przy wysokiej wilgotności jest pokryta śluzem, trudnym do oddzielenia od miazgi. 
Miąższ jest jędrny, elastyczny, ciemnożółty lub jasnobrązowy. Zapach jest bardzo słaby, prawie nieobecny. Smak jest lekko kwaśny.
Długość nogi od 4 do 10 cm, średnia grubość, kształt przypomina walec z lekką krzywizną u podstawy. Malowany jasnobrązowy. Noga mocno.
Warstwa rurowa jest przylegająca, pokryta porami, struktura przypomina gąbkę. Malowany na żółto z brązowym lub szarym odcieniem.
Obszar dystrybucji
Występuje w Europie i Azji w strefie umiarkowanej. Wchodzi w symbiozę z sosną, rzadziej - z innymi drzewami iglastymi. Rośnie na wilgotnych glebach kwaśnych składników odżywczych. W pobliżu bagien i podmokłych pól można znaleźć dużą liczbę grzybów. 
Czas odbioru
Kozlyak zebrał po deszczu. Grzyby rosną zarówno indywidualnie, jak iw dużych grupach. Ciała owocowe tworzą się od czerwca do października, jednak przy braku opadów owocowanie przesuwa się bliżej jesieni.
Użyj do gotowania
Chociaż grzyb jest jadalny, należy go gotować przez około 15 minut przed użyciem. Potem możesz jeść bez dalszej obróbki cieplnej.
Koza może być suszona, gotowana, smażona, dodawana do ogórków. Ponieważ gatunek ten jest najczęściej dotknięty różnymi pasożytami, do marynowania używa się tylko młodych owocników, w których robaki nie zostały jeszcze „zasiedlone”. 
Pieprznik jadalny
Należy do rodzaju o tej samej nazwie z rodziny Łysichkow.
Alternatywne nazwy: kogucik, kurka prawdziwa. Dowiedz się o leczniczych właściwościach kurków, jak odróżnić fałszywe kurki, jak zamrozić kurki na zimę.
Wygląd
Grzyb jest dopochwowy, więc czapka i nasada są jednym.
Czapka ma średnicę od 2 do 12 cm, a to z powodu faktu, że kurka ma faliste krawędzie, które są uniesione. Kształt czapki jest wklęsło-prostaty, nieregularny. Skórka jest w kolorze pomarańczowym.
Na starych grzybach ciemne plamy o jasnobrązowym kolorze mogą się osiedlić. Powierzchnia jest gładka, matowa. Oddzielenie skóry od miazgi jest prawie niemożliwe. 
Miąższ jest gęsty, mięsisty, twardy w starych grzybach. Kolor cięcia jest biały, ale strona zewnętrzna jest pomalowana na jasnopomarańczowy kolor. Ma słaby zapach grzyba. Smakuje kwaśnie. Po naciśnięciu lekko przyciemnia się.
Noga ma długość od 4 do 7 cm, jest gruba, gęsta, ma ten sam kolor co czapka lub jest nieco lżejsza.
Warstwa rurowa składa się z dużych włóknistych fałd, które są pomalowane na jasnopomarańczowy kolor i silnie opadają na trzon.
To ważne! Ta kurka nie jest dotknięta przez pasożyty, ponieważ symbioza żyje w warstwie rurowej, która niszczy jaja robaków i owadów. Obszar dystrybucji
Wchodzi w symbiozę z drzewami liściastymi i iglastymi (świerk, sosna, buk, dąb), dlatego występuje zarówno w lasach liściastych, iglastych, jak i mieszanych. Pieprznik jadalny jest powszechny w strefie umiarkowanej. Preferuj miejsca o wysokiej wilgotności. 
Czas odbioru
Kurki polują na kurki w czerwcu, jeśli jest wilgotno i ciepło. Następujące „fale” pojawiają się od sierpnia do października, ale jeśli nie padało przez długi czas, trudno będzie znaleźć młode owoce.
