Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Brązowe indyki o szerokich piersiach są największymi przedstawicielami indyków. To jest ich główna różnica w stosunku do członków plemienia. Rasa została wyhodowana w Ameryce do hodowli przemysłowej. Szybko zyskała popularność, ponieważ ma szereg niezaprzeczalnych zalet, dzięki którym opłacalność ich hodowli jest bardzo wysoka. Jakie korzyści i dlaczego rasa stała się tak rozpowszechniona, powiemy w tym artykule.
Krótki opis
Brązowe indyki o szerokich piersiach to popularny drób, który po raz pierwszy pojawił się w Ameryce dzięki udanej pracy doświadczonych hodowców. Starali się stworzyć mięsistą rasę, której uprawa byłaby najbardziej korzystna dla produkcji przemysłowej.
Hodowcy z powodzeniem poradzili sobie z tym zadaniem, a teraz rasa ta jest zasłużenie uznawana za najlepszą do hodowli przemysłowej. Jakie są jej niezaprzeczalne zalety, czy są jakieś wady i jakie są zasady hodowli takich ptaków? Wszystko to omówimy szczegółowo w tym artykule.
Opis rasy
Brązowe indyki o szerokich piersiach są największymi indykami na świecie, nie są lżejsze niż 9 kg, średnia waga młodych osobników wynosi 11 kg, a maksymalna waga takich ptaków wynosi 18 kg. Rolnicy twierdzą, że jeśli wydajesz dużo paszy i przestrzegasz podstawowych zasad ich rozmnażania, możesz karmić zwierzęta, które będą ważyć co najmniej 30 kg. Ta rasa nazywa się „amerykańska”, ponieważ pojawiła się w Ameryce.
Hodowcy zalecają rasę jako hodowlę do krzyżowania z innymi gatunkami, aby poprawić cechy rasy i stworzyć nowe gatunki do hodowli przemysłowej i domowej.
Wygląd
Są to piękne, pełne wdzięku ptaki, mają owalne ciało, szeroką, mocną i lekko opadającą klatkę piersiową, potężne, szeroko rozstawione nogi. Ptaki mają wspaniałe upierzenie w czarno-brązowym kolorze, rzucają fioletowe, brązowe i szare odcienie. Samce mają luksusowy ogon w kształcie wachlarza. Indyki chodzą powoli i okazale, służą jako prawdziwa dekoracja każdego klasztoru.
Cnoty
Ptaki mają wiele zalet, które pozwalają im wyróżniać się na tle ich współplemieńców, z których główne to:
niedościgniona produkcja jaj;
Turcja przynosi do 120 jaj w sezonie. Spośród nich 80% jest nawożonych, a od 70-75% zapłodnionych jaj wykluwa się pisklęta.
najlepsze cechy macierzyńskie;
Matki są troskliwe i bardzo uważne, cierpliwie i z szacunkiem wykluwają zarówno własne, jak i kury i kaczki.
wczesna dojrzałość ;
Najlepsze cechy uboju dla dwudziestotygodniowych indyków, w tym czasie samce ważą około 8 kg, a kobiety około 14 kg.
wysoka rentowność produkcji.
Pisklęta są ubijane dokładnie 20 tygodni po urodzeniu, ponieważ w przyszłości za 1 kg wagi spożywa się zbyt dużo paszy, a utrzymywanie takich ptaków nie jest opłacalne z ekonomicznego punktu widzenia. Maksymalny zysk można uzyskać dokładnie w dwudziestotygodniowym okresie od momentu narodzin pisklęcia (1 kg żywej wagi to co najmniej 1, 5 kg paszy, a maksymalne koszty paszy w tym okresie nie przekraczają 2 kg!)
Wady
Główną wadą rasy jest nietolerancja warunków wypasu, rasa ta jest idealna wyłącznie do hodowli przemysłowej. Może być przechowywany tylko w klatkach lub szopach.
Do hodowli jaj wylęgowych wybiera się silne i zdrowe indyki. Pierwsza selekcja jest dokonywana wśród czteromiesięcznych dzieci, kiedy już jest możliwe wizualnie oszacowanie ich przydatności i cielesności, w zależności od ich zachowania, budowy i wagi (indyki powinny mieć co najmniej 4 kg, a indyki powinny mieć co najmniej 5 kg). dwa miesiące z sześciomiesięcznymi ptakami.
Produktywność
Ptaki tej rasy są hodowane na dietetyczne i wyjątkowo smaczne mięso. Najlepsze cechy uboju u dwudziestotygodniowych ptaków. Tusza standardowa zawiera około 51% tkanki mięśniowej (nie mniej niż 40%), maksymalna ilość tłuszczu podskórnego może osiągnąć 16% (nie mniej niż 10%), a tłuszcz wewnętrzny - do 9%.
Tkanka mięśniowa to głównie białe mięso klatki piersiowej, pleców, nóg i skrzydeł, a tylko niewielka jej część to czerwone mięso szyjne. Jakość pokarmu mięsa indyczego jest powszechnie znana, jest przydatna dla ludzi w każdym wieku, więc popyt na nią stale rośnie.
Ze względu na wysoką energię wzrostu pisklęta są w stanie odzyskać bardzo szybko, więc wszystkie koszty karmienia szybko i więcej niż się opłacają. Według uśrednionych obliczeń dla 1 kg mięsa jest co najmniej trzy kilogramy paszy. Maksymalne koszty paszy dla tej wagi nie przekraczają 4 kg. Jednocześnie wydajność mięsa przy uboju często przekracza 80%.
Cechy opieki (krótkie)
Miejsce do przechowywania indyków powinno być przestronne, konieczne jest utrzymywanie stałej temperatury i wilgotności, a także zapewnienie, że nie wystąpią przeciągi. Na głowie jednej osoby musi mieć co najmniej jeden metr kwadratowy.
Pomieszczenie powinno być suche i czyste, położyć słomę na podłodze (ptaki nie mogą siedzieć na zimnej podłodze). Pomieszczenie powinno być oświetlone i wyposażone w nowoczesny system wentylacji. Karmnik dla ptaków jest wyposażony w podajniki i pijących w taki sposób, że wszystkie ptaki mogą być zjadane z jednego zbiornika na raz.
W ciepłych strefach okonie nadają się do rekreacji. Znajdują się one na wysokości 40 cm lub 50 cm od podłogi, długość może być dowolna na podstawie tego, że około 40 cm powinno być przeniesione do pojedynczego osobnika, pod nimi znajdują się miski na śmieci, które można łatwo przenosić i wysuwać. Pamiętaj, że ośmiostopniowy mróz ma krytyczne znaczenie dla tych ptaków, więc nie możesz spacerować w chłodne dni.
Aby ptaki nie cierpiały na awitaminozę, ich dieta jest uzupełniana pokrzywą, miotłami drzew, kiszoną kapustą i zielonym sianem.
Wiosną pomieszczenie jest starannie czyszczone, myte i dezynfekowane (lepiej użyć sody kaustycznej i gorącej wody). Wlewa się nowy miot, bukiety pachnących ziół są wszędzie zawieszone, aby odstraszyć ssące krew owady i zwierzęta.
Latem organizowane jest chodzenie po podwórku na suchej glebie. Terytorium chodzenia można obsadzić trawą, ogrodzeniem, wykonać baldachim i chronić przed przeciągami. Tam musisz położyć koryta i pijących. Najlepsze miejsca na spacery znajdują się w cieniu dużych drzew i krzewów.