Grzyby ukrywające się w opadłych liściach, trawie i mchach, więc łatwo je przegapić. Rośnij grupy, pojedyncze grzyby - rzadkość.
Użyj do gotowania
Kurki można stosować w dowolnej formie, ale warto wiedzieć, że grzyb ten sam absorbuje radionuklidy, więc jeśli obszar nie jest w porządku z tłem promieniowania, lepiej nie odcinać kogucików.
Kurki można gotować, duszone, gotowane, marynowane, suszone, solone i grillowane. Jest to wszechstronny grzyb pasujący do każdego dania. 
Skład grzyba zawiera dużo białka, więc może być stosowany jako substytut mięsa. Warto jednak wiedzieć, że kaloryczność 100 g produktu wynosi tylko 19 kcal, więc do nasycenia wymagane będą duże ilości produktu. Ze względu na niską zawartość kalorii, kurki są zawarte w sałatkach dla osób stosujących dietę.
Na mokro zauważył
Gatunek grzyba należący do rodzaju o tej samej nazwie, rodzina Mokrukhovye.
Brak innych nazw.
Wygląd
Średnica nasadki wynosi 4-5 cm, wypukła lub płaska z zakrzywionymi krawędziami. Skóra jest jasnoróżowa, pokryta śluzem. Ciemne plamy są rozrzucone po całej powierzchni. Po dotknięciu robi się ciemno. 
Ciało może być żółte lub białe. Po kontakcie z tlenem zaczyna się czerwony.
Długość nogawki około 8 cm, cienka, lepka, ma kształt cylindryczny. Noga jest nierówna, pomalowana na biało. Mogą tworzyć się krople bursztynowego koloru.
Pod maską znajdują się rzadkie białe płytki, które w końcu mogą stać się brązowe.
Obszar dystrybucji
Mokruha jest rozprowadzana w strefie umiarkowanej Eurazji i Ameryki Północnej. Tworzy mikoryzę z roślinami iglastymi, dlatego nie występuje w lasach liściastych. Grzyb preferuje wysoką wilgotność. Rośnie między mchami i wysokimi trawami, więc trudno go wykryć. 
Czas zbierania Owocniki pojawiają się od lipca do października, przy czym jedna grzybnia wytwarza niewielką ilość grzybów. Wethook jest rzadkim gatunkiem, więc nawet w przypadku wilgotnej pogody jest mało prawdopodobne, aby można było zebrać duże ilości.
Wiesz? Czapka grzybów podczas wzrostu może przenikać nawet żelazo. Osiąga się to dzięki temu, że ciśnienie turgora (wewnętrznego) osiąga siedem atmosfer. Takie samo ciśnienie obserwuje się w oponach wywrotek. Użyj do gotowania
Mokruhu jest klasyfikowany jako w pełni jadalny grzyb, więc nie jest wymagane wstępne traktowanie zgodnie z logiką. Jednak ze względu na fakt, że czapka jest pokryta śluzem, konieczne jest wstępne namoczenie i usunięcie skóry, aby uzyskać przyjemny, smaczny produkt.
Grzyby nie jedzą na surowo. Jeśli mokruhu dodaje do sałatki, to jest gotowane przez co najmniej pół godziny. Najczęściej ten rodzaj grzyba jest solony lub marynowany. Stosowany również jako ozdoba zimnych potraw. Na ich podstawie możesz zrobić pyszny rosół lub sos. 
Mokruha nie nadaje się do suszenia.
Mokhovik zielony
Należy do rodziny Mokhovik, rodziny Boletovów.
Alternatywne nazwy: sitovik, futro. Wygląd
Średnica czapki wynosi 3-10 cm, ale można znaleźć gigantyczne grzyby z czapką o średnicy do 16 cm. Kapelusz brązowy, aksamitny, w kształcie kopuły z lekko zadartymi brzegami. Ciało jest białe. Kontakt z tlenem może stać się lekko niebieski.
Noga ma kształt cylindra, długość wynosi od 4 do 10 cm, cienka, gładka, powierzchnia pokryta jest brązową siatką.
Warstwa rurowa jest przylegająca, żółta z zielonkawym odcieniem. Silne ciśnienie może zmienić kolor na niebieski. 
Obszar dystrybucji
Grzyb ten nie jest związany ze strefą lasu lub stepu. Występuje zarówno na terenach otwartych, jak iw lasach. Tworzy mikoryzę z każdym drzewem iglastym lub liściastym. Mokhovik dystrybuowane na prawie wszystkich kontynentach, w tym w Australii. Rośnie zarówno w subtropikach, jak iw pasie subarktycznym.
Czas odbioru
Grzyby można zbierać od maja do października, jednak należy zauważyć, że owocniki nie tworzą się w zimnej lub suchej pogodzie.
Mokhovikov rośnie zarówno pojedynczo, jak iw małych grupach. Duże „zbiory” można gromadzić tylko na dobrze oświetlonych glebach odżywczych. 
Użyj do gotowania
Mokhovik nie wymaga wstępnej obróbki, więc możesz jeść nawet na surowo, ale najpierw musisz usunąć skórę z czapki.
Gatunek ten jest rzadko suszony, ponieważ zaczyna się czernić. Wyróżnia się dobrą konserwacją, dlatego jest solona i marynowana, w wyniku czego otrzymuje się kęsy, które są przechowywane przez ponad rok.
Świeże owoce mogą być gotowane, smażone, duszone, a także dodawane do sosów lub sałatek.
To ważne! Stary borowik może spowodować ciężkie zatrucie, więc nie można go zebrać. Wynika to z rozpadu białka w owocniku. 
Jesienny plaster miodu
Należy do rodzaju o tej samej nazwie z rodziny Fizalakriev.
Alternatywna nazwa: teraźniejszość spadzi. Dowiedz się, jak wyglądają grzyby jadalne, jak odróżnić granulki piany od zwykłych grzybów.
Wygląd
Średnica czapki wynosi 3-10 cm, z rzadkimi wyjątkami - 12-15 cm, młode grzyby mają wypukłą czapkę, stare są płaskie. Skóra jest jasnobrązowa lub zielonkawo-oliwkowa. Młode ciała owocowe mają małe łuski, które z czasem znikają.
Ciało jest białe. Młode grzyby mają gęste i raczej mięsiste, stare mają cienkie, twarde. Zapach jest przyjemny, grzybowy. 
Długość nóg od 8 do 10 cm, cienka, pomalowana na jasnobrązowy kolor. Noga jest zawsze lżejsza niż czapka. Niewielkie łuski, które łatwo zmywają opady, są zauważalne.
Płytki przymocowane do nasady są rzadkie, u młodych grzybów w kolorze cielistym, w starych brązowe z różowym odcieniem.
Są resztki narzut, które znajdują się bezpośrednio pod maską. Pokrywa jest biała z żółtą krawędzią, filmy.
To ważne! Kolor czapki może się różnić w zależności od drzewa, na którym spadzi pasożyt. Obszar dystrybucji
Przed nami rodzaj pasożytniczych grzybów, których grzybnia powstaje w drewnie drzewa. W rzadkich przypadkach może pasożytować na roślinach zielnych, w tym roślinach uprawnych. Grzyby mogą rosnąć na zgniłych i suchych drzewach, częściowo będąc saprofitami. 
Rosną tylko w leśnej i leśno-stepowej strefie półkuli północnej. Jednocześnie są one dystrybuowane z subtropikalnych obszarów polarnych. Lubią wysoką wilgotność, a także brak ścinki sanitarnej. W parkach i zadbanych placach są niezwykle rzadkie.
Czas odbioru
Owoce pod koniec sierpnia i do pierwszych mrozów. Rośnie w falach, do trzech w sezonie. Ciała owocowe tworzą się przez 20 dni, po czym następuje krótka przerwa.
Jeśli pogoda jest mokra, a temperatura powietrza mieści się w granicach + 10-15 ° C, wówczas z jednego hektara można zebrać około 150-200 kg grzybów. Maksymalne „zbiory” uzyskuje się w pierwszych tygodniach września.
Wiesz? Grzybnia świeci w ciemności w pobliżu jesiennej łąki. Jednocześnie, podczas zmiany kąta, powstaje fałszywe uczucie, że grzybnia ciągle się porusza. Taka luminescencja nie jest obserwowana w trującym fałszywym grzybie. Użyj do gotowania
Jest to uniwersalny rodzaj grzyba, który nadaje się do smażenia, gotowania, suszenia, solenia, marynowania. 
W Europie Zachodniej grzyby określane są jako grzyby jadalne warunkowo, ponieważ niedogotowane owoce mogą powodować łagodne zatrucie. W literaturze domowej grzyby były zawsze określane jako grzyby jadalne o doskonałym smaku.
Wspólny borowik
Rodzaj gąbczastych grzybów z rodzaju Leccinium, rodzina Boletov.
Alternatywne nazwy: Berezovik, Chernogolovik, obabok.
Wygląd
Średnica czapki wynosi od 5 do 14 cm, u młodych grzybów może przypominać kulkę, w bardziej dojrzałych może przypominać kopułę. Skóra może być innego koloru: od jasnoszarego do prawie czarnego z czerwonawym odcieniem. 
Ciało jest białe. W kontakcie z powietrzem kolor nie zmienia się lub staje się bladoróżowy. Jest przyjemny zapach grzyba.
Długość nóg od 8 do 15 cm, gruba, gęsta, cylindryczna o lekkim rozszerzeniu w dół. Malowane na szaro są małe ciemne łuski.
U młodych grzybów warstwa rurkowa jest biała, a następnie szara. Warstwa jest elastyczna, łatwo oddziela się od czapki.
Obszar dystrybucji
Zgodnie z nazwą ten rodzaj grzyba wchodzi w symbiozę z brzozami, dlatego występuje tylko w tych lasach, w których rośnie to drzewo. Może tworzyć mikoryzę nawet z karłowatą lub dekoracyjną brzozą. 
Czas odbioru
Okres zbiorów rozpoczyna się w maju, kiedy pojawiają się pierwsze grzyby. Ciała owocowe obumierają podczas pierwszych przymrozków, więc pod koniec września zbiór zostaje zatrzymany. Poszukiwanie dużych grup borowików powinno odbywać się w dobrze oświetlonych leśnych polanach oddalonych od krawędzi lądowania.
Użyj do gotowania
Grzyby borowikowe nie wymagają obróbki wstępnej, jednak jeśli zbiory były przeprowadzane na glebach piaszczystych, zebrane owoce powinny być moczone w wodzie przez kilka godzin.
Borowik jest wszechstronnym grzybem, więc może być smażony, duszony, gotowany, marynowany i solony. Jeśli masz dobre zbiory, możesz je wysuszyć, ale w tej formie grzyby nie różnią się pełnym smakiem, ale mają dobry aromat. 
Grzyby szybko się psują, więc natychmiast po zbiorach trzeba je oczyścić i zagotować. Gotowany borowik może leżeć w lodówce nie dłużej niż 48 godzin.
To ważne! Surowych grzybów nie można zamrozić, ponieważ białko rozpada się nawet w niskich temperaturach. Prowadzi to do zatrucia.
Aspen czerwony
Należy do rodzaju Obabok, rodziny Boletovów.
Alternatywne nazwy: Aspen, red mushroom, krasyuk, redhead.
Wygląd
Średnica czapki wynosi od 4 do 15 cm, u młodych grzybów jest półkulista, u dojrzałych grzybów jest poduszkowata, wypukła. Skórka jest zabarwiona w różnych odcieniach czerwieni i pomarańczy. Górna warstwa nie jest oddzielona od nasadki. 
Mięso jest bardzo mięsiste, gęste i elastyczne. W dojrzałych owocach jest bardziej miękki. Na białym nacięciu szybko zmienia kolor na niebieski w kontakcie z tlenem. Po kilku godzinach zmienia kolor na czarny.
Długość nóg od 5 do 15 cm, bardzo gruba, solidna. Na dole znajduje się rozszerzenie. Łodyga jest szara z zauważalnymi brązowawymi łuskami. Zapoznaj się z typowymi przedstawicielami grzybów osikowych, jak odróżnić jadalną rudowłosą, jak zidentyfikować fałszywą osikę.
Warstwa rurowa jest biała, łatwo oddzielająca się od nasadki. Starsze grzyby mogą mieć oliwkowy lub żółty odcień. Powierzchnia jest porowata, ciemnieje w dotyku.
Obszar dystrybucji
Ten gatunek grzybów osikowych stał się powszechny z tego powodu, że w przeciwieństwie do „braci”, odmiana czerwona tworzy mikoryzę nie tylko z osiką, ale także z innymi drzewami liściastymi (topola, buk, grab, brzoza). Preferuje młode drzewa. W lasach iglastych nie znaleziono. 
Czas odbioru
Ciała owocowe powstają od czerwca do października.
Grzyby pojawiają się w trzech „falach”:
- pierwsza jest w ostatnim tygodniu czerwca;
- drugi - 2-3 tygodnie lipca;
- trzeci - od 3 tygodni od sierpnia do końca września.
W październiku grzyb nie owocuje dobrze, dlatego można spotkać tylko pojedyncze owoce i tylko w rzadkich przypadkach małe grupy.
Użyj do gotowania
Aspen to cenny grzyb jadalny drugiej kategorii. Może być solona, marynowana, suszona, solona, smażona lub gotowana. W krajach WNP używane są wszystkie części grzyba, aw Europie Zachodniej używane są tylko czapki, ponieważ noga jest trochę sztywna. 
Aspen jest doskonałym substytutem mięsa. Na jej bazie gotowane są pyszne zupy odżywcze, smażone wraz z ziemniakami lub warzywami sezonowymi. Jednocześnie składniki odżywcze najlepiej zachowują się podczas suszenia, więc borowik w pomarańczowym kapeluszu jest uważany za najlepszy grzyb do zbioru na zimę.
Prawdziwy imbir
Należy do rodzaju Mlechnik, rodziny Syrmejka.
Alternatywne nazwy: jesień lnu, sosna lniana, delikatesy z imbiru.
Wygląd
Średnica czapki wynosi od 4 do 18 cm, u młodych grzybów kształt jest wypukły, w dojrzałych - płaski, w kształcie lejka. Pośrodku czapki znajduje się charakterystyczna wnęka. Skórka jest pomarańczowa, są ciemne koncentryczne okręgi. Powierzchnia jest gładka, błyszcząca, przy dużej wilgotności staje się lepka. 
Miąższ jest pomarańczowy, gęsty, zaczyna się zielenieć w kontakcie z tlenem.
Noga jest cylindryczna, gruba, prosta, pusta wewnątrz, ma taki sam kolor jak czapka (w niektórych przypadkach nieco jaśniejsza). Długość od 3 do 7 cm Niewielkie wgniecenia są widoczne na powierzchni.
Płyty są cienkie, pomarańczowe, po naciśnięciu zmieniają kolor na jasnozielony.
Na kawałku miazgi znajduje się gęsty pomarańczowy mleczny sok, który ma lekki owocowy zapach. Smak jest przyjemny.
Obszar dystrybucji
Ukazuje się w lasach iglastych i mieszanych strefy umiarkowanej Eurazji. Rośnie głównie w grupach pod sosną lub świerkiem. Jest to trudne do wykrycia, ponieważ grzyby są posypane upadłymi igłami lub pokryte mchem. 
Czas odbioru
Grzyby pojawiają się od lipca do października, ale masowe owocowanie następuje pod koniec lipca i pod koniec sierpnia. Wiele owocników również dojrzewa w pierwszym tygodniu września.
Użyj do gotowania
Ten typ należy do pierwszej kategorii. Grzyby są często marynowane lub solone bez wcześniejszego leczenia. Są również dodawane do zup, sosów, sałatek. Grzyby nie nadają się do suszenia. 
Morel zwykły
Grzyb rodzaju o tej samej nazwie, rodzina Morel.
Alternatywna nazwa: morel jadalne.
Wygląd
Morel ma niestandardowy kapelusz o jajowato-stożkowym kształcie, który ma średnicę 3-6 cm i wysokość do 7 cm, kolor może się zmieniać od ciemnożółtego do brązowego. Powierzchnia jest pomarszczona, pokryta głębokimi i płytkimi rowkami, które mają nieregularny kształt. Kapelusz przypomina dużą gąbkę.
Białe lub żółtawe cienkie ciało, łatwe do kruszenia. Zapach jest nieobecny.
Noga jest prosta, gruba, wydrążona, ma długość od 3 do 7 cm, u młodych grzybów jest biała, u dojrzałych grzybów ciemnożółta lub jasnobrązowa. Pokryte małymi płatkami. 
Zarodniki dojrzewają w workach owocowych, które znajdują się na powierzchni grzyba.
Obszar dystrybucji
Często w klimacie umiarkowanym. Znajduje się w Eurazji, Australii, Ameryce Północnej. Grzybnia tworzy kilka ciał owocowych, dlatego bardzo trudno jest spotkać dużą gromadę kuleczek.
Rośnie w lasach liściastych i iglastych lub mieszanych. Lubi glebę alkaliczną, która jest bogata w wapno. W przypadku smalców światło odgrywa dużą rolę, więc nie rosną w głuchych zaroślach.
Czas odbioru
W ciepłym klimacie grzyby dojrzewają pod koniec marca, ale w chłodniejszych warunkach, nie wcześniej niż w połowie maja. Owoce do połowy lata. Jeśli pogoda jest ciepła i wilgotna, okres owocowania może być opóźniony do października włącznie. 
Użyj do gotowania
Jest to warunkowo jadalny grzyb, jedyny w swoim rodzaju, który nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Wymaga gotowania wstępnego w słonej wodzie przez co najmniej 15 minut. Nadaje się do suszenia. Jeśli smardze są suszone, obróbka cieplna nie jest wymagana.
Morele przygotowywane są z julienne, czyli przysmaku w Europie Zachodniej. Grzyb można również dodawać do zup, smażenia, marynowania, marynowania. Tradycyjnie podawany jest z potrawami mięsnymi lub rybnymi jako część sosu. 
Wiesz? Istnieje rodzaj mrówek, które uprawiają małe grzyby. Żywią się owocami, nie tracąc czasu na polowanie na owady.
Polyporine motley
Grzyb, który należy do rodziny Polyporovye.
Alternatywne nazwy: łuska łuskowata, nakrapiana, rozszczep, wiąz.
Wygląd
Kapelusz ma kształt dysku, asymetryczny, o średnicy do 45 cm, krawędzie są wygięte w dół. Skóra jest pomalowana w odcieniach żółtego i pomarańczowego, jest wzór, który jest małym ciemnym płatkiem.
Ciało jest białe. Młode grzyby są miękkie, łatwe do kruszenia. W starych ciałach owocowych „guma”, bardzo gęsta. Ma przyjemny zapach mączny. 
Noga jest prawie niezauważalna. Ma długość od 2 do 10 cm i grubość do 4 cm, bardzo gęsty, pomalowany na jasnoszary kolor. U podstawy jest brązowy.
Warstwa rurowa jest zabarwiona żółtawo. Są duże komórki.
Obszar dystrybucji
Występują w strefie umiarkowanej w Europie i Azji. Pasożytnicze na osłabionych drzewach: zarówno stare, jak i młode. W lasach iglastych nie rosną.
Hodowla nie jest przywiązana do ziemi, dlatego ważne jest, aby mieć „ofiarę” - osłabione drzewo, w którym grzyb powoduje pojawienie się żółtej lub białej zgnilizny. Może rosnąć na drzewach ogrodowych i parkowych.
Czas odbioru
W regionach o ciepłym klimacie zbiór można przeprowadzać od połowy wiosny do końca września. W chłodniejszym klimacie tindergum owocuje tylko wiosną. 
Użyj do gotowania
Polyporothora motley jest grzybem jadalnym warunkowo, dlatego należy go wcześniej zagotować z wymianą wody. Tylko młode owocniki są zbierane i spożywane, ponieważ stare są nie tylko bardzo twarde, ale mogą również powodować łagodne zatrucie. Wynika to z faktu, że stare grzyby muszą gotować dłużej, a niedogotowany produkt jest niebezpieczny.
Po wstępnej obróbce cieplnej grzyb może być smażony, gotowany, solony, marynowany. Z tego zrobić pyszne nadzienie do ciast.
To ważne! Zaraz po zebraniu grzybów musisz moczyć przez 12 godzin, regularnie zmieniając wodę na świeżą.
Niejadalne, trujące grzyby
Rozważ powszechne trujące grzyby, które nawet w minimalnych dawkach mogą być śmiertelne.
Blady perkoz
Najbardziej trujący grzyb na świecie, należący do rodzaju o tej samej nazwie. 
Inne nazwy: muchomor zielony, muchomor biały.
Wygląd
Średnica nasadki wynosi 5-15 cm, powierzchnia jest pomalowana na jasny oliwkowy kolor. Ciała młodych owoców mają kształt jajka, są dojrzałe - płaskie.
Miąższ miąższu z białego muchomora. W kontakcie z powietrzem kolor się nie zmienia. Ma nieprzyjemny, słaby zapach.
Długość nóg 8-15 cm, prosta, cylindryczna. W podstawie pogrubienie, w kształcie przypominającym jajo. Kolor jest biały, widoczny jest żółtawy wzór. Płyty są miękkie, białe.
Pokrywa jest wolna, biała, częściowo zanurzona w ziemi. Szerokość nie przekracza 6 cm. 
Spread
Blady perkoz rośnie tylko w pobliżu drzew, z którymi tworzy mikoryzę. Możesz spotkać ją pod dębem, bukiem, leszczyną. Uwielbia żyzne, dobrze przepuszczalne gleby, a także otwarte słoneczne obszary.
Występuje w strefie umiarkowanej Europy, Azji i Ameryki Północnej. Ciała owocowe powstają w sierpniu-październiku.
Bast łupkowy żółty
Trujący grzyb z rodziny Strofarievyh.
Nie ma alternatywnych nazw.
Wygląd
Średnica czapki wynosi od 2 do 7 cm, forma ma kształt dzwonu, upada na starych grzybach. Skórka szaro-żółta, bliżej środka znajduje się jasnobrązowa plamka. 
Ciało ma żółtawy kolor. W kontakcie z powietrzem kolor się nie zmienia. Zapach jest nieprzyjemny.
Noga jest długa i bardzo cienka, do 10 cm długości. Wnętrze jest puste, pomalowane na żółto.
Płytka przylegająca do nogi, częsta, ciemnożółta. W starych grzybach stają się brązowe.
Spread
Ten trujący grzyb żywi się martwym lub gnijącym drewnem, dlatego jest niezwykle rzadki w strefie stepowej. Duże lasy rosną w lasach iglastych. Ukazuje się w strefie umiarkowanej Eurazji.
Ciała owocowe pojawiają się pod koniec maja i znikają przy pierwszych przymrozkach. 
To ważne! Fałszywy odcień powoduje wymioty u ludzi, po których następuje utrata przytomności.
Amanita czerwony
Najbardziej rozpoznawalny gatunek grzybów na świecie, należący do rodziny Amanitovye.
Inna nazwa: Amanita.
Wygląd
Średni rozmiar czapki wynosi 10-12 cm, u młodych grzybów czapka jest kulista, w dojrzałym przypomina krążek. Czapki starych grzybów mogą być wklęsłe. Skórka jest czerwona z dużymi białymi łuskami.
Ciało jest białe, ma słaby zapach. 
Długość nóg 10-14 cm, u młodych grzybów luźne, dojrzałe - puste. Ma kształt cylindryczny z pogrubieniem u podstawy (znajduje się w ziemi). Malowane w kolorze jasnoszarym.
Płyty są bezpłatne, kremowe.
W górnej części nogi znajduje się membranowy, biały pierścień z nierównymi krawędziami.
Spread
Czerwony muchomor rośnie tylko w pobliżu świerka lub brzozy, ponieważ tworzy te mikoryzy z tymi drzewami. Występuje w strefie umiarkowanej półkuli północnej na glebach kwaśnych.
Grzyby rosną od sierpnia do października włącznie. 
Trujący
Rodzina grzybów Ryadovkovye.
Inne nazwy: tygrys ryadovka, lampart ryadovka.
Wygląd
Czapka ma nieregularny kształt dzwonu lub płaskiego prostaty. Średnica od 5 do 10 cm, skóra jest pomalowana na szaro. W rzadkich przypadkach można zobaczyć grzyby z niebieskawym odcieniem kapelusza. Koncentryczne okręgi małych ciemnoszarych płatków znajdują się na powierzchni.
Miąższ jest gęsty, żółtawy u podstawy grzyba, a przy skórze jest szarawy. Zapach mąki, jak grzyby jadalne.
Średnia długość nogi to 5-6 cm, gruba, pusta, biała. Forma jest cylindryczna z lekkim zgrubieniem u podstawy. 
Płyty są białe, rzadkie, uprawiane, mogą mieć zielonkawy lub żółtawy odcień.
Spread
Dość rzadki rodzaj grzyba, który występuje tylko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej. Wprowadza symbiozę z roślinami iglastymi, jednak występuje w lasach liściastych, ale rzadziej. Nie toleruje kwaśnej gleby.
Sezon owocowania - sierpień-październik. 
Przydatne wskazówki
Jeśli wybierasz się na „ciche polowanie”, nasza rada prawdopodobnie się przyda:
- Jeśli nie masz 100% pewności, że przed tobą jest jadalny grzyb, nie bierz go.
- Kolekcja najlepiej jest wykonać wczesnym rankiem. Powinien się ruszać, aby słońce zawsze było za nim. Umożliwi to lepszy widok badanego obszaru.
- Jeśli w lesie jest wysoka trawa, łatwiej jest szukać grzybów przy pomocy metrowego drążka, na końcu którego znajduje się włócznia.
- Wszystkie grzyby należy pociąć nogą, aby móc wykryć i usunąć muchomor lub inny trujący grzyb, który ma resztki koców.
- Jeśli zbierzesz grzyby do suszenia lub konserwowania, wybierz tylko gęste młode owocniki.
- Nie używaj ocynkowanych lub aluminiowych pojemników do zbierania i moczenia grzybów.
- Nie bierz grzybów, których nie powinno się znaleźć w okolicy. Na przykład borowik w pomarańczowej czapce nie wyrośnie odpowiednio w sosnowym lesie, może to być trujący „facet”.
- Powąchaj to, co zbierasz. Grzyby jadalne nigdy nie śmierdzą i nie dają zgnilizny. Nie jest to jednak 100-procentowy sposób identyfikacji trujących ciał owocowych, ponieważ niektóre z nich mają również neutralny lub lekko słodki zapach.
Zbieranie grzybów jest ciekawym i ekscytującym zajęciem, ale zawsze należy pamiętać, że w tym przypadku nie można popełnić błędu. Pamiętaj, że wiele rodzajów grzybów może zmienić kolor w wyniku „opalania” lub wpływu innych czynników.